«Με γεμίζει αισιοδοξία το βλέμμα του γιου μου και το βλέμμα των νέων ανθρώπων».
Τη γνωρίσαμε ως Βασιλική στην ομώνυμη ταινία του Βαγγέλη Σερντάρη, προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε στο θεατρικό σανίδι με την ερμηνεία της «Το κτήνος στο Φεγγάρι» στο πλευρό του Δημήτρη Τάρλοου που σκηνοθέτησε ο Στάθης Λιβαθινός, ενώ το ευρύτερο κοινό τη γνώρισε στην τηλεοπτική σειρά «Η Ζωή που δεν έζησα».
Ο λόγος για την Ταμίλα Κουλίεβα που γεννήθηκε στο Μπακού και μεγάλωσε στη Μόσχα, αλλά τελικά την κέρδισε η Ελλάδα. Από το 1992 διδάσκει σύμφωνα με τις μεθόδους του “Μιχαήλ Τσέχωφ” στην υποκριτική και τον αυτοσχεδιασμό σε πολλές δραματικές σχολές, στο Εθνικό Θέατρο της Ελλάδος, καθώς και στο Κρατικό θέατρο Βορείου Ελλάδος.
Αυτήν την περίοδο πρωταγωνιστεί στις Τιτανομαχίες, το έργο της Νατάσσας Σιδέρη που παρουσιάζεται στο Εθνικό θέατρο στο πλαίσιο της δράσης «Ο συγγραφέας του μήνα».
Πείτε μας λίγα λόγια για τη δράση του Εθνικού «Ο συγγραφέας του μήνα».
Για τον ηθοποιό που βρίσκεται, πάντα σε μία διαδικασία «σύνθεσης» και μία διαδικασία «έρευνας» είναι απελευθερωτικό να παίζει και ναι παρουσιάζει τη δουλειά του, στην εργαστηριακή της μορφή. Η πρόταση έγινε σε εμένα, από την Ηρώ Μανέ που σκηνοθετεί το έργο: «Τιτανομαχίες» της Νατάσσας Σιδέρη. Η ιδέα του σχεδίου, ήταν για παραστάσεις «εν εξελίξει». Σαν ιδέα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, στην πράξη όμως είναι πολύ δύσκολη, γιατί η δημιουργία μίας παράστασης σε 23 πρόβες, με στόχο όχι το «εν εξελίξει», αλλά το «τελικό αποτέλεσμα», είναι επώδυνο για όλους.
Ο θεατής ως τελικός αποδέκτης, αυτός που δεν είναι ας πούμε σπουδαστής δραματικής σχολής ή κάποιος που κατανοεί τη θεατρική διαδικασία, πρέπει να δει κάτι ολοκληρωμένο, εφ όσον πληρώνει εισιτήριο. Δεν μπορεί να δει κάτι που δεν είναι παράσταση. Αυτό όμως έρχεται σε αντίθεση με την αρχική ιδέα. Σαν εγχείρημα είχε ενδιαφέρον, αρκεί να κρατούσε τον εργαστηριακό του χαρακτήρα, πράγμα που μου φαίνεται δεν έγινε. Γιατί πολλές φορές όλοι πέφτουμε στην παγίδα του αποτελέσματος και όχι της προόδου προς αυτό.
Συνδέονται κάπως οι παραστάσεις μεταξύ τους;
Όχι. Η μόνη σύνδεση, ήταν ο θίασος και ο χαρακτήρας του σχεδίου… το «εν εξελίξει».
Σας γοήτευσε κάποιο από τα έργα των νέων συγγραφέων ιδιαίτερα;
Το έργο που διάβασα πρώτο και έγινε αφορμή να είμαι σ’ αυτό το σχέδιο παραστάσεων είναι οι «Τιτανομαχίες» της Νατάσσας Σιδέρη.
