Home cinema news Συντευξη με την ηλιανα μαυροματη

Συντευξη με την ηλιανα μαυροματη

0

«Με τρομάζει η ζήλια, την βιώνω ως κάτι το αυτοκαταστροφικό».

Από τις 15 Φεβρουαρίου θα ανέβει στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και θα σταθεί «Ψηλά από τη Γέφυρα» μαζί με τον Γιώργο Κιμούλη, την Μαρία Κεχαγιόγλου και τον Νίκο Χατζόπουλο υπό τη σκηνοθετική ματιά της Νικαίτης Κοντούρη.
Ο λόγος για την Ηλιάνα Μαυρομάτη που έχει το dna του θεάτρου μέσα της, καθώς είναι κόρη δύο ηθοποιών του Βασίλη Μαυρομάτη, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, και της Λίλας Καφαντάρη. Η νεαρή ηθοποιός τα τελευταία χρόνια μάς χαρίζει αξιόλογες ερμηνείες, όπως αυτή στον μόνόλογο της Αθηνάς Χατζηεσμέρ (θέατρο Επί Κολωνώ), ενώ το 2015 ήταν μάλιστα υποψήφια για το θεατρικό βραβείο Μελίνα Μερκούρη για τη συμμετοχή της στην παράσταση «Τίρζα η βασίλισσα του ήλιου» του Arnon Grunberg σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου (θέατρο Ιλίσια).

Ασχολήθηκες με το θέατρο γιατί… Από μικρή θυμάμαι να με πιέζουν πάντα οι συμβάσεις τις καθημερινότητας. Δυσκολευόμουν να διαχειριστώ το “πρέπει” που δεν καταλάβαινα, την απάντηση που δε μου έφτανε, την νόρμα συμπεριφοράς που μου επέβαλε κάποιο κλειστό σύστημα αξιών. Έτσι αναπόφευκτα οδηγήθηκα σε αναζητήσεις και ανησυχίες που έτρεφαν μια πλευρά μου ελευθεριακή, καλλιτεχνική. Αφού δοκίμασα να στραφώ στην επιστήμη για να απαντήσω λογικά στα ερωτήματα, βρέθηκα να προσπαθώ να αντιμετωπίσω με επιστημονικούς όρους την τέχνη μου… Και κάπου εκεί βρήκα έναν πολύ βαθύ τρόπο να γεφυρώνομαι με τον εαυτό μου και με τον κόσμο γύρω μου.

Αγαπημένο κλασικό θεατρικό έργο/συγγραφέας; Δύσκολο να διαλέξει κανείς. Αγαπώ ιδιαίτερα το Τσέχωφ και τον «Γλάρο» του γιατί με τραντάζει κάθε φορά που τον διαβάζω. Συχνά, ιδίως όταν δυσκολεύομαι να τα βγάλω πέρα, διαβάζω ξανά και ξανά τον Άμλετ του Σαίξπηρ σε απόδοση του Χειμωνά. Και όταν το μέσα μου είναι διαυγές και καθαρό στρέφομαι στον Αισχύλο και στην Ορέστεια για να θυμηθώ τα βασικά ανθρώπινα..

Τι σε γοητεύει στο έργο του Άρθουρ Μίλλερ; Ο Μίλλερ είναι ένας σπουδαίος, πολυπρισματικός συγγραφέας και αυτό του το στοιχείο περνά αυτούσιο στα έργα του. Διανοούμενος, πολιτικοποιημένος και ανθρώπινος, αντιμετωπίζει τους ήρωές του με ένα βαθύ κοίταγμα στο ασυνείδητο που όμως είναι άμεσα επηρεασμένο από το έξω, από την κοινωνία και τις παθογένειές της. Είναι από τις ευτυχείς στιγμές, που καλούμαι ως ηθοποιός πρώτα να βουτήξω και μετά να σκεφτώ για να τον καταλάβω. Και αυτό ενέχει έναν κίνδυνο που με γοητεύει πολύ.

