Επίκεντρό τους; Η γυναίκα.
Ένα ξεχωριστό θεατρικό ντεφιλέ πάνω στο γυναικείο ζήτημα παρουσιάζουν η Βάσια Ατταριάν και η Μαρία Φιλίνη. Δέκα πρόσωπα φορούν και παρουσιάζουν γυναικεία κοστούμια του Εθνικού Θεάτρου από το 1932 έως και το 2018. Μια πασαρέλα με τους μεγαλύτερους γυναικείους ρόλους του παγκοσμίου ρεπερτορίου, σπουδαίες γυναίκες ηθοποιούς, συγγραφείς, ενδυματολόγους, ποιήτριες, ενδύτριες κ.α., έτσι όπως τις είδε και τις έντυσε το Εθνικό Θέατρο τον 20ό αιώνα και τα πρώτα χρόνια του 21ου.
Εμείς μιλήσαμε με τις δύο νεαρές καλλιτέχνιδες για το πρωτότυπο αυτό τους εγχείρημα το οποίο εντάσσεται στο αφιέρωμα που θα λάβει χώρα στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού από τις 18 έως τις 29 Απριλίου υπό τον τίτλο «Δύο ή τρία πράγματα που δεν ξέρεις γι’ αυτήν».
Τι θα δούμε σ΄αυτό το θεατρικό ντεφιλέ;
Βάσια Ατταριάν: Θα δείτε μια βραδιά για το γυναικείο θεατρικό ρούχο του βεστιαρίου του Εθνικού Θεάτρου. Μια βραδιά για τις ηθοποιούς, τους γυναικείους ρόλους, τις ενδυματολόγους, τη γυναίκα γενικότερα από το 1932 μέχρι και σήμερα. Εφτά πρόσωπα κι ένας τραγουδιστής παρουσιάζουν στο ντεφιλέ τα γυναικεία κοστούμια του βεστιαρίου, αφηγούνται ιστορίες, αφιερώνουν τραγούδια, αναπαριστούν σκηνές και ακροβατούν ανάμεσα στο πραγματικό και το φαντασιακό καθώς ο χρόνος κυλάει κυριολεκτικά και μεταφορικά και η βραδιά προχωράει.
Πώς το εμπνευστήκατε;
Μαρία Φιλίνη: Πίνοντας και τρώγοντας και μιλώντας και καπνίζοντας και διαβάζοντας και ακούγοντας και γελώντας και μαγειρεύοντας και κοιτάζοντας και ψάχνοντας και γνωρίζοντας και αμφισβητώντας και προσπαθώντας και ηρεμώντας και τραγουδώντας και οδηγώντας πιστεύοντας, και κλαίγοντας και ξερνώντας, χορεύοντας και βασικά ζώντας κάνοντας λίστες.
Τι συνέβη στη γυναίκα από το 1932 έως σήμερα;
Βάσια Ατταριάν: Γεννήθηκαν η Σύλβια Πλαθ, η Νίνα Σιμόν, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η γιαγιά μου η Βάσω, η Νάνα Μούσχουρη, η Ούλρικε Μάινχοφ, η Μπριζίτ Μπαρντό, η Τζούλι Άντριους, η Μαίρη Λίντα, η Τζέην Φόντα, η Άννα Καρίνα, η Ελένη Καραΐνδρου, η Τώνια Μαρκετάκη, η Τζάνις Τζόπλιν, η Μαρίζα Κωχ, η Μίνα Αδαμάκη, η Μία Φάροου, η Αρλέτα, η Πρισίλα Πρίσλευ, η Άννα Παναγιωτοπούλου, η Αλέκα Παπαρήγα, η Νένα Μεντή, η Νταιάν Κίτον, η Λάιζα Μινέλι, η Πάττι Σμιθ, η Έλενα Ναθανήλ, η Μαρία Φαραντούρη, η θεία μου η Αλίς, η Νόρα Βαλσάμη, η Ιζαμπέλ Ιπέρ, η Αφροδίτη Μάνου, η Αγνή Ντούτση, η Άννα Βίσση, η Σάρον Στόουν, η Έμμα Τόμσον, η Τίλντα Σουίντον , η Ντέμι Μουρ, η Μόνικα Μπελούτσι, η Μπιορκ, η Σινέντ Ο Κόνορ, η Βάσω Δημάκη, η Εβελίνα Παπούλια, η Γουινόνα Ραιντερ, η Λένα Κιτσοπούλου, η Μαρία Ναυπλιώτου, η Αγγελική Παπούλια, η ξαδέρφη μου η Αντέλ, η Μαρία Φιλίνη, η Κατερίνα Μαυροεγώργη, η Νίκη Παπανδρέου, η Μυρτώ Μακρίδη, η Ιωάννα Ραμπαούνη, η Αλεξία Χρυσοχοίδου, η Έλενα Γεροδήμου, η Έφη Χριστοδουλοπούλου, η Ευαγγελία Σκρομπόλα, η Ευτυχία Βλάχου, η Ειρήνη Γεωργαλάκη, η Νάνσυ Μπούκλη, οι φίλες μου Μενέλια Bασιλοπούλου, Αγγελική Δημάκη, Ηλιάνα Πασπάλα, Χαρά Χουρδάκη και Άντα Κουγιά.
