Η Ολυμπία Δουκάκη κι ο Χάρης Μαυρομιχάλης μιλούν στο www.tospirto.net.
Στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης παρουσιάστηκε στις 2 Μαρτίου το αφιλτράριστο και γεμάτο χιούμορ ντοκιμαντέρ «Ολυμπία», που αφορά την βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιό Ολυμπία Δουκάκη. Το ντοκιμαντέρ έκανε πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη τον περασμένο Οκτώβριο και απέσπασε διθυραμβικές κριτικές. Σκηνοθέτης του ο Χάρης Μαυρομιχάλης, που ζει και εργάζεται στην Αμερική.
Ο Χάρης Μαυρομιχάλης ακολούθησε για μεγάλο χρονικό διάστημα με τον φακό της κάμεράς του την Ολυμπία Δουκάκη στη Νέα Υόρκη, στο Λος Άντζελες, στο Σαν Φρανσίσκο, στη Φλώριδα, στην Κύπρο, στην Πελοπόννησο και την Λέσβο.
Η Ολυμπία Δουκάκη έγινε παγκοσμίως γνωστή από τον ρόλο που της χάρισε το βραβείο Όσκαρ στην ταινία «Κάτω από την λάμψη του φεγγαριού» (1987), όπου υποδύθηκε την μητέρα της Σερ. Έχει ακόμη μεταξύ άλλων πρωταγωνιστήσει στις ταινίες Ανθισμένες Μανόλιες(1989), Κοίτα Ποιος Μιλάει(1989), “Mr. Holland’s Opus”(1995) , “Ακαταμάχητη Αφροδίτη (1995), “The Cemetery club”(1993), “The Event”(2003), “Cloudburst”(2011), “Seven Chinese Brothers”(2015), “Dad”(1989), “Υστερόγραφο μιας σχέσης”(2006), “Εργαζόμενο κορίτσι”(1988).
Εμείς μιλήσαμε με τον Χάρη Μαυριμιχάλη και την Ολυμπία Δουκάκη για το ντοκιμαντέρ αυτό.
Πώς αισθάνεστε που αποτελέσατε αντικείμενο ενός ντοκιμαντέρ;
Ολυμπία Δουκάκη: Πρέπει να εξομολογηθώ πως όταν με πλησιάσε ο Χάρης, επτά χρόνια πριν, δεν ενθουσιάστηκα. Πραγματικά δεν μπορούσα να βρω το λόγο που θα ήθελε κάποιος να δει ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή μου. Μετά το αρχικό σοκ του να έχω την κάμερα να με ακολουθεί παντού, άρχισε να μου αρέσει η παρέα του Χάρη. Είχε μάλιστα την εξυπνάδα να προσλάβει και δύο πολύ γλυκούς κινηματογραφιστές. Ήδη είχα παρακολουθήσει κάποιες ταινίες μικρού μήκους του, οπότε γνώριζα ήδη το ταλέντο του. Δεν είχα ωστόσο ιδέα τι σκόπευε να κάνει με μένα. Ομολογώ πως συνειδητοποίησα πως αυτό το φιλμ μπορεί να είναι ιδιαίτερο, είναι όταν παρουσίασε σε μένα και τον άντρα μου το τρέιλερ. Μέχρι τότε του είχα απαγορεύσει να κινηματογραφεί τα παιδιά και τα εγγόνια μου. Όμως κατάλαβα από το τρέιλερ πως η οπτική του είχε και βάθος και σεβασμό, έτσι άλλαξα την απόφασή μου και του επέτρεψα να «τραβά» όλη την οικογένειά μου.
Τι θέλατε να πετύχετε με το ντοκιμαντέρ αυτό;
Ολυμπία Δουκάκη: Αυτό το ντοκιμαντέρ είναι του Χάρη. Θέλω να το χρησιμοποιήσει όπως αυτός νιώθει πως είναι το σωστό.
Σε ποιους ρόλους μοιράζεστε;
Ολυμπία Δουκάκη: Στην οικογένειά μου και στη δουλειά μου. Είναι τα δύο πιο σημαντικά πράγματα της ζωή μου.
Πώς αυτοκαθορίζεστε; Μεταξύ ποιων διπόλων;
Ολυμπία Δουκάκη: Πολέμησα σκληρά στη ζωή μου για να μην ετεροκαθορίζομαι. Δεν ήθελα να «πολιτογραφηθώ» ως γυναίκα, Ελληνίδα, Αμερικανίδα, ηθοποιός, δασκάλα. Έγραψα ένα βιβλίο πριν χρόνια που το τιτλοφόρησα «Ask me again tomorrow» γιατί ήθελα τη δυνατότητα και την ευελιξία να είμαι αυτή που θέλω να είμαι κάθε μέρα. Προσπαθώ στη ζωή μου να δουλεύω σκληρά και να είμαι καλή μητέρα, σύζυγος, φίλη, δασκάλα, ηθοποιός.