Ποια τα θέματα που καταπιάνεται και πού ακουμπά στο σήμερα; Τα θέματα, ακριβώς λόγω της αξίας του έργου, είναι τόσα όσα και οι πλευρές της ανθρώπινης κατάστασης. Το πρίσμα υπό το οποίο το διαβάζουμε στην συγκεκριμένη παράσταση είναι αρκετά κοινωνικό. Μια οικογένεια μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς, έχοντας ενσωματωθεί όσο μπορούν σε μια αφιλόξενη, σκληρή κοινωνία, με πολύ δύσκολους όρους ζωής, καλούνται να περιθάλψουν νέους, απελπισμένους μετανάστες που όμως απειλούν την “κανονικότητά” τους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο βασικός ήρωας, ο Έντι Καρμπόνε, αναπτύσσει μια ιδιαίτερη σχέση με την ανιψιά του, που τελικά τον οδηγεί στην τραγωδία του.

Λίγα λόγια για τον δικό σου ρόλο… Η έφηβη Κάθριν, ανιψιά του Έντι και της Μπέατρις, κουβαλά από τη μια την ορφάνια και τον μετεωρισμό που αυτή καθ’ αυτή φέρει, τη δυσκολία σύνδεσης με τον κόσμο γύρω της, και από την άλλη φέρει ένα πολύ ισχυρό ορμέμφυτο ζωής που την οδηγεί στην χειραφέτηση. Ο μικρόκοσμος μέσα στον οποίο ζει την εμποδίζει να ολοκληρωθεί και από την άλλη της προσφέρει την ασφάλεια που αναζητά. Η σχέση της με τον Έντι αντικατοπτρίζει όλες τις συγκρούσεις και τις αντιφάσεις μέσα στις οποίες ζει και την καθορίζει απολύτως. Η πορεία της μέσα στο έργο είναι μια ανορθόδοξη και σκληρή πορεία ενηλικίωσης.

Ο κεντρικός ήρωας του έργου ωθείται σε ακραίες συμπεριφορές από τη ζήλια του. Πόσο αυτή αποτελεί κινητήριο δύναμη των…πραγμάτων; Η ζήλια του Έντι έρχεται περισσότερο ως σύμπτωμα της βραχυκυκλωματικής του κατάστασης. Οι ακραίες του συμπεριφορές προκύπτουν από τον δικό του, προσωπικό μετεωρισμό, την προσωπική και κοινωνική καταπίεση που υφίσταται και τελικά εκφράζεται ως μια ακραία κτητικότητα σε ό,τι εκείνος ορίζει ως “δικό” του, στην προκειμένη περίπτωση στην Κάθριν. Δεν είναι ένας Έρωτας αγνός και καθαρός δυο ανθρώπων που ανταμώθηκαν και έσμιξαν, αλλά μια σκοτεινή περιοχή της ανθρώπινης ύπαρξης που μέσα στο χάος ψάχνει να κατακτήσει κάτι, τον ‘Αλλον.

Η δική σου σχέση με τη ζήλια; Παλεύω να την κοιτάζω κατάματα όταν με επισκέπτεται και να την μετατρέπω σε κάποια, όποια δημιουργική κατάσταση. Όταν δεν τα καταφέρνω, της γυρίζω την πλάτη και απομακρύνομαι από την καυτή πατάτα.. Με τρομάζει πάντα, την βιώνω ως κάτι το αυτοκαταστροφικό.

Τι είναι αυτό που σε βγάζει έξω από τα δικά σου όρια; Η έλλειψη επικοινωνίας και εμπιστοσύνης με τους ανθρώπους, η αδικία, η εμπάθεια με απωθούν. Σπάνια βγαίνω εκτός ορίων μεγαλώνοντας. Ίσως χάνω το θάρρος και τη δύναμη που είχα στην εφηβεία να φέρνω τον κόσμο ανάποδα ή εκτιμώ περισσότερο την ίδια τη ζωή.

Είσαι παιδί δύο ηθοποιών… Αγαπημένη ανάμνηση; Οι γονείς μου μου έχουν προσφέρει πολλές όμορφες αναμνήσεις. Οι περισσότερες δεν είχαν σχέση με το θέατρο. Πιο πολύ τους ευγνωμονώ που με έφεραν σε επαφή με την τέχνη μου πριν ακόμα καταλάβω τί είναι ο κόσμος.

Ποια είναι η πιο σοφή συμβουλή που σου έχουν δώσει; Να ντύνομαι πιο ζεστά όταν κάνει κρύο..

Καλλιτεχνικό όνειρο/επιθυμία; Να καταφέρω να βρίσκομαι μεσα στο θέατρο για πολλά, πολλά χρόνια, δημιουργικά, χωρίς να χάσω την πίστη μου και την έμπνευσή μου.

Πηγη: tospirto-net