«Θέλω να δείξω το πώς αφηγούμαστε την πόλη μας και τη ζωή μας σε αυτήν κάνοντας σαφές το γεγονός, ότι οι αφηγήσεις μας διαμορφώνουν το τοπίο που ζούμε.»
Ο Παντελής Φλατσούσης έχει συνδέσει το τελευταίο διάστημα τη δημιουργική του πορεία με την Κυψέλη – το «Λεόντιος και Λένα» του Γκέοργκ Μπύχνερ που σκηνοθέτησε πρόσφατα στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων και την «Ιταλική Νύχτα» του ‘Eντεν φον Χόρβατ στη Β’ σκηνή του Θεάτρου Οδού.
Στο πλαίσιο της ενότητας Άνοιγμα στην πόλη, αναλαμβάνει ένα ξεχωριστό εγχείρημα, που συνδέεται με το ευρύτερο αφιέρωμα του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών στα παιδιά. Με κύριο όχημα τις αφηγήσεις παιδιών που μένουν στην Kυψέλη, οι οποίες θα εμπλουτιστούν και με συνεντεύξεις ενήλικων κατοίκων, ο σκηνοθέτης θα επιχειρήσει να δώσει μια διαφορετική οπτική της καθημερινής πραγματικότητας, αλλά και της ιστορίας της γειτονιάς μέσα από παιδικά μάτια διαφόρων εθνικοτήτων. Η παράσταση θεάτρου ντοκουμέντου υπό τον τίτλο «Κυψέλη – New Kids on the Block», θα φιλοξενηθεί στο ιστορικό κτήριο του 15ου Γενικού Λυκείου Αθηνών από την 1 έως τις 4 Ιουλίου στις 20.30.
Εμείς μιλήσαμε μαζί του για το ενδιαφέρον αυτο πρότζεκτ.
Πώς εμπνευστήκατε το πρότζεκτ αυτό;
Έφταιγαν κάποιες βόλτες στην περιοχή. Και μετά το γεγονός ότι έτυχε να δουλέψω εκεί πέρυσι. Παρατηρούσα την πραγματικότητα της περιοχής και μου φαινόταν ότι δεν μπορούσα να βρω πιο αντιπροσωπευτικό δείκτη των κοινωνικών μεταβολών από την Κυψέλη. Οπότε σκεφτήκαμε να κάνουμε ένα τέτοιο πρότζεκτ και να έχουμε πρωταγωνιστές παιδιά διαφόρων εθνικοτήτων. Μας φάνηκε εξαιρετικά αντιπροσωπευτικό μίας πραγματικότητας τόσων ρευστών και πολλαπλών ταυτοτήτων, όπως αυτή που συναντάμε στην Κυψέλη.
Ποια διαδικασία ακολουθήσατε;
Αρχικά κάναμε επιτόπια έρευνα με συνεντεύξεις κατοίκων, αυτό ξεκίνησε από τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο. Επίσης, ψάξαμε τα παιδιά που απαρτίζουν την ομάδα μας εκείνο το χρονικό διάστημα και πιο μετά κάναμε και κάνουμε συναντήσεις με ειδικούς, επιστήμονες σχετικά με θέματα που θέλουμε να εντάξουμε σε αυτή την παράσταση. Και τον Μάιο ξεκινήσαμε τις πρόβες με τα παιδιά. Στη διαδικασία είμαστε ακόμα, αρκετά πράγματα γίνονται και παράλληλα, έρευνα και πρόβες ταυτόχρονα.
Ποιος είναι ο στόχος σας;
Να δείξω το πώς αφηγούμαστε την πόλη μας και τη ζωή μας σε αυτήν κάνοντας σαφές το γεγονός, ότι οι αφηγήσεις μας διαμορφώνουν το τοπίο που ζούμε. Επίσης, να δείξω με τι τρόπο διαμορφώνει το αστικό περιβάλλον ταυτότητες. Πώς, με ποιες διαδικασίες, πόσο μη γραμμικές και προβλέψιμες είναι αυτές. Νομίζω, υπάρχει όρος γι’ αυτό λέγεται neighbourhood effect. Και να παρουσιάσουμε την συνύπαρξη τόσων διαφορετικών εθνικοτήτων ως ευκαιρία αναδιαμόρφωσης και επαναδιαπραγμάτευσης των ορίων μιας κοινωνίας, ως δυνατότητα αλλαγής της. Όχι μόνο ως κατάσταση θύματος που χρειάζεται προστασία ή ως επικίνδυνη κατάσταση. Να ψάξουμε τις δυνατότητες που μας παρέχει αυτό που ορίζουμε ως άλλο, την ετερότητα ως δυνατότητα.
