Αντιδράσεις και απαγορεύσεις που -απ’ ό,τι δείχνει η ιστορία – θα συνεχίζουν να υφίστανται.
Εδώ και περίπου σαράντα χρόνια, οι μέρες του Πάσχα είναι συνδεδεμένες τηλεοπτικά με όλα τα ιστορικά δράματα, τον «Mπεν Χουρ», τις «Δέκα Εντολές» και τόσα άλλα. Πάνω από όλα όμως, το Πάσχα είναι συνδεδεμένο με τον «Ιησού από την Ναζαρέτ» του Φράνκο Τζεφιρέλι, όπου πρωταγωνιστεί ο πιο αντιπροσωπευτικός και πετυχημένος Ιησούς που έπαιξε ποτέ στην τηλεοπτική και κινηματογραφική ιστορία, τον Ρόμπερτ Πάουελ. Ο Τζεφιρέλι το «πήγαινε» αρχικά για ταινία και έκανε μια βερσιόν των 250 λεπτών και στη συνέχεια έγινε η σειρά των οκτώ ωριαίων επεισοδίων, η οποία πλέον έχει «λιώσει» να παίζεται σε όλη την υφήλιο.
Το πρόσωπο του Ιησού και τα βιβλικά θέματα, αφενός γιατί αφορούν το ευαίσθητο θρησκευτικό αίσθημα και αφετέρου γιατί αφορούν την παραδεδομένη ιστορία και τις πηγές, υπήρξαν αέναα υπό την έντονη κρίση και κριτική του κοινού, των κριτικών και των ειδικών. Μην «πιάσει κανείς τον Θεό στο στόμα του», αυτό είναι το θέμα και δεν ισχύει μόνο για τη χώρα μας. Έτσι, και στην τηλεόραση και στο σινεμά –με το οποίο καταπιανόμαστε τώρα– έχει δημιουργήσει πολλές αντιδράσεις κάθε έργο που «καθόταν» στραβά στις μάζες ή την κριτική για τα μεμτά του σημεία. Εδώ αναφέρουμε μερικά τέτοια παραδείγματα.
Ο «Τελευταίος Πειρασμός» (The Last Temptation of Christ) του Μάρτιν Σκορτσέζε του 1988, βασισμένος στο ομότιτλο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη είχε ξεσηκώσει θύελλα, θρησκευτικής βίας και μισαλλοδοξίας. Πριν αρχίσουν τα γυρίσματα της ταινίας άρχισαν να εκδηλώνονται οι πρώτες αντιδράσεις. Ξεκίνησαν από γυναίκες της Εκκλησίας των Διαμαρτυρομένων και πιο συγκεκριμένα από προτεσταντική οργάνωση γυναικών, με το όνομα Ευαγγελική Αδελφότητα Γυναικών. Οι επιστολές διαμαρτυρίας που έστελναν στην Paramount, παραγωγό εταιρεία της ταινίας, έφτασαν τις πεντακόσιες την ημέρα. Οι φανατικοί χριστιανοί το χαρακτήρισαν «πρόστυχο», «αντιχριστιανικό», «αμαρτωλό», «έργο του διαβόλου» και το έστειλαν στο πυρ το εξώτερον. Οι λάτρεις του σινεμά και της λογοτεχνίας το χαρακτήρισαν «σπάνιο διαμάντι». Στην Ελλάδα την ημέρα της πρώτης προβολής κατέκλυσαν τους κινηματογράφους πιστοί με εικόνες και σταυρούς στα χέρια για να εμποδίσουν τη θέασή της. Το αποτέλεσμα ήταν το φιλμ να γίνει πρώτη είδηση και να σχηματιστούν ουρές έξω από τους κινηματογράφους. Ο Γουίλεμ Νταφόε είχε ενσαρκώσει τον Ιησού.
