Σύντευξη του Παντελή Δεντάκη σε 10 φράσεις
Θυμήθηκα… πως στο γυμνάσιο μάλωνα με τον φίλο μου τον Κ γιατί αυτός ήταν αριστερός κι εγώ ΠΑΣΟΚτζής. Τώρα πια δεν μαλώνουμε, γιατί δεν μιλάμε καθόλου. Εγώ είμαι αριστερός κι αυτός Χρυσαυγίτης.
Μπορεί να έσπασε το φράγμα της ανωνυμίας για το ευρύ κοινό, μέσω ενός τηλεοπτικού σποτ υποδυόμενος έναν γκαφατζή ληστή, ο Παντελής Δεντάκης, όμως, δεν σταματά να μας εκπλήσσει τα τελευταία χρόνια με την διαδρομή του στο θέατρο. Ο φρέσκος και πειραματικός «Βυσσινόκηπός» του στο θέατρο του Νέου Κόσμου ήταν μια από τις πλέον αξιοσημείωτες δουλειές της σεζόν. Ενώ, με την ίδια άνεση που πρωταγωνίστησε το καλοκαίρι στις αριστοφανικές «Εκκλησιάζουσες» έπαιξε και στις «Ψευδαισθήσεις» του Βιριπάεφ σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Ευαγγελάτου, αλλά και, τώρα, στην παράσταση Manhattan Medea, σε σκηνοθεσία Έφης Θεοδώρου στο Από Μηχανής Θέατρο. Άνθρωπος ιδιαίτερα σκεπτόμενος και πολιτικοποιημένος (μην ξεχνάτε πως σκηνοθέτησε μαζί με τον Βασίλη Κουκαλάνι το αντιρατσιστικό παιδικό έργο: «Μια γιορτή στου Νουριάν») παραμένει θαρραλέος υποστηρικτής των απόψεων του. Πράγμα που φαίνεται κι από τις απαντήσεις που έδωσε στο δικό μας ερωτηματολόγιο.
Διάβασα… τη «Σκακιστική νουβέλα» του Stefan Zweig.
Είδα… σήμερα τη φωτογραφία του ποδοσφαιριστή της αγαπημένης ομάδας του πρόσφυγα, κομμουνιστή παππού μου, να χαιρετάει… ναζιστικά.
Άκουσα… μετά από χρόνια το «In the air tonight» του Phil Collins και θυμήθηκα τα εφηβικά ατελείωτα ξενύχτια αγκαλιά μ’ ένα ραδιόφωνο.
Μου είπαν… για τις συνθήκες τρομοκρατίας που διεξήχθη η δίκη του Κασιδιάρη. Μια αίθουσα γεμάτη «μαύρες ντουλάπες» που χλεύαζαν και απειλούσαν τους μάρτυρες κατηγορίας.
Θέλω… να συνεχίζω να μπορώ να ταξιδεύω.
Θύμωσα… όταν άκουσα τη δήλωση Μέργου για τον κατώτατο μισθό. Ας δοκιμάσουν αυτοί οι «κύριοι» να ζήσουν με 300 ευρώ και μετά θα το δοκιμάσουμε κι εμείς.
Θυμήθηκα… πως στο γυμνάσιο μάλωνα με τον φίλο μου τον Κ γιατί αυτός ήταν αριστερός κι εγώ ΠΑΣΟΚτζής. Τώρα πια δεν μαλώνουμε, γιατί δεν μιλάμε καθόλου. Εγώ είμαι αριστερός κι αυτός Χρυσαυγίτης.
Ελπίζω… η διαύγεια και η ορθή και φωτεινή σκέψη, να επικρατήσουν απέναντι στην βλακεία και τον σκοταδισμό.
Χαίρομαι… όταν έρχονται στο θέατρο 200 πιτσιρίκια και ουρλιάζουν, επειδή δεν γουστάρουν να βλέπουν την αδικία.
Φοβάμαι… μήπως υποκύψουμε στον φόβο.
Πηγή : tospirto