Πόσο η ελληνική σας ταυτότητα σας έχει επηρεάσει;
Ολυμπία Δουκάκη: Αυτό μου είναι δύσκολο να το απαντήσω. Τι ήλθε πρώτο, το αβγό ή η κότα; Δε γνωρίζω τη σωστή απάντηση. Ξέρω πως είμαι τίμια και άμεση και πως αγαπώ μία καλή διαφωνία. Μιλώ κουνώντας τα χέρια μου, αγαπώ το φαγητό, το κρασί και την καλή παρέα. Ασχολούμαι με ελληνικά έργα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου και προσπαθώ να καταλάβω πως τα προσεγγίζουμε. Τα τελευταία πέντε χρόνια προσπαθώ να διδάξω σε Αμερικανούς ηθοποιός πώς να «παίζουν» τα ελληνικά έργα. «Εγειρα» τόσο προς το μέρος τους, γιατί πάντα έχουν να κάνουν με τη δικαιοσύνη και για μένα αυτό είναι μια πολύ σπουδαία οπτική στη ζωή μου. ΠΙστεύω λοιπόν πως η ελληνική μου ταυτότητα είναι τόσο βαθιά εγκατεστημένη μέσα μου που δεν μπορω να δω πόσο πολύ με επηρέασε.
Αγαπημένη σας ανάμνηση από την Ελλάδα;
Ολυμπία Δουκάκη: Έχω τόσο όμορφες αναμνήσεις στην Ελλάδα. Θυμάμαι να πηγαίνουμε στο χωριό της μητέρας μου και να συναντάμε τρεις γυναίκες με γαλανά μάτια.Θυμάμαι να κλαίω όταν τις αντικρισα γιατί ήμουν η μόνη στην οικογένειά μου που είχα γαλανά μάτια και γιατί συνειδητοποίησα ξαφνικά πως ήμουν από αυτό το μέρος του κόσμου. Μιλούσαμε ένα ολόκληρο από απόγευμα. Μου είπαν πως οι άντρες τους έφυγαν για να βρουν δουλειά,. «Μας χτύπησε ο Θεός» μου έλεγαν συνέχεια. Και αργότερα, όταν πήγα την κόρη μου στο χωριό του πατέρα μου, όπου συναντήσαμε τέσσερις γυναίκες. Αυτό το κομμάτι είναι μέσα στο φιλμ, έτσι δε θα αποκαλύψω περισσότερα. Το φαγητό, η φιλοξενεία, αλλά πάνω από όλα η ενέργεια που βγάζει αυτός ο τόπος. Νιώθω τόσο συνδεδεμένη με το παρελθόν μου όταν είμαι στην Ελλάδα, αλλά ταυτόχρονα αποκτώ και τεράστια έμπνευση για το μέλλον.
Χάρης Μαυρομιχάλης
Πώς προέκυψε το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ;
Χάρης Μαυρομιχάλης: Γνώρισα την Ολυμπία όταν συνεργαστήκαμε με την εταιρεία που διεύθυνα, για ένα σεμινάριο στην Κύπρο. Συμπαθήσαμε ο ένας τον άλλο και έτσι κρατήσαμε επαφή. Μετά από ένα περίπου χρόνο, καθώς έβλεπα στο σινεμά το ντοκιμαντέρ της Κάρολ Τσάνινγκ και καθώς γελούσα και έκλαιγα από τις σκηνές που έβλεπα, γύρισα στον σύντροφό μου και του λέω: «Κάποιος πρέπει να κάνει ντοκιμαντέρ για την Ολυμπία.» Και αυτός χωρίς να χάσει δευτερόλεπτο μου λέει: «Γιατί δεν το κάνεις εσύ αφού σπούδασες κινηματογράφο». Εδώ να σημειώσω ότι ποτέ δεν σκέφτηκα ότι κάποτε θα γύριζα ντοκιμαντέρ. Ούτε καν στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης δεν παρακολούθησα μαθήματα για αυτόν τον τομέα. Έτσι όταν μου έδωσε αυτή την ιδέα ο σύντροφός μου, η πρώτη μου αίσθηση ήταν ενθουσιασμός, και η δεύτερη πανικός γιατί δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να το καταφέρω.
