Πιστεύω… πως έστω και ατελώς, έστω και υπαινικτικά, μπορώ να μιλήσω μέσω της «Σκάλας», του Σωκράτη Καψάσκη, για τη χώρα μου και την πόλη μου που ρημάζονται από όρνεα γηγενή και από αλλού φερμένα.
Πολυπράγμων. Δηλαδή, μέσα σ’ όλα: ηθοποιία, σκηνοθεσία, γράψιμο και οπωσδήποτε μουσική. Φιλοπαίγμων. Ήτοι, προβοκατόρικα αστείος, παιχνιδιάρης, «ασόβαρος», με την καλή την έννοια. Ο Κώστας Γάκης στιγμή δεν κάθεται. Άρχοντας του Κάτω Κόσμου, μια εξαιρετική ερμηνεία του στην μουσική «Ευριδίκη» του Θεάτρου Πορεία, σκηνοθέτης στον «Δήμιο του έρωτα» του Γιάλομ και, στην αρχή της σεζόν, μια ακόμη ρεπετισιόν της χαλκέντερης «Κατσαρίδας» του συνέθεσαν το επαγγελματικό προφίλ του των τελευταίων μηνών. Τα υπόλοιπα, τα πιο προσωπικά και μύχια, εδώ…
Διάβασα… ξανά και ξανά τελευταία ένα μικρό, αγαπημένο διήγημα. Τη «Σκάλα» του Σωκράτη Καψάσκη.
Θυμήθηκα… τις φορές που το έχω ξαναδιαβάσει από την εφηβεία μου μέχρι σήμερα. Ένα σταθερό καταφύγιο. Ένα τάμα. Θυμήθηκα και τη μελοποίηση που έκανα πάνω στο διήγημα πριν από δύο χρόνια με αφορμή ένα φεστιβάλ που διοργάνωσε αυτό εδώ το site…
Είδα… μπροστά μου τον εαυτό μου στις διάφορες φάσεις του να περιδιαβαίνει μέσα στα τοπία του μικρού βιβλίου, στα τοπία αυτής της σκοτεινής σκάλας που τόσο μοιάζει με τη ζωή μας και την εποχή μας. Είδα τις ένδοξες στιγμές μου και τις μικρές στο πέρασμα του χρόνου.
Άκουσα… ξανά αυτή τη φωνή μέσα μου (λίγο σχιζοφρενικό αυτό) αυτή τη φωνή που μου έλεγε να βγω και να πω αυτή την ιστορία από σκηνής. Να μοιραστώ αυτή την εμπειρία ζωής. Αυτή τη φωνή που έπνιγα για χρόνια
Μου είπαν… κάτι άλλες φωνές μέσα μου φοβικές και κάτι «φίλοι» μου με νου και φρόνηση: πάλι τη «Σκάλα» σκέφτεσαι βρε Κώστα; Και θεατρικό μονόλογο; Ποιον αφορά; Δε βαριέσαι; Ξεπέρνα το! Δεν ήξερα τι να απαντήσω. Δεν απάντησα. Από τον κόμπο στο λαιμό ανάβλυζε μόνο του, γυμνό κ ανυπεράσπιστο ένα…
Πηγή : Tospirto