Πέθαναν η Καλλιρόη Παρρέν, η Έμμα Γκόλντμαν, η Λέλα Καραγιάννη, η Ελένη Παπαδάκη, η Άννα Φρανκ, η Μαρία Μοντεσσόρι, η Μαρίκα Κοτοπούλη, η Μπίλι Χόλιντει, η Μέριλιν Μονρό, η Γαλάτεια Καζαντζάκη, η Σύλβια Πλαθ, η Εντίθ Πιάφ, η Βίβιαν Λη, η Ευγενία Λιβανού, η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, η Κατίνα Παξινού, η Άννα Μανιάνι, η Ανν Σέξτον, η Ουλρίκε Μάινχοφ, η Μαρία Κάλλας, η Σαπφώ Νοταρά, η Άβα Γκάρντνερ, η Ρίτα Χέιγουορθ, η Μαργκό Φοντέιν, η Τζένη Καρέζη, η Κατερίνα Ανδρεάδη, η Κατερίνα Γώγου, η Μελίνα Μερκούρη, η Φρίντα Λιάππα, η Πατρίσια Χάισμιθ, η Έλλα Φιτζέραλντ, η Φλέρυ Νταντωνάκη, η Λιλή Ζωγράφου, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Μαλβίνα Κάραλη, η Αγγελική Αναγνωστοπούλου, η Τζόλυ Γαρμπή, η Δέσπω Διαμαντίδου, η Βάσω Μανωλίδου, η Διδώ Σωτηρίου, η Βίκυ Μοσχολιού, η Έλενα Ναθαναήλ, η Αλέκα Παΐζη, η Γουίτνει Χιούστον, η Ζωρζ Σαρρή, η μαμά μου η Μαίρη, η Μάργκαρετ Θάτσερ, η Αντιγόνη Βαλάκου, η Σοφία Ολυμπίου, η Αρλέτα, η Ζωή Λάσκαρη…
Γιατί επιλέξατε να προσεγγίσετε το γυναικείο ζήτημα μέσω ενός ντεφιλέ;
Μαρία Φιλίνη: Θέλαμε να βρούμε μια φόρμα που να είναι εύληπτη και όχι θεατρική και η οποία να μπορεί να δεχτεί μέσα της πολλά ετερόκλητα υλικά, όπως συνεντεύξεις τραγούδια, χορευτικά, εξομολογήσεις, φήμες, μύθους, ποιήματα, αφιερώσεις, αναγνώσεις θεατρικών κειμένων και έτσι να μπορέσουμε μέσα από όλα αυτά να παγιδεύσουμε την αίσθηση που έχει ο καθένας μας γι’ αυτό που λέμε γυναίκα. Το ζήτημα τού να είσαι γυναίκα όπως το νοιώθει ο καθένας μας. Αυτό το ζήτημα.
