Home Θέατρο Συντεύξη του Αλέξανδρου Λογοθέτη

Συντεύξη του Αλέξανδρου Λογοθέτη

0

Νομίζω ότι ακόμα και στην εποχή των «παχιών αγελάδων» η εικόνα που είχαμε σαν λαός δεν είχε μεγάλη απόσταση από αυτό που δείχνουμε σήμερα.

Ο Αλέξανδρος Λογοθέτης πρωταγωνιστεί στην θεατρική παράσταση «7 χρόνια» που χτυπάει… φλέβα με τη μία. Τι θα έκανες αν έπεφτες στα χέρια της εφορίας; Πώς θα αντιδρούσες αν από βολεμένος βρισκόσουν επί ξύλου κρεμάμενος, έτοιμος να πας φυλακή; Πόσο και ποιους θα ξεπουλούσες για να τη γλιτώσεις; Από τα μυστικά που κουβαλάς ποια είναι τα σημαντικά και ποια σε έχουν καθορίσει; Τελικώς πόσο περίεργη, αχάριστη και πουλημένη «φάρα» είμαστε οι άνθρωποι; Ο ηθοποιός που κλέβει τις εντυπώσεις με τον ψύχραιμο, κυνικό, άνετο τρόπο που κινείται, (δια) μεσολαβεί και θέτει ερωτήματα δίνει- αυτή τη φορά- απαντήσεις. Ο πολύ καλός ηθοποιός -που σε κερδίζει αμά τη εμφανίσει- καταφέρνει να κινείται μέσα σ’ έναν κύκλο ανθρώπων- θεατών και να παίζει με τις ζωές των άλλων. Η θεατρική παράσταση έχει σκηνοθετηθεί σ’ έναν ενιαίο χώρο όπου δεν υπάρχει σκηνή. Ηθοποιοί και θεατές βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο, ο ένας μέσα στα πόδια του άλλου. Κάτι πολύ άβολο στην αρχή, αλλά απολαυστικό εν τέλει.

Γιατί ένας θεατής να επιλέξει να δει την θεατρική παράσταση «7χρόνια;»
Είναι μια φρέσκια –ομαδική- δουλειά με ταλαντούχους ηθοποιούς και πολύ καλή σκηνοθεσία.

Πόσο εύκολο είναι για εσάς να υπάρχετε και να παίζετε στο κέντρο ενός κύκλου θεατών;
Τίποτα δεν είναι εύκολο σε αυτή την δουλειά. Η συγκεκριμένη συνθήκη απαιτεί συγκέντρωση και ταυτόχρονα απόσταση από την ανάσα των θεατών που σχεδόν μας γαργαλάει τα αυτιά.

Η πιο άμεση επαφή με κοινό τι συμπεράσματα σας κάνει να βγάζετε για τους θεατές της εποχής; Καταλαβαίνουν, συμμετέχουν, αδιαφορούν;
Στο συγκεκριμένο έργο οι θεατές μπαίνουν αρκετά βαθιά, έχω παρατηρήσει αντιδράσεις απόλυτα ειλικρινείς σαν οι θεατές να έχουν βρεθεί -κατά λάθος- μέσα σε μια εταιρία και γίνονται μάρτυρες μιας πολύ προσωπικής στιγμής.

Η ευμάρεια- των προηγούμενων ετών- είχε δημιουργήσει μία πλασματική πραγματικότητα σχέσεων, αγάπης και υποστήριξης;
Οι πραγματικές σχέσεις αγάπης και υποστήριξης δεν επηρεάζονται από καμιά ευμάρεια.

Η έλλειψη χρημάτων και ευκαιριών –στην εποχή μας- ή ακόμα περισσότερο ο φόβος της απώλειας των υλικών αγαθών έβγαλε στην επιφάνεια αυτό που είμαστε στα αλήθεια;
Νομίζω ότι ακόμα και στην εποχή των «παχιών αγελάδων» η εικόνα που είχαμε σαν λαός δεν είχε μεγάλη απόσταση από αυτό που δείχνουμε σήμερα. Αντίθετα πιστεύω ότι η «κρίση» έδωσε ευκαιρία σε πολλούς ανθρώπους να επανεκτιμήσουν τις ουσιαστικές αξίες της ζωής τους και να καταφέρουν να ξεφύγουν από το pattern της ελληνικότητάς τους.

Πόσο καλή και πόσο άσχημη είναι η ανθρώπινη ψυχή;
Είναι ικανή για τα πιο ωραία και μεγάλα πράγματα, αλλά και για τα πιο σκοτεινά και τα πιο χυδαία.

Πώς θα περιγράφατε τη σχέση των ανθρώπων με την εφορία;
Κοιτάξτε, σε αυτή την χώρα έχουμε μόνο υποχρεώσεις και κανένα δικαίωμα, έτσι ήταν έτσι είναι και ελπίζω να μην συνεχίσει να είναι, αλλά μάλλον είμαι ονειροπόλος .

Η οικονομική πίεση είναι ένας τρόπος για να κρατάμε σκυφτό το κεφάλι;
Είναι ο μόνος τρόπος να εξεγερθουμε, αλλά από ότι φαίνεται «ο φόβος φυλάει τα έρμα». Έτσι κανείς δε διεκδικεί μιας και δεν έχει τίποτα άλλο να χάσει και αυτοί που μπορούν να διεκδικήσουν το βουλώνουν, γιατί όλα αυτά τα χρόνια που προσπαθούσαν να αλλάξουν τον τρόπο σκέψης της μάζας έφαγαν πόρτα από παντού.