Ποιες στιγμές ξεχωρίζετε στην καριέρα σας;
Το ξεκίνημα μου: η «Βασιλική» στον κινηματογράφο, η «Ζωή που δεν έζησα» στην τηλεόραση, το «Κτήνος στο Φεγγάρι» στο θέατρο, ύστερα ή συνεργασία μου με το Απλό Θέατρο και τον Αντώνη Αντύπα με την πρώτη μου Επίδαυρο φυσικά τις «Τρωάδες», στη συνέχεια η «Μήδεια» με το Εθνικό θέατρο. Είναι πολύ δύσκολο, γιατί κάθε στιγμή είναι σημαντική και πολύ νωρίς για να κάνω τον απολογισμό μου.
Πώς κρίνετε την νεοελληνική δραματουργία; Ξεχωρίζετε κάποιον συγγραφέα;
Υπάρχουν πολλοί και μεγάλοι συγγραφείς. Καμπανέλης, Αναγνωστάκη, Μανιώτης, Μάτεσης, Δημητριάδης, Δήμου, Κατσικονούρης, Κεχαίδης, Διαλεγμένος, Προυσαλίδης, φοβάμαι πως κάποιον θα ξεχάσω. Ο κάθε ένας είναι ξεχωριστός για τον δικό του λόγο.
Έχετε εμπιστοσύνη στους νέους;
Στους νέους έχω πολλή εμπιστοσύνη, με τους παλαιότερους δυσκολεύομαι. Δεν είναι τυχαίο, ότι ένα κομμάτι του εαυτού μου το έχω αφιερώσει στη διδασκαλία. Αυτό συμβαίνει γιατί πιστεύω στα νέα παιδιά. Δε δίνω μόνο σε αυτά, παίρνω και από αυτά. Κάθε καινούργια γενιά με ενδιαφέρει. Ο τρόπος που σκέφτεται και αντιλαμβάνεται τον κόσμο.
Πώς πιστεύετε πως μπορούν –ιδιαίτερα οι νέοι καλλιτέχνες- να επιβιώσουν και να παραμείνουν ψυχικά υγιείς στην Ελλάδα του σήμερα;
Στην Ελλάδα του σήμερα δεν έχουν πρόβλημα μόνο οι νέοι καλλιτέχνες. Δεν βλέπετε τι γίνεται; Μεγάλος αριθμός νέων – σπουδαία μυαλά – φεύγουν στο εξωτερικό. Είναι δύσκολο, αλλά μέσα από τις δυσκολίες γεννιούνται και δυνατότητες.
Κάνατε ένα πέρασμα από την πολιτική σκηνή υποψήφια με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλήθεια, πόσο εμπιστεύεστε πλέον τους πολιτικούς;
Κοιτάξτε, αυτό που συμβαίνει με την πολιτική της γενίκευσης, είναι επικίνδυνο. Δεν εμπιστεύομαι όλους τους πολιτικούς, όπως δεν εμπιστεύομαι όλους τους ανθρώπους. Πρέπει να διαχωρίσουμε την πολιτική και την ιδεολογία, από τους ανθρώπους που πολλές φορές «θεωρούν» ότι την εκφράζουν. Όταν υπονομεύουμε τα πάντα και τους πάντες, παρασέρνουμε και ότι καλό υπάρχει ή την δυνατότητα να υπάρξει. Ο μηδενισμός δεν οδηγεί πουθενά.
Βιώνετε προσωπικά την κρίση;
Φυσικά, όπως κάθε άνθρωπος. Αγωνιώ για το παιδί μου, όπως κάθε μητέρα. Και για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, πρόσφυγες, ανθρωπιστική κρίση.
Αν σας δινόταν η ευκαιρία, θα φεύγατε από την Ελλάδα;
Μου έχει δοθεί αρκετές φορές και δεν έχω φύγει. Αγαπάω την Ελλάδα.