Το σκέφτηκα πολύ και έτσι την πήρα τηλέφωνο για να της πω την «σπουδαία» μου ιδέα. Αυτή ούτε καν συγκινήθηκε από το αίτημα μου. Απλά μου είπε ότι δεν την ενδιαφέρει να κάνει κάτι τέτοιο γιατί στο κάτω κάτω ποιος θα ενδιαφερόταν για την ζωή της. Με το που μου είπε όχι, τόσο περισσότερο ήθελα να το κάνω, έτσι για 3 μήνες την έπαιρνα τηλέφωνο κάθε φορά που έβρισκα κάποιο λόγο που πίστευα ότι θα την έπειθε. Οι λόγοι είχαν πάντα σχέση με το γιατί η Ολυμπία θα έπρεπε να το κάνει και κάθε φορά μου έλεγε όχι. Αποφασισμένος ότι μάλλον δεν θα την έπειθα, πήγα στο σπίτι της για μια τελευταία φορά, και σε αυτή τη συνάντηση της είπα ότι ο αληθινός λόγος που ήθελα να κάνω αυτό το ντοκιμαντέρ ήταν για να μπορέσω να ξoδέψω περισσότερο χρόνο μαζί της. Αμέσως τα μάτια της γέμισαν δάκρυα και μου είπε ότι θα μιλούσε με τον άντρα της και θα μου έδινε την απάντηση της το βράδυ. Εκείνο το βράδυ περίμενα δίπλα από το τηλέφωνο για να με πάρει. Όταν τελικά μου τηλεφώνησε μου λέει: «Θα το κάνω, αλλά να ξέρεις ότι δεν το κάνω για μένα. Μπορείς να γυρίσεις εμένα και τον άντρα μου, αλλά δεν σου επιτρέπω να γυρίσεις τα παιδιά μου. Δέχτηκα και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Αυτό που κατάλαβα μετά από χρόνια είναι ότι αυτό το ταξίδι το έκανε για μένα. Όταν κατάφερα να δείξω τον αληθινό μου εαυτό και ένιωσε ότι πραγματικά ήθελα να το κάνω για μένα, τότε είπε το ναι.
Γιατί επιλέξατε την Ολυμπία Δουκάκη;
Χάρης Μαυρομιχάλης: Όσο περισσότερη επαφή είχα μαζί της, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούσα ότι είχα μπροστά μου έναν πάρα πολύ ξεχωριστό άνθρωπο. Εκτός από ταλαντούχα ηθοποιός, είναι πανέξυπνη, διαβασμένη, ψάχνεται συνεχώς, δουλεύει σκληρά, συμπεριφέρεται σε όλους με σεβασμό και ειλικρίνεια, έχει απίστευτο χιούμορ, αλλά πάνω απ’ όλα είναι ευάλωτη και δεν φοβάται να έρθει αντιμέτωπη με τα πιο σκοτεινά σημεία του εαυτού της.
Πώς κινηθήκατε σκηνοθετικά;
Χάρης Μαυρομιχάλης: Αρχικά ήθελα να γίνω σφουγγάρι όπου την ακολουθούσα παντού και την ρωτούσα περί όλης της ύλης. Ήθελα να ξέρω τα πάντα για την ζωή της, για τις σκέψεις της όσο αφορά την οικογένεια της, την δουλειά της, τους προβληματισμούς της και για ένα σωρό άλλα πράγματα που την ενδιαφέρουν. Όπως λένε πολλοί η ταινία γυρίζεται 2 φορές. Την μία φορά καθώς κάνεις όλα τα γυρίσματα σου, και την δεύτερη φορά μέσα στην αίθουσα του μοντάζ. Ήξερα από την αρχή ότι δεν ήθελα να έχω πολλές συνεντεύξεις με άλλα άτομα να μας λένε την γνώμη τους για την Ολυμπία. Αυτό με κουράζει, έτσι έπρεπε να βρω κάποιο τρόπο όπου μόνη της η Ολυμπία μέσω των επαφών πού έχει με διάφορο κόσμο, να μπορούμε να μάθουμε ποια είναι. Αυτό λέγετε «σίνεμα βεριτέ» και ήταν αυτό που με δυσκόλεψε περισσότερο, αλλά ήξερα ότι υπήρχε αρκετό υλικό για να μπορέσουμε να φτιάξουμε μια καινούργια τομή. Επίσης ήθελα το έργο να έχει ποιητικούς τόνους γιατί η Ολυμπία λατρεύει την ποίηση. Ένα άλλο σημείο ήταν η απόφαση μας ότι δεν θα χρησιμοποιούσαμε οποιοδήποτε κομμάτι από τα άλλα της έργα, αν δεν είχε απόλυτη σχέση με το θέμα που βρισκόταν στην δική μας ταινία.
