Μετά τα ολυμπιακά κλέη, δεν εξαργύρωσε φτηνιάρικα το σουξέ, μήτε και νέρωσε τη δημιουργική του ιδιόλεκτο –το υπαινικτικά ομοφυλοφιλικό «2» του 2006 το επιβεβαιώνει με σαφήνεια.
Η δημοφιλία, λένε, είναι κάτι που κατακτιέται πολύ εύκολα. Το δύσκολο είναι να την κρατήσεις, άπαξ και σου κάτσει… Τα δέκα πρόσωπα του ημεδαπού «καλλιτεχνικού γίγνεσθαι» που προκρίναμε για τη λίστα με τους «Βέλτιστους αβλεπή» είναι, βέβαια, αυταπόδεικτα δημοφιλείς –κάποιοι επί δεκαετίες ολόκληρες. Εκείνο, ωστόσο, που αποτέλεσε το βασικό κριτήριο επιλογής των προσώπων αυτών, είναι μια άλλη παράμετρος που σχετίζεται κάπως με το ταμείο, αλλά και με μια αίσθηση πλατιάς αποδοχής. Πρόκειται, κοντολογίς, για ονόματα που πριν καν διαλαλήσουν τη νέα πραμάτεια τους, έχουν ήδη κάνει κατάσταση κι έχουν ψιλοκαπαρώσει τις εισπράξεις, αφού ο κόσμος ούτως ή άλλως πάντα περιμένει με λαχτάρα το επόμενο βήμα τους. Οι «Βέλτιστοι αβλεπή» δεν είναι απλά δημοφιλείς ή πετυχημένοι: είναι εξαργυρώσιμοι άμα τη εμφανίσει στη συνείδηση του κόσμου.
Δημήτρης Παπαϊωάννου, χοροθέατρο
Μετά τα ολυμπιακά κλέη, δεν εξαργύρωσε φτηνιάρικα το σουξέ, μήτε και νέρωσε τη δημιουργική του ιδιόλεκτο –το υπαινικτικά ομοφυλοφιλικό «2» του 2006 το επιβεβαιώνει με σαφήνεια.
Ζωγράφος, σκιτσογράφος, χορευτής, χορογράφος και σκηνοθέτης, ο πολυπράγμων πλην χαμηλότονος Δημήτρης Παπαϊωάννου είναι ο μόνος των «Βέλτιστων αβλεπή» που έχει αποσπάσει τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής από την προεδρία της Δημοκρατίας. Αιτία της διάκρισης στάθηκαν, βεβαίως, οι ξακουστές ανά την υφήλιο τελετές έναρξης και λήξης της αθηναϊκής Ολυμπιάδας του 2004, τις οποίες εμπνεύστηκε και οργάνωσε ως την τελευταία τους λεπτομέρεια ο πρώην ιθύνων νους της αξέχαστης χοροθεατρικής Ομάδας Εδάφους. Η ανυπέρβλητη και πολυβραβευμένη… υδάτινη «Μήδειά» του (1993), με την συνοδοιπόρο του στην Ομάδα Εδάφους, Αγγελική Στελάτου, είχε βέβαια δημιουργήσει ήδη τάξεις θαυμαστών, αλλά η επιλογή της διακυβέρνησης Σημίτη να τον χρίσει εθνικό αγγελιοφόρο στην κορυφαία, από άποψη μάρκετινγκ, στιγμή της χώρας, τον εξακόντισε σε σφαίρες απόλυτης λαϊκής αποδοχής και αναγνωρισιμότητας. Μετά τα ολυμπιακά κλέη, ο Παπαϊωάννου, προς τιμήν του, δεν εξαργύρωσε φτηνιάρικα το σουξέ, μήτε και νέρωσε τη δημιουργική του ιδιόλεκτο –το υπαινικτικά ομοφυλοφιλικό χοροθέατρο «2» του 2006 το επιβεβαιώνει με σαφήνεια. Κι ενώ ούτε το «2», ούτε το φετινό «Μέσα» ικανοποίησαν τους πιο ψαγμένους οπαδούς της τέχνης του, οι παραστάσεις του έχουν πια γίνει κοσμικό must για τους πολλούς. Αναμένουμε την ουσιαστική επάνοδό του.
Πηγή : Tospirto