Τι είδους μηνύματα περνάει η συμπεριφορά των πολιτικών;
Δεν έχω κανένα σεβασμό στον ΕΛΛΗΝΑ πολιτικό, αλλά θα μου πείτε είναι αυτός που μας αξίζει, πως να έχεις έναν καλό, άξιο πολιτικό ηγέτη όταν εσύ ο ίδιος είσαι βολεψάκιας και το μόνο που σε νοιάζει είναι να βολέψεις τον εαυτό σου και τους «δικούς σου». Γι’ αυτό σας λέω… η κρίση απλώς υπερτόνισε αυτό που πραγματικά είμαστε σαν λαός.

Πιστεύετε στις ανθρώπινες σχέσεις, τις φιλίες και τις συνεργασίες. Πότε και πώς αντέχουν μετά από ένα μεγάλο μπαμ;
Είναι το μόνο που μας έχει μείνει, η συνεργασία, η αγάπη για τον άλλο και ο σεβασμός είναι ο μόνος δρόμος για να ζήσουμε μια γεμάτη και όμορφη ζωή. Ό,τι μπαμ και να συμβεί αν οι βάσεις είναι ισχυρές, τότε δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα.

Έχουν βρεθεί στο δρόμο περισσότεροι φίλοι ή εχθροί;
Νομίζω και τα δύο, αν και οι φίλοι είναι ορατοί οι εχθροί ξέρουν καλά να κρύβονται και να υπονομεύουν με τον τρόπο τους την ζωή μας.

Η πιο δύσκολη απόφαση που έπρεπε να πάρετε μέχρι σήμερα;
Να συγχωρέσω κάποιους για κάτι που μου έκαναν και δεν το παραδέχτηκαν ποτέ.

Ποιος είναι ο άνθρωπος που σας έχει βοηθήσει- στηρίξει και αγαπήσει περισσότερο, στα καλά αλλά και τα άσχημα;
Δεν είναι ένας, η μάνα μου ας πούμε είναι αυτός ο άνθρωπος, αλλά και η γυναίκα μου, επίσης κάνα δυο πραγματικοί φίλοι που τους έχω μέσα στην καρδιά μου ακόμα και αν δε βλεπόμαστε πολύ συχνά.

Πώς θα περιγράφατε την ζωή του οικογενειάρχη στην Ελλάδα όπου ζούμε;
Είσαι ό,τι επιλέγεις. Αν το να είσαι οικογενειάρχης είναι μια συνέχεια της χριστιανικής ηθικής αξίας της οικογένειας τότε τα πράγματα είναι κάπως προδιαγεγραμμένα, η ζημιά που θα κάνεις στα παιδιά σου, στον σύντροφό σου αλλά και στον ίδιο σου τον εαυτό είναι σίγουρη. Δεν καταλαβαίνω την έννοια οικογένεια όπως ίσως την αντιλαμβάνεται ο περισσότερος κόσμος. Για μένα η οικογένεια έχει την έννοια περισσότερο της ομάδας, της εξέλιξης μέσα σε ένα πλαίσιο αγάπης και επικοινωνίας μακριά από όλα αυτά που μας έχουν μάθει ότι είναι μέχρι τώρα η «αγία ελληνική οικογένεια»

Η δουλειά ενός ηθοποιού θέλει ταλέντο, γνωριμίες ή τύχη;
Λίγο από όλα θα έλεγα.

Πόσο τυχερός έχετε υπάρξει μέχρι σήμερα;
Αρκετά αν και δεν πιστεύω πολύ στην τύχη. Ό,τι δίνεις παίρνεις.

Ποιο είναι το μεγάλο κατόρθωμα της ζωής σας; Από την άλλη πλευρά τι επιθυμούσατε και δεν έχετε καταφέρει μέχρι σήμερα;
Δε θα το πω κατόρθωμα, αλλά το πιο ουσιαστικό βήμα που έχω κάνει -μέχρι σήμερα- είναι που έγινα πατέρας, τώρα αν θα καταφέρω να ξεφύγω από το παρελθόν μου και να βοηθήσω το γιο μου να γίνει ένας ελεύθερος και σκεπτόμενος άνθρωπος είναι αυτό που επιθυμώ. Σε πιο εγωιστικό επίπεδο θα ήθελα να έχω καταφέρει να έχω μια διεθνή καριέρα στο σινεμά ή και στο θέατρο, αλλά ακόμα έχω πιστεύω και χρόνο και δύναμη να το κυνηγήσω.

Τα μεγαλύτερα πάθη που έχετε ζήσει;
Τι να σας λέω τώρα; Αρκετά. Έρωτες, τζόγος, ουσίες, ταξίδια, αλλά νομίζω ότι τώρα ζω το πιο μεγάλο και το πιο ωραίο, τον γιο μου.

Το μεγαλύτερο κοινωνικό έγκλημα που συμβαίνει στις μέρες μας;
Το ότι προσπαθούν ακόμα να μας πείσουν ότι ο φασισμός είναι κάτι πολύ φυσιολογικό. Το ότι η δικαιοσύνη είναι επιλεκτική. Το ότι ακόμα δεν έχουμε βγει στους δρόμους να φωνάξουμε για την ουσία και όχι για το φαίνεσθαι. Το ότι πιστεύουμε ότι κάποιος άλλος θα μας βγάλει από την κρίση και το ότι παρακολουθούμε σαν υπνωτισμένοι να μας παίρνουν την χαρά και την ζωή μας μέσα από τα χέρια μας. Το κλασικό «Και τι μπορώ εγώ να κάνω» που δυστυχώς ακόμα μας κυβερνά.

Τι μπορεί να βοηθήσει και να καλυτερέψει το τώρα που ζούμε και το αύριο που έρχεται;
Το να σκεφτόμαστε τι αφήνουμε πίσω μας για τους επόμενους, να μην ζούμε λες και είμαστε ό,τι πιο σημαντικό έχει περάσει από τον πλανήτη.

Πηγή ; tospirto