Home Συνεντεύξεις Συντευξη του Αρη Σερβέταλη

Συντευξη του Αρη Σερβέταλη

0

«Η υγιής αγάπη είναι το μεγαλύτερο δώρο και μία αρετή που δύσκολα φτάνεις. Αλλά όταν αγαπήσεις αληθινά, κατακτάς την απόλυτη ελευθερία».

Ο Άρης Σερβετάλης κάνει πρόβα στο κτίριο Δ της Πειραιώς. Κάνει «Αποτυχημένες απόπειρες αιώρησης στο εργαστήριό μου». Είναι δικό μου, είναι δικό του…δικό σας. Το σύμπαν του Μπέκετ έχει για λίγο τη φωνή του. Και δως του λέξεις, και πάρε δράμα και ένα αστείο που γδέρνει την επιφάνεια από κάτω. Έτσι ωραία ξεκίνησε…κάπως έτσι- εξίσου ωραία- ήρθε και η συνέχεια.

Ανυπομονείς;
Αυτό που κάνουμε ξεκίνησε από μία σκέψη, του Δημήτρη Κουτράκη. Μου τη γνωστοποίησε πριν από ένα- ενάμιση χρόνο. Έχει να κάνει με το μπεκετικό σύμπαν. Μέσα σε ένα κτίσμα-εργαστήριο βρίσκεται ένας άνθρωπος που καταπιάνεται με κάποια υλικά. Αυτά είτε είναι εξωτερικά- είτε εσωτερικά. Είναι το ίδιο του το σώμα, ο ίδιος του ο λόγος. Το αποτέλεσμα, αυτό που κάνει το συγκεκριμένο εγχείρημα, είναι μακροπρόθεσμο, επειδή είναι κάτι που συμβαίνει μέσα σου. Δεν είναι απλώς μία παράσταση. Είναι ένα βίωμα, κάτι που θα το κουβαλάς χωρίς να μπορείς να αποτάξεις. Θα το χαρακτήριζα μία εμπειρία με λόγια και δράσεις. Ο Μπέκετ άλλωστε ασχολείται με μία κυκλικότητα, ψάχνοντας διαρκώς από μέσα προς τα έξω και απ΄έξω προς τα μέσα. Δεν ανυπομονώ για την παρουσίαση της παράστασης αφού είναι κάτι που για εμένα συμβαίνει κάθε μέρα, από την πρώτη μέρα των δοκιμών. Η λέξη «αιωρήσεις» στον τίτλο είναι οι αέναες προσπάθειες να αναγνωρίσεις τον εαυτό σου μέσα σε μία κενότητα. Είσαι μετέωρος κάπου, υπάρχεις σε έναν κενό τόπο. Αυτό που με συγκινεί πολύ στα κείμενα του Μπέκετ είναι που αναζητάει διαρκώς κάτι αθέατο, κάτι που υπάρχει μέσα σου.

Έχεις αθέατη πλευρά;
Είμαστε χαοτικοί σαν άνθρωποι. Δεν μπορώ να βγάλω ασφαλή συμπεράσματα.

Το επάγγελμα του ηθοποιού δε σου δίνει την ευκαιρία να σε μάθεις;
Η δουλειά που κάνω είναι μία απλή δουλειά, έχει όμως μία επανάληψη και αυτή η επανάληψη με διαμορφώνει με έναν τρόπο. Είτε βαριέμαι, είτε είμαι κουρασμένος, είτε δεν θέλω επιβάλλεται να είμαι εκεί. Η διαδικασία της παρουσίας σε μία καθημερινότητα με συγκεκριμένους κανόνες είναι σημαντική. Αυτό.

Το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε, οι συνθήκες ευνοούν χαρές και δημιουργία;
Όπου και να είσαι-κάτω από όποιες συνθήκες- το καθετί έχει να κάνει με το μέσα σου… από εκεί αναδύονται όλα. Άρα το θέμα είναι πώς είσαι εσύ. Και στο καλύτερο περιβάλλον να σε βάλουν, με τις καλύτερες συνθήκες αν έχεις ένα χάος, η ευημερία και η χαρά θα διαρκέσουν λίγο. Το μέλημά μου λοιπόν είναι να νοικοκυρέψω το χάος μου.

