Φοβάμαι… την ψυχική φθορά που εν δυνάμει προκαλούν τα παρελκόμενα του επαγγέλματός μας. Θέλω… να μπορώ να κάνω τη δουλειά μου ανεπηρέαστος από όλα αυτά.
Στις πανελλαδικές εξετάσεις είχε συγκεντρώσει 18.285 μόρια, αρκετά και με το παραπάνω για την εισαγωγή του στη Νομική Σχολή Αθηνών. «Γράφτηκα στη σχολή, πήρα την υποτροφία από το ΕΜΠ και έφυγα», έλεγε μερικά χρόνια αργότερα ο Δημήτρης Μοθωναίος σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» και εξηγούσε: «Νιώθω ότι ήταν κάτι φυσικό να σπουδάσω στο θέατρο. Από το σχολείο ασχολούμουν. Μαγκάκι δεν ήμουν, όμως ποτέ. Λόγω της σχολικής θεατρικής ομάδας άρχισα να νιώθω τον εαυτό μου δυνατό σε ένα χώρο». Σε έναν χώρο που επρόκειτο να γίνει το δεύτερο σπίτι του. Με το Μοθωναίο να κερδίζει τις εντυπώσεις όπως έκανε και στην πρόσφατη εμφάνισή του στις «Βάκχες» του Εκτορα Λυγίζου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Ηθοποιός σεμνός αλλά με άποψη και όραμα, σχεδιάζει τώρα προσεκτικά τα επόμενα βήματά του σε έναν δρόμο όπου το ζητούμενο είναι η καλή παράσταση. Σε μια πορεία όπου τα απρόοπτα, όπως η αντικατάστασή του εξαιτίας ενός κρυολογήματος πριν την πρεμιέρα της παράστασης «Vitrioli» του Εθνικού Θεάτρου, είναι απλώς η αφορμή για περισσότερο πείσμα, περισσότερη προσπάθεια και ακόμα πιο τρελά όνειρα. Που γίνονται ενίοτε πραγματικότητα!
Θύμωσα… το τελευταίο διάστημα. Για την ακρίβεια βρισκόμουν σε κατάσταση μόνιμου θυμού.
Πίστεψα… ότι θα χάσω την ησυχία μου και τον εαυτό μου, όπως εγώ επιθυμώ να τον ορίζω.
Φοβάμαι… την ψυχική φθορά που εν δυνάμει προκαλούν τα παρελκόμενα του επαγγέλματός μας.
Θέλω… να μπορώ να κάνω τη δουλειά μου ανεπηρέαστος από όλα αυτά.
Άκουσα… το τηλέφωνό μου να χτυπάει πολλές φορές αυτές τις μέρες. Κυρίως οι γονείς μου. «Κοτόσουπα και πολλούς χυμούς!».
Χαίρομαι… που είμαι υγιής.
Διάβασα… το «Atlas Shrugged» («Ο Άτλας Επαναστάτησε») της Αυν Ραντ (και τους τρεις τόμους, 2020 σελίδες). Ένα αμερικάνικο μυθιστόρημα βασισμένο στην ιδέα ότι τα μεγαλύτερα μυαλά του κόσμου «κατεβαίνουν» σε απεργία.
Είδα… το «Sunset Boulevard» και έβαλα τα κλάματα στην τελευταία σκηνή. Ενδεχομένως και σε περισσότερες.
Ξέχασα… πού πάρκαρα το αυτοκίνητο μου και το έψαχνα για ώρα. Μένω στο Λόφο του Στρέφη και το parking είναι κάπως δύσκολο.
Θυμήθηκα… ξανά μετά από πέντε χρόνια το λόγο για τον οποίο κάνω θέατρο με αφορμή την παράσταση του Έκτορα Λυγίζου.
Πηγή : Tospirto