«Υπάρχουν πληγές που επουλώνονται και πληγές που θα αιμορραγούν».
Τελείωσε ταυτόχρονα τη Φιλοσοφική και τη Δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Ο πρώτος της ρόλος ήταν στην παράσταση “Εσωτερικές Φωνές” στο Θέατρο Τέχνης, ενώ δούλεψε αρκετά και ως φιλόλογος. Ωστόσο, γνωστή στο ευρύ κοινό έγινε από την ερμηνεία της στη σειρά “Εγκλήματα”.
Ο λόγος για την Καίτη Κωνσταντίνου, που μας εξέπληξε όταν πέρσι ενσάρκωσε τον «Ριχάρδο Γ’», σε μία μεταμόρφωση που συζητήθηκε πολύ. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που μίλησαν για μία πιο «ποιοτική στροφή» στην καριέρα της. Φέτος, ξανασυνεργάζεται με τον Τάκη Τζαμαργιά στην «Τάξη μας» του Ταντέους Σλομποντιάνεκ, ένα βαθιά πολιτικό έργο που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο για δεύτερη μάλιστα σεζόν. Μάλιστα, βασίζεται σε αληθινή ιστορία και αφορά στα γεγονότα της πόλης Γιεντβάμπνε στην Πολωνία, όταν κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και υπό την γερμανική κατοχή, οι Εβραίοι κάτοικοι της πόλης δολοφονήθηκαν από τους Καθολικούς συντοπίτες τους. Πρόκειται για την αφήγηση της ζωής δέκα Πολωνών συμμαθητών, που τους συνδέει η εθνικότητα και τους χωρίζει η θρησκεία. Όταν όμως ο ναζισμός εισβάλλει στη χώρα τους, οι σχέσεις που είχαν κτιστεί μέσα στη σχολική τάξη καταρρέουν.
Τι σας γοητεύει στο έργο του Σλομποντιάνεκ;
Είναι ένα βαθιά πολιτικό , κοινωνικό αλλά και ανθρώπινο έργο γιατί ασχολείται όχι μόνο με τη πολιτική κατάσταση της εποχής εκείνης αλλά και με την ατομικότητα και τη ψυχή του κάθε ήρωα.
Δεύτερη συνεχόμενη συνεργασία με τον Τάκη Τζαμαργιά. Βρήκατε κοινούς κώδικες επικοινωνίας;
Ο Τάκης Τζαμαργιάς είναι ένας σκηνοθέτης που μελετάει βαθιά το κάθε έργο και συνεργάζεται με κάθε τρόπο με τους ηθοποιούς. Από τη πρώτη στιγμή δέσαμε καλλιτεχνικά αλλά και φιλικά και θεωρώ ότι από την αρχή βρήκαμε κοινούς κώδικες στη δουλειά μας.
Γιατί ο συγγραφέας μάς παρουσιάζει αυτό το γεγονός της δολοφονίας των Εβραίων μέσα από μια τάξη, μια ομάδα συμμαθητών;
Νομίζω ότι θέλει να μας δείξει πως σχέσεις που είχαν χτιστεί μέσα σε μια σχολική τάξη από μικρή ηλικία, όπως αλληλοϋποστήριξη και αγάπη, μπορούν μέσα σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο να μετατραπούν σε μίσος βγάζοντας ο καθένας το πιο κρυμμένο του εαυτό.
Ο άνθρωπος τελικά τι είναι για εσάς; Τι είναι αυτό που τον ωθεί στο κακό;
Ο άνθρωπος είναι ένα ον απρόβλεπτο. Κουβαλάει μέσα του μνήμες, βιώματα και μυστικά από τη παιδική του ηλικία και τις προηγούμενες γενιές και φέρεται ανάλογα με το πώς όλα αυτά μπορεί να τα διαχειριστεί.
Ο χρόνος μπορεί να επουλώσει τις πληγές;
Σίγουρα ο χρόνος είναι γιατρός, αλλά υπάρχουν πληγές που επουλώνονται και πληγές που θα αιμορραγούν.
Μαθαίνουμε πιστεύετε από τα λάθη του παρελθόντος; Εσείς προσωπικά νιώθετε πως μαθαίνετε από τα λάθη σας;
Δείχνει ωριμότητα και εξυπνάδα να μαθαίνει κάποιος από τα λάθη του.
Πώς αισθάνεστε σήμερα σαν άνθρωπος με τις ορδές των μεταναστών να καταφθάνουν στην Ελλάδα κάτω υπό δυσάρεστες συνθήκες;
Είμαι πάρα πολύ προβληματισμένη με όλο αυτό το κοινωνικοπολιτικό θέμα των μεταναστών.
Θεωρείτε πως σταματήσαμε ποτέ να είμαι ρατσιστές;
Όσο υπάρχει μια προπαγάνδα που καλλιεργεί το φόβο από τη παιδική μας ηλικία ο ρατσισμός θα υπάρχει ως κοινωνικό φαινόμενο.
Πόσο κοντά είμαστε στα γεγονότα που περιγράφονται στην… Τάξη μας;
Στα γεγονότα όχι, αλλά στη ψυχοσύνθεση και στις αντιδράσεις των ανθρώπων δυστυχώς υπάρχουν πολλές ομοιότητες.
Να αλλάξουμε λίγο συζήτηση. Με τον Ριχάρδο τον Γ’ και τώρα με τη συνεργασία σας με το Εθνικό, αισθάνομαι πως κάνατε μία στροφή στην καριέρα σας. Ισχύει κάτι τέτοιο;
Είχα τη τύχη πέρσι όπως και φέτος να συμμετέχω σε δύο μεγάλα έργα . Καμία από τις προηγούμενες συνεργασίες μου δεν αποκηρύσσω, απλώς καλό είναι ένας καλλιτέχνης, όπως και κάθε άνθρωπος να εξελίσσεται.
Απέχετε συνειδητά από το σύγχρονο τηλεοπτικό τοπίο;
Η ελληνική τηλεόραση σήμερα δεν είναι και στα καλύτερα της και από ποιοτική και από ποσοτική άποψη. Η αποχή λοιπόν είναι και αναγκαστική και συνειδητή από ένα μέσο που αγαπώ και που έχει στο παρελθόν δώσει και πολύ ωραία πράγματα.
Τηλεόραση ή θέατρο; Πού βρίσκετε τον εαυτό σας;
Έχω υπάρξει ευτυχισμένη και στα δυο. Βέβαια το θέατρο εχει πάντα μια μαγεία για τον ηθοποιό που δε μπορεί να συγκριθεί με τίποτα άλλο.
Καταφέρνετε να χαλαρώσετε με όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα και γύρω μας και πώς;
Είμαι κι εγώ όπως όλοι οι άνθρωποι γύρω μου απογοητευμένη, βαθιά προβληματισμένη και φοβισμένη. Οφείλω όμως να βρίσκω πάντα τρόπους διαφυγής και χαλάρωσης.
Τι είναι αυτό που σας γεμίζει αισιοδοξία και τι σας θυμώνει;
Απλά αλλά και μεγάλα πράγματα, όπως γίνεται πάντα.
Μελλοντικά Σχέδια
Σκέφτομαι, συζητάω, ονειρεύομαι….
Πηγή : Tospirto