«Τα μάτια του έρωτα τα φαντάζομαι σαν μια μηχανή κινηματογραφικής προβολής που παίζει την ταινία που έχει ο ερωτευμένος στην ψυχή του».
Αν κάτι μπορούμε να της αναγνωρίσουμε είναι πώς δουλεύει πολύ τα υποκριτικά της μέσα και πως εξελίσσεται μέσα στο χρόνο. Φέτος την ξεχωρίσαμε στους «Χιονάνους» των Patari Project στο ρόλο της Κακιάς Μητριάς. Ο λόγος για την Κατερίνα Μαυρογεώργη που αυτήν την περίοδο πρωταγωνιστεί παράλληλα στα «Μάτια του Ερωτα» στο Skrow Theatre στο Παγκράτι.
Συστήσου μας
Τελείωσα την Δραματική Σχολή Αρχή της Νέλλης Καρρά και το Πάντειο Πανεπιστήμιο, τμήμα ΜΜΕ. Αγαπώ να παίζω και να γράφω. Πολύ συχνά αυτά τα δυο γίνονται ένα σε μια δουλειά.
Τι είναι αυτό που σε κινητοποιεί όταν ανοίγεις τα μάτια σου το πρωί;
Συνήθως είναι μια απροσδιόριστη χαρά. Μια περιέργεια. Τι θα γίνει; Πώς θα είναι η μέρα σήμερα; Μερικές φορές και άγχος, αγωνία. Αν έχω δει κάποιο έντονο όνειρο θα κάτσω να το σκεφτώ λίγο πριν σηκωθώ.
Έχει ο έρωτας… μάτια;
Τα μάτια του έρωτα τα φαντάζομαι σαν μια μηχανή κινηματογραφικής προβολής που παίζει την ταινία που έχει ο ερωτευμένος στην ψυχή του. Αυτός ο καημένος είναι ολομόναχος μέσα σε ένα άδειο σινεμά και βλέπει το έργο του. Ο άλλος είναι μόνο μια φιγούρα απέναντί του πάνω στο πανί. Δεν μπορούν να συναντηθούν αληθινά αυτοί οι δύο. Ίσως όταν κοπάσει λίγο ο έρωτας να ειδωθούν πραγματικά.
Τι σου αρέσει/γοητεύει στο έργο αυτό;
Η ελαφρότητα. Το πόσο σοβαρά παίρνουν οι ήρωες της ιστορίας τα παράξενα που τους συμβαίνουν, χωρίς κανένα φίλτρο. Πόσο διψασμένοι είναι για μια καινούρια πλάνη και ταυτόχρονα πόσο συντηρητικοί. Μου αρέσει αυτή η ταραχή, εκφράζει ένα αναγνωρίσιμο μπέρδεμα που κατοικεί στις στενές ανθρώπινες σχέσεις. Το οποίο συνήθως δεν λύνεται. Η πλάνη έχει δική της υπόσταση, σαν αυτή να είναι το «ξωτικό». Οι νεράιδες είναι κάποια ωραία παράσιτα στην επικοινωνία μεταξύ των ηρώων.
Έχεις αφεθεί ποτέ στον έρωτα;
Ναι. Θυμάμαι μια φορά στο δημοτικό, τράβηξα τόσο δυνατά την μπλούζα ενός συμμαθητή μου που σκίστηκε. Ο δάσκαλος με ρώτησε γιατί το έκανα αυτό, δεν είχα ιδέα τι να απαντήσω, έκλαιγα απαρηγόρητη. Ο δάσκαλος ήταν σοφός, δεν με μάλωσε, με ρώτησε: είσαι ερωτευμένη με αυτό το αγόρι; Τώρα, αυτή τη στιγμή που με ρωτάς, ο έρωτας είναι κάπως έτσι στο μυαλό μου: ένα παιδικό κωμικοτραγικό παιχνίδι .
Χάνεις ποτέ τα δικά σου όρια; Αφήνεσαι; Σε εκπλήσσει ο εαυτός σου κάποιες φορές;
Τα όρια μου τα χάνω ναι, αλλά πιο πολύ το νιώθω αυτό όταν είμαι κοντά στην φύση. Εκεί μεγαλώνουν τα πράγματα, η ζωντάνια αποκτά άλλο νόημα, η σκέψη παίρνει άλλη τροπή. Σου έρχονται ιδέες, όρεξη για ζωή, απορροφάς άλλου είδους ένταση. Τα όρια μου τα χάνω τελείως όταν κολυμπώ στη θάλασσα και δεν ξέρω ούτε πόση ώρα πέρασε ούτε αν θα βγω ποτέ ξανά έξω. Δύσκολα αφήνομαι. Συνήθως προκύπτει από το σώμα, τη σωματική ένταση ή κούραση, την πρόβα, το χορό,τη δραστηριότητα. Δύσκολα θα πω το άστο τώρα, αφέσου, και θα γίνει αυτόματα. Μετά από λίγο περπάτημα όμως μπορεί να γίνει μόνο του. Γενικά πιστεύω στο σώμα. Μπορεί να κάνει και να πει σπουδαία πράγματα και δεν του δίνουμε σημασία, το βάζουμε μόνο όρθιο ή να κάθεται. Τώρα όσον αφορά τις εκπλήξεις, με εκπλήσσει ο εαυτός μου κυρίως όταν σοβαρεύεται και αποφασίζει να ασχοληθεί σε βάθος με πρακτικά ζητήματα, οικονομικά, γραφειοκρατικές δουλειές, εκκρεμότητες και μακροπρόθεσμα ψώνια για το σπίτι
Υπάρχει έρωτας σήμερα, στην εποχή των Social media;
Φυσικά και υπάρχει, πάντα θα υπάρχει. Ο έρωτας είναι μια δύναμη της φύσης, όπως η κακοκαιρία, ο τυφώνας. Επειδή οι άνθρωποι μιλάνε πλέον μέσω fb και instagram σημαίνει ότι δεν ερωτεύονται; Νομίζω τους υποτιμούμε αν το πούμε αυτό. Πάντα όταν κρίνουμε το παρόν υπάρχει από κάτω μία αίσθηση του «εμείς παλιά το κάναμε καλύτερα αυτό». Είναι κάπως τσιγγούνικη αυτή η σύγκριση.