Ποια ερωτήματα τίθενται στην παράσταση αυτή;
Ερώτημα είναι το πώς αφηγούμαστε το αστικό περιβάλλον μας, στην Αθήνα σήμερα, πώς το επηρεάζουμε, πώς το αναδιαμορφώνουμε τι ορίζουμε ως «άλλο». τι αφήνουμε να μας αλλάξει, αν αφήνουμε κάτι να μας αλλάξει. Και συγκεκριμένα εδώ, στην Κυψέλη, πώς αφηγούνται οι κάτοικοι τη ζωή τους; Ξέρετε, δεν είναι όλες οι αφηγήσεις ίδιες. Διαφέρουν πολύ και μπορείς να κάνεις αρκετές ομαδοποιήσεις ανάλογα με το τι θες να αναδείξεις. Τι επιθυμίες έχουν οι κάτοικοι της Κυψέλης; Πώς συμβιώνουν και πώς αφηγούνται αυτή την συμβίωση, με τον ”άλλον” με αυτόν που ονομάζουν ”άλλον”; Και εν τέλει και η ίδια η διαδικασία που παράγει την ετερότητα, που φτιάχνει πολλαπλές ταυτότητες για τους ανθρώπους και είναι αυτή την στιγμή μπροστά μας σε κίνηση, δεν είναι θεωρία, την βλέπεις στην Κυψέλη, την Δροσοπούλου, την Φωκίωνος, στις πλατείες της περιοχής, αυτή η διαδικασία που παράγει την ετερότητα, πώς λειτουργεί και πόσο μη ερμητική είναι, πόσες δυνατότητες συνάντησης με το άλλο αφήνει στα ίδια τα υποκείμενα αυτής της διαδικασίας.
Πώς προκύπτει μια παράσταση ενήλικης θεματολογίας, απευθυνόμενη σε ενήλικο κοινό, αλλά με πρωταγωνιστές της παιδιά;
Αρχικά ορίζοντας με καθαρότητα και σαφήνεια τα θέματα που θέλουμε να αγγίξουμε. Μέσα από την έρευνα γίνεται αυτό. Δεν είναι βέβαια εύκολο γιατί έχουμε και πολύ δύσκολα θέματα από την έρευνα, τα οποία χρειάζονται ειδική διαχείριση σε μια τέτοια παράσταση. Επίσης, ορίζοντας τα καλλιτεχνικά μέσα, μέσω των οποίων θα θέσουμε τα ερωτήματά μας. Και μετά το θέμα είναι η προσέγγιση προς τα παιδιά. Και τα παιδιά ως παιδιά είναι ένας ”άλλος”. Και ισχύει ότι με τη μετανάστευση: όταν αφήσεις το γενικό πλαίσιο, της μετανάστευσης του ότι είναι 11 ή 12 χρονών, και πας στον Μαντόμπε ή την Αμέν έχεις κάνει μία σημαντική κίνηση ήδη. Γιατί, οι ενήλικοι αν θέλουμε να αποδώσουμε το βλέμμα των παιδιών είτε θα κάνουμε κάτι αφελώς χαρούμενο, είτε κάτι παράλογο. Αυτό συμβαίνει γιατί εμείς δεν καταλαβαίνουμε τι έχουν να μας πουν τα παιδιά. Όντως είναι δύσκολο, αλλά πρέπει να πας προς αυτά ως ξεχωριστές περιπτώσεις. Αυτό θα προσπαθήσουμε να κάνουμε σε σχέση με αυτό το ερώτημα που για μένα είναι και το πιο δύσκολο της παράστασης, αλλά και το πιο ουσιαστικό κοινωνιολογικά και θεατρικά, αν βλέπουμε το θέατρο όχι ως μια διασκέδαση που κάποιοι άνθρωποι παίζουν όμορφα ρόλους, αλλά ως τόπο που αναδεικνύονται, αποικοδομούνται οι κοινωνικές αναπαραστάσεις ώστε να δώσει την δυνατότητα σ’ αυτές να αναδιαμορφωθούν.
Συντελεστές: Σκηνοθεσία: Παντελής Φλατσούσης. Δραματουργία: Κατερίνα Κωνσταντινάκου, Παναγιώτα Κωνσταντινάκου. Σκηνικά: Ελένη Στρούλια. Κοστούμια: Βασιλεία Ροζάνα. Μουσική: Παναγιώτης Μανουηλίδης. Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου. Επιμέλεια video: Γιάννης Gizmo Μπερερής. Βοηθός σκηνοθέτη: Σοφία Γεωργιάδου. Βοηθός σκηνογράφου: Δάφνη Αηδόνη.
Info
01 Ιουλίου 2019
Εως 4 Ιουλίου. 15ο Λύκειο Κυψέλης (Κυψέλης 46 & Παξών)
Πηγή : Tospirto