«Τα Πάθη του Χριστού» (2004) του διάσημου ηθοποιού Μελ Γκίμπσον – ταινία με τα περισσότερα έσοδα στην ιστορία του κινηματογράφου στις ΗΠΑ– και πρωταγωνιστές τον Τζίμ Καβίζελ και την Μόνικα Μπελούτσι αναφέρονται στις 12 τελευταίες ώρες ζωής του Χριστού. Η ταινία που έμοιαζε με πίνακα του Καραβάτζιο – κατά παραγγελία του σκηνοθέτη της, χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως θρησκευτικό έπος. Υπήρξε ιστορική η σκληρή αναπαράσταση των παθών του Θεανθρώπου, απεικονίζοντας με απίστευτο ρεαλισμό τα μαρτύρια που γνωρίζουμε από τη βιβλική παράδοση. Η ταινία κατηγορήθηκε για αντισημιτισμό και η παπική εκκλησία ζήτησε ειδική προβολή, πριν επιτρέψει τη δημόσια προβολή της. Πρέπει να αναφερθεί ότι ο σκηνοθέτης της δεν έπαψε να ισχυρίζεται μέχρι τέλους ότι η ταινία «δείχνει και στοχεύει στην αλήθεια και μόνο στην αλήθεια…». Αξιοσημείωτο είναι ότι παραμένει μέχρι σήμερα η μοναδική ακατάλληλη ταινία για ανηλίκους…
H ταινία “Noah” (2014) του Ντάρεν Αρονόφσκι έφερε στη μεγάλη οθόνη και μάλιστα τρισδιάστατα, τη δική του εκδοχή του «Νώε». H ιστορία πασίγνωστη, σε γενικές γραμμές εστιάζει στο ότι ο Θεός κατέστρεψε τον κόσμο πριν από χιλιάδες χρόνια με έναν κατακλυσμό. Αλλά ο Αρονόφσκι στις χολιγουντιανές προδιαγραφές ταινία του πιο πολύ μπερδεύει τα πράγματα με παρατυπίες, παραλήψεις και παραπλανητικά μηνύματα. Στην The New Yorker είχε δηλώσει ότι είναι «η λιγότερη βιβλική ταινία που έγινε ποτέ». Ο βραβευμένος με Όσκαρ Ράσελ Κρόου, υποδύεται τον διάσημο από τη Βίβλο χαρακτήρα του Νώε, του προφήτη του Θεού, που σώζει την οικογένειά του και εκπροσώπους όλου του ζωικού βασιλείου μέσα στην κιβωτό, όταν η Γη πλήττεται από μια φονική πλημμύρα, τον βιβλικό κατακλυσμό που αφανίζει τον κόσμο. Οι πρώτες αντιδράσεις καταγράφηκαν προτού η ταινία βγει στις αίθουσες και θρησκευτικές οργανώσεις χριστιανών στις ΗΠΑ έκαναν λόγο για «μεγάλες ιστορικές ανακρίβειες».
Επίσης η ταινία απαγορεύτηκε σε αρκετές χώρες της Ανατολής.
Η κωμωδία Life of Brian ή στα ελληνικά «Ένας προφήτης μα τι προφήτης» η πιο μεγάλη εμπορική επιτυχία των Μόντι Πάϊθον φαίνεται πως προσέβαλε τα θρησκευτικά «πιστεύω» ορισμένων από τους θεατές αν και δεν πρόκειται για παρωδία της ζωής του Ιησού, αλλά για μια σάτιρα της θρησκοληψίας. Για το λόγο αυτό η προβολή της ταινίας απαγορεύτηκε σε αρκετές αμερικανικές πολιτείες καθώς και στην Ιρλανδία, τη Νορβηγία…
Εστιάζει στον Μπράιαν, έναν εβραίο που υποτίθεται ότι έζησε παράλληλα με τον Χριστό και είχε την ίδια τύχη με τον Ναζωραίο! Η ταινία έγινε αντικείμενο συζήτησης αλλά και μας χάρησε και το αγαπημένο τραγούδι το “Always Look on the bright side of life”.