Η πολιτική σε νοιάζει; Αυτό που γίνεται σε κάνει να νιώθεις ανήμπορος;
Δεν ξέρω αν είμαστε τώρα ανήμποροι ή αν ήμασταν τότε που όλα ήταν καλά, αλλά μας πήγαινε -όπου ήθελες- ο αέρας. Χωρίς να έχουμε γνώση, δίχως την ικανότητα να κάνουμε κάποια πράγματα συνειδητά. Σήμερα η κατάσταση είναι πολύ στριμωγμένη, με πίεση και άγχος αλλά μπορεί να οδηγηθούμε σε κάτι καλό, ίσως γίνει μία αλλαγή. Μέχρι τότε υποκύπτουμε στη σύγχυση και το μπέρδεμα.

Το μπέρδεμα καλλιεργείται από τους πολιτικούς για να μας έχουν στο χέρι;
Όχι μόνο από τους πολιτικούς. Καλλιεργείται από πολλά πράγματα και είναι μία μεγάλη συζήτηση. Όταν ένας άνθρωπος είναι σε σύγχυση και σε μπέρδεμα και δεν έχει κέντρο είναι σαν το μπαλόνι που ξεφουσκώνει… πάει όπου να ‘ναι. Πρέπει να βρεθεί το κέντρο μας και αυτό μπορεί να το κάνει ο καθένας προσωπικά.

Στο παρελθόν έχεις μιλήσει για την πίστη σου στον Θεό… πιστεύεις ακόμα;
Είναι μία σχέση που καλλιεργείται και αυτό εξακολουθεί να μου δίνει δύναμη και να με στηρίζει.

Στράφηκες στον Θεό κάποια στιγμή που έπιασες πάτο.
Όλοι έχουμε βρεθεί σε μία τέτοια κατάσταση. Ο καθένας με τα δικά του κριτήρια αξιολογεί αυτό που έχει, αυτό που είναι. Μία προσωπική εκτίμηση για το ότι είσαι σε μία δύσκολη κατάσταση. Η πίστη σε κρατάει όταν χάνεις τη λογική. Άλλωστε όλα αυτά αποκαλύπτονται, είναι βιωματικά. Ο άνθρωπος πρέπει να χάσει τη λογική που έχει μάθει να πράττει. Όχι να την απαρνηθεί αλλά να μπει σε μία άλλη συχνότητα.

Έχεις ζήσει κάποιο θαύμα;
Πολλά, όχι ένα κι δύο. Εκεί ρετάρεις. Δε μπορώ να τα περιγράψω γιατί είναι πολύ προσωπικά. Έχουν συμβεί πράγματα που δε σου περνάει από το μυαλό ότι μπορεί να γίνουν. Και πρακτικά, για παράδειγμα ένας άνθρωπος που έχει γίνει καλά. Όταν όλα αυτά αποκαλύπτονται αποκτάς μία πραγματική σχέση. Ο Θεός παύει να είναι κάτι αφηρημένο και αποκτά πρόσωπο, είναι ένα πρόσωπο. Όταν το ζήσεις ξαφνικά η μοναχικότητα έχει υπόσταση. Δε νιώθεις τη μοναξιά γιατί είναι πάντα εκεί…είναι παντού.

Ο έρωτας και ο γάμος σου με την Έφη Μπίρμπα τι είναι στην ζωή σου;
Είναι η οικογένειά μου, η γυναίκα μου, είναι ο άνθρωπός μου. Είναι αυτό που βλέπεις τον εαυτό σου στον άλλον. Έτσι παίρνει έναν χαρακτήρα και η προσωπικότητά σου. Η Έφη με έχει χαρακτηρίσει και ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη. Είναι σημαντική.

Ο έγγαμος βίος;
Ένας γάμος έχει συγκρούσεις, συμβιβασμούς, ωραίες και άσχημες στιγμές. Αλλά αυτό είναι το συναρπαστικό. Είναι μία διαδρομή με όμορφες στιγμές, αλλά πάντα θα υπάρχει μία πάλη. Είμαστε συνοδοιπόροι και είναι σημαντικό δύο άνθρωποι να πηγαίνουν μαζί, να είναι σύζυγοι…μαζί στον ζυγό.