Τι είναι αυτό που σας στενοχωρεί σήμερα και τι σας γεμίζει αισιοδοξία;
Με στεναχωρεί η βία λεκτική και σωματική που ανθίζει στην εποχή μας, μ’ ένα ιδιαίτερο τρόπο. Με στεναχωρεί η ανηθικότητα που προβάλει το μοντέλο της απόλυτης σκέψης ως σωστό, με στεναχωρεί το ανέλπιδο που σκιαγραφούν συνεχώς πάνω από τα κεφάλια μας, με όλα αυτά τα μελανά χρώματα που μας υποδεικνύουν.
Με γεμίζει αισιοδοξία το βλέμμα του γιου μου και το βλέμμα των νέων ανθρώπων που είναι καθαρό, γεμάτο και ειλικρινές, δυνατό σαν Φάρος.
Αλήθεια, γεννηθήκατε στο Μπακού, μεγαλώσατε στη Ρωσία, σας κέρδισε τελικά η Ελλάδα. Πώς αισθάνεστε βλέποντας το δράμα των προσφύγων;
Είναι ένα δράμα, αυτό που συμβαίνει με αυτούς τους ανθρώπους. Πρόκειται για ένα παγκόσμιο θέμα, υψηλής σημασίας, που αντιμετωπίζεται από τους ισχυρούς του πλανήτη αναχρονιστικά. Το βέβαιο είναι πως με καταστολή και φράχτες δεν λύνονται τα προβλήματα. Το προσφυγικό – μεταναστευτικό θέμα, αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο μέσα στα κοινωνικά ζητήματα στην Ευρώπη. Κακά τα ψέματα το μεταναστευτικό συμφέρει αυτούς που κάνουν πολέμους, φτιάχνουν τρομοκράτες, μετά πουλάνε όπλα, δημιουργούν πόνο και δυστυχία, διακινούν και πληρώνονται για το ταξίδι της ελπίδας των προσφύγων, που μετατρέπεται σε φρίκη θανάτου, πολλές φορές. Αυτοί αφού κερδοσκοπούν από χίλιες μεριές, μετά μοιράζουν μερικά εκατομμύρια για αλληλεγγύη. Δάνεια με τόκο. Τόκο αίματος. Είμαι στο τμήμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και προσπαθώ μέσα από αυτό να βοηθήσω όπως μπορώ.
Πιστεύετε στην Ευρώπη και το όραμά της σήμερα;
Το θέμα είναι η Ευρώπη και οι Ευρωπαίοι ηγέτες αν πιστεύουν στο όραμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πολιτική των ισχυρών και βασικά της Γερμανίας, χτίζει μια Ευρώπη μακριά από τις ιδρυτικές της αρχές. Για δε τις αξίες του διαφωτισμού δεν το συζητώ καν…
Μελλοντικά σχέδια
Αυτή τη στιγμή κάνω μια Εκπομπή για την ΕΡΤ1 που λέγεται «ΑΘΗΝΑ ΚΑΛΕΙ ΜΟΣΧΑ» και προβάλλεται κάθε Κυριακή στις 19:00 ,που συνεχίζεται και μου αρέσει πολύ, γιατί έχει να κάνει με την ζωντανή σχέση που έχω με τις δύο χώρες που έχω ζήσει όλη μου την ζωή την Ρωσία και την Ελλάδα. Μια εκπομπή που απευθύνεται σε όλους. Προτείνουμε μια «αλλιώτικη» ματιά στην ελληνορωσική φιλία όχι μέσα από τις τυπικές και στερεότυπες εξιστορήσεις μόνο των ειδικών, αλλά μέσα από την καθημερινή ζωή ανθρώπων, γνωστών και άγνωστων, που υλοποιούν αυτή τη σχέση στην πράξη.
Ξεκινάω πρόβες τον Μάιο, για τον «Αλέξη Ζορμπά» σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή. Αγαπάω πολύ τον Καζαντζάκη και μου αρέσει πολύ ο ρόλος της Μαντάμ Ορτάνς που μου προτάθηκε.
Πηγή : Tospirto