H πρόσφατη «Μαγδαληνή» είναι μια ρηξικέλευθη προσέγγιση του (πολύ ανθρώπινου) Ιησού Χριστού. Μέσα από την ιστορία της Μαρίας της Μαγδαληνής, της επίλεκτης πρωτοφεμινίστριας Αποστόλου, σε μια κατά τα άλλα υπέροχα φωτογραφημένη, πολύ καλαίσθητα στημένη ταινία. Είναι σίγουρο πως θεολόγοι, ιστορικοί, θρησκευόμενοι, θρησκόληπτοι και γενικώς φανατικοί θα κλωτσήσουν με όσα νεωτεριστικά και φεμινιστικά εισηγείται η ταινία για τη Μαγδαληνή, τη μόνη, λέει, που έπιασε το αληθινό νόημα της διδασκαλίας του Ιησού. Α, και τελικά, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης (Ραχίμ, καλός αλλά… λίγος) δεν πρόδωσε τον Ναζωραίο για 30 αργύριαˑ αλλά για κάτι πολύ πιο ψυχοϊδεαλιστικό. Εξαιρετικοί οι Ρούνι Μάρα και Χοακίν Φίνιξ. «Σοκαρίστηκα όταν διάβασα το σενάριο, καθώς διαπίστωσα ότι δεν γνώριζα τίποτα για εκείνη, και όπως ο περισσότερος κόσμος ήξερα μόνο ότι ήταν πόρνη. Ήμουν επιφυλακτική στο να κάνω το φιλμ εξαιτίας του θέματος» ανέφερε η πρωταγωνίστρια της ταινίας.
Νέες ταινίες
Στην Αμερική αυτήν την περίοδο παίζεται η χριστιανική ταινία “I can only image” που ο τίτλος της δεν είναι άλλος από το διάσημο χριστιανικό τραγούδι. Η ταινία ήδη έχει καταλάβει την τρίτη θέση στο box office. Πρόκειται για μια βιογραφική ταινία δράματος του Μπαρτ Μίλαρντ τραγουδιστή του γκρουπ MercyMe. Τη σκηνοθεσία συνυπογράφουν τα αδέρφια Erwin.
Επίσης στις αμερικανικές αίθουσες παίζεται το βιβλικό δράμα «Παύλος, ο Απόστολος του Χριστού» σε σενάριο και σκηνοθεσία σενάριο Αντριου Χάιτ με τους Τζόαν Γουόλι, Τζον Λιτς, Τζέιμς Φόλκνερ στο ρόλο του Αποστόλου Παύλου και Τζιμ Καβίζελ (υποδύθηκε τον Ιησού στην ταινία του 2004 «Τhe passion of the Christ») στο ρόλο του Αποστόλου Λουκά καθώς και τον δικό μας Γιώργο Καραμίχο που υποδύεται τον Σαούλ. Η ταινία καταγράφει όλη την πορεία του Παύλου από ορκισμένος διώκτης των Χριστιανών σε έναν από τους πιο διακεκριμένους αποστόλους του λόγου του Χριστού.
To “A light in darkness” πρόκειται για το δεύτερο σίκουελ “God’s not dead” του 2014. Δεν ξέρουμε τι τους ήρθε και έκαναν remake αυτού του πράγματος, είναι δε τόσο κακές οι κριτικές για την ταινία αυτή, που ακόμα και στο… επιεικές imdb πήρε 3,2 στα 10. Η υπόθεση είναι κάτι ανάμεσα σε βιβλικό δράμα και sci-fi όπου «χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα». Α, παίζει και ο Τζον Κόρμπετ, ο Έινταν από το «Sex and the City» που φανταζόμαστε θα εύχεται εκεί να είχε μείνει
Πηγή : Tospirto