Πού ταξιδέψατε;
Χάρης Μαυρομιχάλης: Στο Λος Άντζελες, Σαν Φρανσίσκο, Τορόντο, Φλώριδα, Νέα Υόρκη, Κύπρο και Ελλάδα. Να πω ότι το τρίτο μέρος της ταινίας είναι γυρισμένο εξ’ ολοκλήρου στην Ελλάδα όταν έφερε την κόρη και εγγονές της για να γνωρίσουν το τόπο όπου μεγάλωσαν οι γονείς της (Καρβέλι Πελλοπονήσου και Πελόπι Λέσβου).
Ποιος είναι ο στόχος αυτού του ντοκιμαντερ;
Χάρης Μαυρομιχάλης: Σε όλη μας τη ζωή οι περισσότεροι από εμάς μιλάμε για τις επιτυχίες μας και κρύβουμε τις πιο δύσκολες μας στιγμές, αυτές που μας κάνουν να νιώθουμε «πιο μικρότεροι» από τους υπόλοιπους συνανθρώπους μας. Αυτές οι δύσκολες στιγμές μας φέρνουν φοβερή ανασφάλεια, και νιώθουμε ακόμα χειρότερα γιατί πιστεύουμε ότι αυτά τα συναισθήματα τα έχουμε λόγω δικών μας αδυναμιών. Ξέρουμε όλοι ότι η Ολυμπία Δουκάκη κέρδισε Όσκαρ και φυσικά πιστεύουμε ότι είχε μια τέλεια ζωή. Αυτό το Όσκαρ ήρθε με τόσες δυσκολίες. Απόπειρες αυτοκτονίας, ναρκωτικά, δάκρυα και αισθήματα θυμού για τον εαυτό της και τους άλλους γύρω της. Ξόδεψε την ζωή της προσπαθώντας να μάθει περισσότερο για το ποια είναι και αυτό που με μάγεψε ήταν ότι ακόμη μέχρι σήμερα χρησιμοποιεί την δουλειά της σαν ηθοποιός, για να ανακαλύψει την Ολυμπία Δουκάκη. Θα ήθελα να δει ο κόσμος την αληθινή πλευρά της Ολυμπίας γιατί μέσα από αυτή ελπίζω να μπορέσουμε να νιώσουμε και εμείς ότι δεν είμαστε μόνοι μας σ’ αυτή την πορεία που ονομάζουμε ζωή.
Τι συμβολίζει η Ολυμπία Δουκάκη για εσάς;
Χάρης Μαυρομιχάλης: Εδώ θα ήθελα να χρησιμοποιήσω κάτι που έγραψε μια καλή μου φίλη, η Κλέα Χατζηστεφάνου Παπαέλληνα, για την Ολυμπία μετά που είδε την ταινία:«Η Ολυμπία Δουκάκη είναι ένα ισχυρό πρότυπο για όλους. Μας διδάσκει ότι όλοι πρέπει να ακολουθούμε τα όνειρά μας προσπαθώντας να τα εκπληρώσουμε με καθημερινή, σκληρή και ειλικρινή δουλειά. Αυτό που είναι σημαντικό στη ζωή δεν είναι το Όσκαρ, και αυτό δεν πρέπει να είναι το ζητούμενο. Το πραγματικό Όσκαρ δεν είναι το αγαλματίδιο που πήρε το βράδυ της απονομής των Βραβείων, αλλά το ταξίδι που οδήγησε σ’ όλα αυτά. Είναι η συλλογή εμπειριών που λαμβάνει κανείς κατά τη διάρκεια της ζωής του, καθώς και ο θετικός αντίκτυπος που έχουμε στον κόσμο γύρω μας. Η Ολυμπία Δουκάκη ενσαρκώνει αυτή τη φιλοσοφία όσο λίγοι σήμερα.
Η Ολυμπία Δουκάκη δεν είναι απλά ακόμη μια άλλη, σημαντική προσωπικότητα επιτυχημένων Ελλήνων του Μείζονος Ελληνισμού. Δεν είναι απλώς μια υπέροχη ηθοποιός ή μια επαναστατική και ανεξάρτητη προσωπικότητα. Είναι ένας άνθρωπος που αγαπά τους ανθρώπους όπου γης, καθώς κι ένα πρόσωπο που αντανακλά πραγματικά τα ιδανικά του Ολυμπισμού, με αληθινό, ελληνικό πνεύμα. Μέσω του ντοκιμαντέρ «Ολυμπία» νιώθω ότι την γνωρίζω και σας παρακινώ όλους να την γνωρίσετε και εσείς!»
Πηγή : Tospirto