Άκουγα πριν που έλεγες τα λόγια του Μπέκετ για τη συγκίνηση και την αγάπη. Ποιο μεγάλο καλό και ποιο κακό μπορεί να κάνουν αυτά τα δύο σε έναν άνθρωπο;
Η υγιής αγάπη είναι το μεγαλύτερο δώρο και μία αρετή που δύσκολα φτάνεις. Αλλά όταν αγαπήσεις αληθινά, κατακτάς την απόλυτη ελευθερία. Αν είχαμε πραγματική αγάπη, δε θα είχαμε ανάγκη από νόμους. Θα είχαμε μία κοινωνία ίσως, όπως αυτή των αγγέλων. Εμείς έχουμε μία αρρωστημένη αγάπη. Είναι και αυτή μία σύγχυση. Μπαίνει και το πάθος, ο έρωτας και η κτητικότητα και δημιουργείται μία μάζα. Μπροστά στην αληθινή αγάπη αφοπλίζεσαι.

Υπάρχει κάτι, μία εικόνα από τα παιδικά σου χρόνια, που όταν πας να ξεφύγεις σου φέρνει ισορροπία και χαρά;
Έχω φοβερή αδυναμία στους ηλικιωμένους ανθρώπους. Αγαπούσα πολύ τον παππού και τη γιαγιά μου. Όταν τους σκέφτομαι νιώθω μεγάλη συγκίνηση. Η συγκίνηση είναι ένα γεγονός μετατόπισης μιας οπτικής, κάτι μετακινείται μέσα σου. Δεν είναι κάτι απλό.

Όταν πήρες την απόφαση να γίνεις ηθοποιός ήθελες την επιτυχία που γνώρισες από νωρίς;
Δεν έγινα συνειδητά ηθοποιός. Προέκυψε χωρίς να ξέρω πώς. Δε έβλεπα θέατρο, δεν το κυνήγησα. Ήρθε και μετά δούλεψα πολύ πάνω σε αυτό. Η επιτυχία με έκανε να συνειδητοποιήσω τη δύναμη της τηλεόρασης. Ξαφνιάστηκα και με ταρακούνησε. Η αναγνωρισιμότητα ήταν απότομη και με τρόμαξε.

Ένιωσες προϊόν;Όχι. Απλώς όλο αυτό το πακέτο με τάραξε. Έχασα την ιδιωτικότητά μου. Αλλά ήταν ένα κύμα που έσκασε με το «Είσαι το ταίρι μου» και μετά καταλάγιασε. Ήθελε απλώς μία διαχείριση.

Όταν δεν ήθελες να γίνεις ηθοποιός τι ήθελες να γίνεις;
Τίποτα.

Ποιήματα και παραστάσεις στο σχολείο; Εκεί δεν έβλεπες κάτι που θα μπορούσε να σου δώσει μια ιδέα για την καλλιτεχνική σου φύση;
Ποτέ δεν είπα ποίημα. Ποτέ δεν έπαιξα σε σχολική παράσταση. Δεν ήθελα να σηκωθώ ποτέ για κανένα λόγο, ούτε καν προσευχή.

Επάνω στη σκηνή τι νιώθεις;
Τίποτα. Απλώς παίζω ένα παιχνίδι. Έπαιζα και με τους φίλους μου σουρεαλιστικά παιχνίδια και τώρα το κάνω επί σκηνής. Το θέατρο αυτό είναι, ένα παιχνίδι.

Ένα παιχνίδι που σε πληρώνει. Δε σε βαραίνει το «πρέπει να πουλήσει»;
Όταν κάνεις κάτι που πρέπει να είναι βιώσιμο, κάτι που πρέπει να σε πληρώσει για να ζήσεις πρέπει να το φέρεις σε μία ισορροπία. Είναι άσχημο να χαθεί η έννοια του παιχνιδιού. Αν χαθεί θα γίνει κάτι άλλο που μπορεί να είναι βιώσιμο αλλά να έχει ξεφύγει από αυτό που είχα στο μυαλό μου, αυτό που ήθελα και θέλω από αυτή την καλλιτεχνική διαδικασία.

Είσαι δραματικός ή κωμικός ηθοποιός;
Μου αρέσουν όλα. Αρκεί να ακροβατούν χωρίς να είναι καθαρόαιμα. Άλλωστε και στην ζωή ένα δράμα που ζεις μπορεί να είναι κωμικό και όταν περάσει ο καιρός να το σκέφτεσαι και να γελάς.

Μισή ώρα πριν την παράσταση τι κάνεις;
Γυμναστική και μετά προσπαθώ να είμαι στη σιωπή.

Πηγη: TOSPIRTO-NET