Home cinema news Σύντευξη της Κατερίνα Λούρα

Σύντευξη της Κατερίνα Λούρα

0

Παίζει αλλά ταυτόχρονα γράφει και σκηνοθετεί με την ίδια συχνότητα.

Ασχολείται με το θέατρο σχεδόν δώδεκα χρόνια αν και έχει την όψη μιας έφηβης. Παρασυρμένη ίσως από τη θεατρική της φύση αυτόν τον καιρό, την Ιουλιέτα – φορέα του πιο ποιητικού και πιο μεγαλειώδους νεανικού έρωτα της δραματουργίας. Κι αν ρωτήσεις την Κατερίνα Λούρα, «ποια είναι η Ιουλιέτα και ο Ρωμαίος στα μάτια ενός νέου της εποχής;» θα απαντήσει με μια αναπάντεχη φυσικότητα: «Η Λούρα κι ο Κουρούμπαλης στο R.I.P.».
Οι δυο τους πρωταγωνιστούν για δεύτερη χρονιά στο «R.I.P. Romeos Ioulietta Panta» (που φέτος ανεβαίνει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου). «Είναι ένα εξαιρετικό κείμενο του Δημήτρη (μετασκευή του σαιξπηρικού πρωτότυπου) που απογειώνεται με την κινησιολογική επιμέλεια της Φρόσως Κορρού. Είναι φορές που το ίδιο το έργο με πιάνει απροετοίμαστη, αλλά είναι τόση η ασφάλεια που νιώθω μέσα σε αυτό, ώστε όλα αντιμετωπίζονται» λέει με την ίδια εφηβική ορμή, απόλυτα ταιριαστή σκέφτεσαι με την αθωότητα της έκφρασής της.
Η Κατερίνα μοιάζει πράγματι με την ηρωίδα της· το παραδέχεται άλλωστε. «Η Ιουλιέττα τα παραδίδει όλα στο πάθος της, δεν σκέφτεται ούτε ζωή, ούτε θάνατο. Κάπως έτσι καίγομαι κι εγώ στη ζωή μου, χωρίς μέλλον». Εχει ωστόσο μεσολαβήσει πολλή δουλειά που μάλλον της επιτρέπει, κατά κάποιο τρόπο, να παραδίδεται στις φλόγες, ν’ αφήνεται στο τυχαίο. Κόρη του διακεκριμένου Κύπριου ηθοποιού Σταύρου Λούρα, αναθρεμμένη στα θεατρικά πράγματα της πατρίδας της, είναι απόφοιτη της δραματικής σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, συνιδρύτρια της δραστήριας θεατρικής εταιρίας «Δέντρο» και μια από τις τελευταίες επίλεκτες του Μιχαήλ Μαρμαρινού, με τον οποίο συνεργάστηκε αυτό τον χειμώνα. «Ο Μαρμαρινός είναι μεγάλη υπόθεση» τονίζει με υπερηφάνεια και προσθέτει άλλη μια συνεργασία σε εκείνες που την έχουν καθορίσει. «Με τη Φρόσω και τον Δημήτρη αισθάνθηκα όπως όταν ανήκεις κάπου· αισθάνθηκα ελευθερία».
Παρότι νεότατη, η Λούρα βουτάει τα χέρια της όπου μυρίζει θέατρο. Κι αυτό ελευθερία είναι. Παίζει αλλά συνάμα γράφει και σκηνοθετεί με την ίδια συχνότητα, φέροντας το εξής επιχείρημα: «Ό,τι μπορεί κάνει καθένας για να ευχαριστηθεί τη ζωή του. Έχω πολύ το θέατρο μες στη ζωή μου κι είναι ένας τρόπος για να ζω καλά. Αν χρειαστεί, κάνω και την παραγωγή, φτιάχνω τα μαξιλαράκια στις θέσεις στην πλατεία, στίβω πορτοκαλάδες για να πάρουμε δυνάμεις. Έτσι μου αρέσει καλύτερα».
Δεν δηλώνει καθαρή προτίμηση για καμία από τις παραπάνω ενασχολήσεις της, αφού «κάποιες φορές κάνω κάτι καλά, τις άλλες απλώς ολοκληρώνω. Ταλέντο είναι να βάζεις τον εαυτό σου εκεί που θες και να το κάνεις καλά. Μου αρέσει να παίζω, βοηθάω τα παιδιά που δίνουν σε δραματικές σχολές και κατευθύνω τους ηθοποιούς σα σκηνοθέτης με την ίδια προσήλωση. Αν μου έρθει κάποια ωραία ιδέα, τη γράφω κιόλας».
Αν και επιδιώκει να δουλεύει συνέχεια, να διδάσκεται όσα δεν γνωρίζει και να προοδεύει, το θέατρο δεν είναι το μοναδικό πεδίο που την έχει απορροφήσει. Συγκεκριμένα λατρεύει τη σπαθασκία και μάλιστα με μεσαιωνικού τύπου όπλα. Μαγειρεύει συνταγές δικής της έμπνευσης, έχοντας για δοκιμαστές τους φίλους της. Γαληνεύει πλάι στη θάλασσα, εκεί που θέλει να περάσει το καλοκαίρι που έρχεται. Ονειρεύεται άραγε, όπως και η ηρωίδα της, ένα μέλλον που να βασιλεύει το Καλό και η αγάπη; «Ούτε το Καλό, ούτε η αγάπη δεν έχουν να κάνουν με τις εθνικές πραγματικότητες, είναι πραγματικότητες από μόνα τους». Είπαμε, η Κατερίνα Λούρα είναι γνήσια Ιουλιέτα.

Πηγή : tospirto