Η δική σου σχέση με αυτά;
Χαλαρή. Προτιμώ να βγω έξω να τα πω με τους φίλους μου πρόσωπο με πρόσωπο. Αλλά κατανοώ τη ροή της τεχνολογίας, στον δυτικό κόσμο έχει γίνει απαραίτητη αυτή η μορφή επικοινωνίας. Η δοσολογία είναι στην ευχέρεια του καθενός.
Πιστεύεις στην ομαδικότητα στην Τέχνη;
Όταν είναι υγιής ναι. Όταν πίσω από την ομάδα κρύβονται αοριστία και ευθυνοφοβία όχι. Η ομάδα λειτουργεί όταν όλοι-ανεξάρτητα από την ιδιότητά τους στην ομάδα- φροντίζουν με την ίδια αγάπη για το ίδιο πράγμα, με τον ξεχωριστό τρόπο του ο καθένας.
Πώς αισθάνεσαι που είναι η τρίτη χρονιά που πρωταγωνιστείς στις παιδικές παραστάσεις των Patari Project;
Υπέροχα. Καταρχήν, δεν τις θεωρώ παραστάσεις παιδικές. Η μόνη διαφορά με τις «ενήλικες» είναι ότι παίζονται πρωί και όχι βράδυ. Η συνεργασία με τους Patari έχει μακριά ιστορία, με την Σοφία Πάσχου τελειώσαμε μαζί την σχολή της Νέλλης Καρρά και από τότε θέλαμε να συναντηθούμε καλλιτεχνικά. Τώρα το καταφέραμε με την ομάδα της και είναι πολύ σημαντικό.
Τι νιώθεις πως έχεις αποκομίσει από τη συνεργασία αυτή;
Μπήκα σε έναν κόσμο όπου εφαρμόζονται πρακτικά οι έννοιες όπως «μαζί», «πάμε παρακάτω», ρυθμός, ταχύτητα, αμεσότητα, ακρίβεια, συν-δημιουργία, σύνθεση. Έμαθα τι σημαίνει παίζω σε παράσταση που ο ιδρώτας κυλάει από το πρώτο λεπτό σαν να πρόκειται για παράσταση χορού. Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο της τεχνικής , πόσο σωστά έρχονται και κουμπώνουν τα συναισθήματα και η ιστορία. Το σημαντικότερο που έμαθα είναι να έχω εμπιστοσύνη.
Τι σε γεμίζει χαρά/αισιοδοξία και τι σε απογοητεύει σήμερα;
Με γεμίζουν χαρά οι φίλοι μου και η δουλειά μου. Μου δίνει κουράγιο να βλέπω τους ανθρώπους να χαμογελάνε στα δύσκολα, ειδικά στα δύσκολα. Η σύνδεση με τους ανθρώπους νομίζω μου δίνει την μεγαλύτερη χαρά, η επικοινωνία. Είτε έρχεται αυθόρμητα στην καθημερινότητα είτε μέσω της δουλειάς. Το με «απογοητεύει» είναι βαριά λέξη, έχει πολύ κριτική μέσα της. Αντ’ αυτού θα έλεγα ότι κουράζομαι με την γκρίνια και την συνεχή επαλήθευση των φόβων μας. Το πώς εμείς τους κάνουμε αληθινούς μπροστά μας.
Μεγάλο καλλιτεχνικό όνειρο/απωθημένο;
Να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο με την δουλειά μου. Να γράψω για το σινεμά, ξανά για το θέατρο, ξανά για το σινεμά. Να βρισκόμαστε συνέχεια σε συνεργασίες με τους ανθρώπους που έχουμε εκτιμηθεί βαθιά.
Μελλοντικά σχέδια
Προς το παρόν θα παίζονται μέχρι τον Απρίλη οι δύο παραστάσεις όπου συμμετέχω οι «Χιονάνοι» στο θέατρο Πόρτα και «Τα μάτια του έρωτα» στο Skrow. Γράφω διάφορα πράγματα τώρα και διαβάζω άλλα τόσα. Είναι ακόμα νωρίς για να τα πούμε!
Πηγή : tospirto