Τι συμβολίζει το ρούχο που φορά μία γυναίκα στο πέρασμα των χρόνων;
Βάσια Ατταριάν: Το ρούχο στη ζωή στο πέρασμα των χρόνων είναι μια αυτόνομη αφήγηση που μιλάει για σεξουαλική απελευθέρωση, κοινωνικές, οικονομικές συνθήκες, ταξικές διαφορές, πολιτισμικές αλλαγές, καταναλωτισμό…
Μαρία Φιλίνη: Συμβολίζει το πώς την έβλεπε η κοινωνία, ποιος ήταν ο ρόλος της μέσα σε αυτήν, αλλά και πώς έβλεπε η ίδια τον εαυτό της. Είναι η εικόνα της προς τα έξω.
Αποκομίσατε κάποια συμπεράσματα από τα θεατρικά κοστούμια που είδατε Εθνικό;
Μαρία Φιλίνη: Είναι ένας χώρος μυθικός που μπορείς να δεις τα πάντα και να ντυθείς τα πάντα και να γίνεις τα πάντα. Είναι σαν να’ χει ζωή κάπως. Προσωπικά δεν με ενδιέφερε να βγάλω κάποια συμπεράσματα όσο να βιώσω αυτόν τον χώρο που είναι γεμάτος από ήρωες, εποχές, χρώματα, μνήμες και να προσπαθήσω να μεταφέρω αυτή την αίσθηση.
Θεωρείτε πως η γυναίκα είναι η αδικημένη στη θεατρική τέχνη;
Βάσια Ατταριάν: Στο παγκόσμιο ρεπερτόριο – ειδικά μέχρι μια εποχή οι αντρικοί ρόλοι είναι ποσοτικά περισσότεροι από τους γυναικείους, έχουν μεγαλύτερη ποικιλομορφία επίσης. Βέβαια οι γυναικείοι ρόλοι από το αρχαίο δράμα ήδη. Αυτό στη σύγχρονη δραματουργία έχει αλλάξει πολύ και σίγουρα στην εποχή μας βλέπει κανείς πολλές γυναίκες ηθοποιούς, ίσως (στην Ελλάδα τουλάχιστον) περισσότερες από ότι άντρες. Τώρα το πώς φέρονται σήμερα στη γυναίκα στο θεατρικό χώρο, αυτή είναι μια άλλη ερώτηση μάλλον…
Γιατί σήμερα μια τέτοια παρουσίαση/παράσταση;
Βάσια Ατταριάν: Γιατί σήμερα νιώσαμε την ανάγκη να κοιτάξουμε μέσα από τα κοστούμια όλα αυτά τα πρόσωπα – φανταστικά και πραγματικά. Γιατί από το θεατρικό γυναικείο ρούχο ελπίζουμε να εμφανιστεί με έναν πλάγιο τρόπο μια ολόκληρη αφήγηση που αφορά τη γυναίκα και τη σχέση της έννοιας αυτής με το χρόνο. Γιατί είχαμε μάλλον την ανάγκη να την κοιτάξουμε μέσα από έναν άλλο δρόμο κι όχι αυτό μιας παράστασης με την κλασική έννοια του όρου, αλλά μιας βραδιάς.
Ταυτότητα παράστασης: Σκηνοθεσία: Βάσια Ατταριάν, Μαρία Φιλίνη. Live μουσική, μουσική επιμέλεια, διασκευή: Δημήτρης Τάσαινας. Επιμέλεια κίνησης, χορογραφίες: Ελενα Γεροδήμου. Διαμόρφωση σκηνικού χώρου: Αλεξία Χρυσοχοΐδου. Κοστούμια: Βεστιάριο Εθνικού Θεάτρου. Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας. Βοηθός σκηνοθέτη: Έφη Χριστοδουλοπούλου. Φωτογραφίες: Ευτυχία Βλάχου. Παίζουν οι ηθοποιοί: Ειρήνη Γεωργαλάκη, Ρωμανός Καλοκύρης, Μυρτώ Μακρίδη, Προμηθέας Nerattini-Δοκιμάκης, Νίκη Παπανδρέου, Σεραφείμ Ράδης, Ιωάννα Ραμπαούνη, Δημήτρης Τάσαινας, Μαρία Φιλίνη, Κατερίνα Μαυρογεώργη (guest star)
Πηγή : Tospirto