Home cinema news Συντεύξη από τον Κωνσταντίνο Γώγουλο

Συντεύξη από τον Κωνσταντίνο Γώγουλο

0

Μιλά για την πρώτη του σκηνοθετική δουλειά.

Μέχρι σήμερα τον ξέραμε ως ηθοποιό. Τώρα κάνει το πρώτο του βήμα ως σκηνοθέτης. Ο λόγος για τον Κωνσταντίνο Γώγουλο που για το πρώτο του αυτό εγχείρημα επέλεξε το άπαιχτο στην πατρίδα μας έργο, «7 κρεμασμένοι», ενός λησμονημένου, αλλά σημαντικού Ρώσου συγγραφέα, του Λεονίντ Αντρέγιεφ, που εμπνέεται από μία αληθινή ιστορία για να καταγγείλει την ίδια την έννοια της θανατικής ποινής…

Ο Κωνσταντίνος Γώγουλος ήταν υποψήφιος για το βραβείο «Δημήτρης Χορν» για το ρόλο του Τζιμ στο «Γυάλινο κόσμο», γεγονός που έγινε αφορμή να γίνει ευρύτερα γνωστός στον χώρο του θεάτρου. «Για να είμαι απολύτως ειλικρινής έχουν γίνει τόσα από τότε, σε αυτό το σύντομο διάστημα που έχει περάσει, που μου φαίνεται σαν να πρόκειται για πολλά χρόνια πριν και όλο αυτό να αποτελεί μια μακρινή, θολή, γλυκιά ανάμνηση», σχολιάζει.

Μετά τις σπουδές στο Πολυτεχνείο αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο γιατί, όπως λέει, «ήταν και είναι για μένα, όταν λειτουργεί με τους όρους που θέλω, ένα καταφύγιο και ένα χώρος ομαδικής έρευνας και δημιουργίας».

Είχε την τεράστια τύχη να δουλέψει με τον Δημήτρη Καταλειφό «με έναν ηθοποιό που τον θαύμαζα πριν ασχοληθώ επαγγελματικά με το θέατρο. Αυτό από μόνο του μου έμαθε πολλά» επισημαίνει. «Ο Δημήτρης είναι ένας παθιασμένος εργάτης του θεάτρου, είναι πολύ δοτικός άνθρωπος, έχει ψυχή ευγενική και μάτια που λάμπουν σαν του μικρού παιδιού» συμπληρώνει.

Ο σπόρος για το νέο σου εγχείρημα από πού προήλθε; Τι σε γοήτευσε στο έργο του Λεονίντ Αντρέγιεφ; Ο τίτλος του έργου «7 κρεμασμένοι» αμέσως μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Από τις πρώτες του σελίδες ήξερα πως αυτός είναι ένας κόσμος που θέλω να «παραστήσω» στη σκηνή. Με γοητεύει ο τρόπος με τον οποίο αυτός ο συγγραφέας «βουτά» μέσα στους ήρωές του και το γεγονός ότι κάθε ένας από αυτούς είναι ένας ολόκληρος κόσμος και ότι είναι πραγματικά αδύνατον να μην αναγνωρίσεις δικά σου στοιχεία στο κάθε πρόσωπο.

Η σκηνοθεσία πώς προέκυψε; Έχω την ανάγκη να δημιουργήσω τους δικούς μου κόσμους πάνω στη σκηνή, πάντα με τους ανθρώπους που συνεργάζομαι. Να πλάσω τα δικά μου σύμπαντα με τους δικούς τους φυσικούς νόμους, κανόνες και αξίες.

Τι είναι αυτό που θα ήθελες να κρατήσεις από τον χαρακτήρα που υποδύεσαι και τι είναι αυτό που σε απωθεί; Θα ήθελα να κρατήσω την εντυπωσιακή του μνήμη και την ισχυρή του θέληση. Αυτό που με απωθεί είναι το πόσο ορισμένα τα έχει όλα στο μυαλό του και στην καρδιά του.

Είσαι συμφιλιωμένος με τον θάνατο; Είναι εφικτό κάτι τέτοιο; Συμφιλιώνομαι ανά στιγμές… όταν νιώθω πραγματικά ζωντανός και δημιουργικός και ερωτευμένος. Όταν λέω δημιουργικός δεν αναφέρομαι μόνο στην άσκηση της τέχνης στην οποία έχω ταχθεί αλλά και στη ζωή μου γενικότερα. Και όταν λέω ερωτευμένος χρησιμοποιώ τη λέξη αυτή με μια πιο ευρεία έννοια. Αυτό που μου είναι πολύ πιο δύσκολο όμως είναι να συμφιλιωθώ με τον θάνατο άλλων ανθρώπων.

Εσύ τι θα έκανες αν ήσουν αντιμέτωπος με τον θάνατό σου; Θα άλλαζες κάτι; Ο Ναζίμ Χικμέτ λέει σε ένα ποίημά του, ½να φυτεύεις ελιές στα εβδομήντα σου όχι για τα παιδιά σου αλλά για την ίδια τη ζωή». Μακάρι σε μία τέτοια περίπτωση να έχω αυτή τη γενναιοδωρία και το ψυχικό σθένος.

Υπάρχουν τρόποι να νικήσουμε τους φόβους μας απέναντι στο θάνατο; Νομίζω το ζήτημα δεν είναι να νικήσουμε τους φόβους μας. Ο φόβος υπάρχει, είναι εδώ, δε νικιέται και δεν μπορείς να τον βάλεις κάτω από το χαλί . Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι πραγματικά να μη διστάσουμε και να βρούμε τη δύναμη να συνομιλήσουμε με το φαινόμενο του θανάτου και των φοβιών που μας προκαλεί. Αυτό είναι μια διαδικασία που δεν τελειώνει και δεν έχει χρυσές συνταγές.

Ποια συνεργασία σου ξεχωρίζεις μέχρι σήμερα; Είναι πολύ κομβικά και καθοριστικά αυτά τα πρώτα χρόνια μου στο επάγγελμα. Ουσιαστικά πρόκειται για μία περίοδο ενηλικίωσης. Μία διαδικασία σκληρή αλλά και πολύ γόνιμη ταυτόχρονα. Έτσι κάθε συνεργασία αποκτά ένα ιδιαίτερο βάρος και αξία. Κάθε μία ήταν ένα τεράστιο σχολείο.

Ποια είναι η πρώτη εικόνα που έχει μείνει στη μνήμη σου ανεξίτηλη από θεατρικό έργο; Ο θείος Βάνιας να πυροβολεί και να αστοχεί…

Ποιο είναι το κρυφό σου όνειρο που θα ήθελες να γίνει πραγματικότητα; Δεν έχω κάποιο κρυφό όνειρο… Φανερά ονειρεύομαι περισσότερη ελευθερία, αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη και αξιοκρατία και λιγότερο σκοταδισμό και μιζέρια.

Μελλοντικά σχέδια… Μέσα Μαρτίου θα κάνει πρεμιέρα το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σ. Μπέκετ από την Ομάδα Σημείο Μηδέν στο νέο χώρο του θεάτρου Άττις. Η σκηνοθεσία είναι του Σάββα Στρούμπου. Εκεί έχω αναλάβει τον ρόλο του Εστραγκόν. Τα επόμενα σκηνοθετικά μου βήματα θα αρχίσω να τα σκέφτομαι, αφού ανέβουν οι «7 κρεμασμένοι».

Πηγή:topsirto