Η ηθοποιός μιλά στο www.tospirto.net για την παράσταση «Περί Αλεξάνδρου».
Μια παράσταση βασισμένη στο πρόσωπο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έτσι όπως εμφανίζεται στην Περσική Επική Ποίηση και στα πολύτιμα περσικά εικονογραφημένα χειρόγραφα που βρίσκονται στην συλλογή του Μουσείου Ισλαμικής Τέχνης θα παρουσιαστεί στις… προθήκες του Μουσείου από την Τρίτη 17 Οκτωβρίου και κάθε Τρίτη και Κυριακή στις 8.30 μμ.
Ο λόγος για το έργο «Περί Αλεξάνδρου», τη σκηνοθεσία του οποίου έχει αναλάβει ο Στρατής Πανούριος (ο οποίος σκηνοθέτησε το καλοκαίρι που πέρασε την πολυσυζητημένη «Τρικυμία» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ στις φυλακές του Κορυδαλλού).
«Η παράσταση είναι βασισμένη στο πρόσωπο του Μεγάλου Αλεξάνδρου έτσι όπως εμφανίζεται στην Περσική Επική Ποίηση. Το κείμενο της παράστασης αποτελείται από αποσπάσματα του «Εσκεντάρ Ναμέ», ενός έπους γραμμένου από τον σημαντικότερο ρομαντικο-επικό Πέρση ποιητή, Νιζαμί (1141-1209 μ.Χ). Επίσης, αφορμή της σύλληψης στάθηκε μια πολύτιμη περσική μινιατούρα από το αντίστοιχο εικονογραφημένο χειρόγραφο του συγκεκριμένου έπους που βρίσκεται στη συλλογή του Μουσείου Ισλαμικής Τέχνης», αναφέρει η ηθοποιός Εύα Σιμάτου που θα ερμηνεύσει τον ρόλο της Ρωξάνης, της συζύγου του Μεγάλου Αλεξάνδρου και κόρης του μυθικού Δαρείου, κατά την εκδοχή του περσικού έπους του Νιζαμί, Εσκεντάρ-Ναμέ και συνεχίζει μιλώντας για το ρόλο της «Η Ρωξάνη είναι μία Περσίδα πριγκίπισσα με πολυεπίπεδη ιδιοσυγκρασία και σπάνια φυσική ομορφιά. Στη συγκεκριμένη εκδοχή του πέρση ποιητή Νιζαμί, είναι η κόρη του Δαρείου, η οποία μετά την ήττα και το θάνατο του πατέρα της, καλείται να παντρευτεί τον πανίσχυρο, αλλά και αντάξιο εχθρό του, τον Μέγα Αλέξανδρο. Ταυτόχρονα, είναι και το μοναδικό θηλυκό στοιχείο της παράστασης που στο πρόσωπό της ο ποιητής εξυμνεί τη δυναμική, μαγική και θελκτική υπόσταση της σύνθετης γυναικείας φύσης.Υπάρχει πάντα ένα οξύμωρο στη δουλειά του ηθοποιού: απ’ τη μία δεν ταυτίζεται ποτέ, γιατί ποτέ δε χάνει τα όρια του εαυτού του κι από την άλλη τον ρόλο τον πλάθει πάντοτε με δικά του υλικά, το δικό του μυαλό, τη δική του ψυχή και το δικό του σώμα.
Όσο για το αν τα εκθέματα του Μουσείου εμπλέκονται στην παράσταση; «Μοιραία. Παρότι δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα εκθέματα ως σκηνικά αντικείμενα, καθορίζουν τη μορφή και την ατμόσφαιρα της παράστασης, ενώ συμβάλουν στη φόρμα της. Υπάρχει ένας “σκηνικός διάλογος” μεταξύ των αντικειμένων και των ηθοποιών, μια αλληλεπίδραση», αναφέρει η ηθοποιός σημειώνοντας για το κοινό «το κοινό είναι ένας απρόβλεπτος παράγοντας με αστάθμητες αντιδράσεις. Στο μόνο που μπορεί να στοχεύει κανείς είναι το να είναι όσο πιο αληθινός και όσο πιο δοσμένος γίνεται σε αυτό που κάνει. Κι αυτό είναι το ισχυρότερο αντίδοτο του όποιου άγχους».
Ποια η άποψη της Εύας Σιμάτου για τα “ανοίγματα” του θεάτρου σε μη θεατρικούς χώρους τα τελευταία χρόνια;
«Είναι η δεύτερη φορά που καλούμαι να παίξω σε μη θεατρικό αμιγώς χώρο. Την πρώτη είχα συνεργαστεί με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό σε μία παραγωγή του ΚΘΒΕ, στο έργο του Γιώργου Βέλτσου «Αυτοκρατορία». Παίζαμε στο γυάλινο φουαγιέ του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης την ώρα του ηλιοβασιλέματος με θέα τον Θερμαϊκό. Η αίσθηση ήταν ανεπανάληπτη. Μία άλλη μοναδική αίσθηση έχουμε και τώρα στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης. Αυτοί οι χώροι διαμορφώνουν από μόνοι τους μια πολύ ισχυρή συνθήκη και ατμόσφαιρα, η οποία υποβάλλει όλους όσους συμμετέχουν στο θέαμα. Όπου λοιπόν προκύπτει συγκεκριμένος λόγος ή ανάγκη για να παρουσιαστεί ένα θέαμα σε μη θεατρικό χώρο που έχει να προσφέρει κάτι ιδιαίτερο, μπορεί να οδηγήσει σε μία σπάνια βιωματική εμπειρία».
Και υπάρχει συνέχεια… «Ακολουθεί η επόμενη παράσταση του κύκλου της συνεργασίας του Εθνικού Θεάτρου με το Μουσείο Μπενάκη, που θα πραγματοποιηθεί στο Μουσείο-Οικία Χατζηκυριάκου-Γκίκα, στην οδό Κριεζώτου στο Κολωνάκι, την οποία θα σκηνοθετήσει και πάλι ο Στρατής Πανούριος».
Πηγή : Tospirto