Η Πέγκυ Τρικαλιώτη «φωτίζει» με την ερμηνεία της την άγνωστη, στο ευρύ κοινό, ιστορία μιας σημαντικής γυναίκας της παγκόσμιας ιστορίας, της Μαρί Κιουρί στο θεατρικό έργο της Ευσταθίας «Η απολογία της Μαρί Κιουρί» (θέατρο Σταθμός, σκηνοθεσία Κίρκης Καραλή).
Τα όνειρα, η καριέρα, το αποτύπωμά της σπουδαίας αυτής γυναίκας στην επιστήμη, οι έρωτες και η σχέση με τις κόρες της. Ένα ερωτικό σκάνδαλο, στο Παρίσι του 1911, γίνεται αφορμή για να κινδυνέψει μια επιστήμονας, να μην πάρει ένα Νόμπελ. Αυτό το πραγματικό γεγονός, γίνεται εφαλτήριο για μια παράσταση που διαδραματίζεται σε μια δικαστική αίθουσα. Εκεί διεξάγεται η φανταστική δίκη της Μαρί και της δίνεται η ευκαιρία για μια απολογία. Το κείμενο της Ευσταθίας παίρνει ως αφορμή τη βιογραφία της Μαρί Κιουρί, που είναι γραμμένη από την κόρη της Εύα, συγκεντρώνοντας παράλληλα καταγεγραμμένες πληροφορίες της ιστορικής πραγματικότητας σε συνδυασμό με στοιχεία μυθοπλασίας, που αναδεικνύουν, με ευαισθησία, τις άγνωστες πτυχές μιας θηλυκής προσωπικότητας (ερευνήτριας, επαγγελματία, συζύγου, μητέρας, ερωμένης), που μας αφορά ακόμη και σήμερα.
Εμείς μιλήσαμε με την Πέγκυ Τρικαλιώτη στην προσπάθειά μας να μάθουμε όσο το δυνατόν περισσότερα για την παράσταση αυτή…
Από τη «Δύναμη του Σκότους», στα «Οργισμένα Νιάτα» κι από αυτά στην «Απολογία της Μαρί Κιουρί». Μιλήστε μας λίγο για την μετάβαση αυτή από τον έναν ρόλο στον άλλο… Ναι, η Μαρί Κιουρί είναι ο τρίτος ρόλος που φέτος καλούμαι φέτος να παίξω. Από μία πάμπτωχη Ρωσίδα στην αρχή του 1800 σε μία ρωσική επαρχία της φτώχειας και της σκληράδας, (ως Ανίσια στη «Δύναμη του Σκότους»), σε ένα μοντέρνο κορίτσι με σημερινά προβλήματα, που προσπαθεί να βρει το δρόμο του κάνοντας την επανάστασή του, (ως Άλισον στα «Οργισμένα Νιάτα»), στη Μαρί Κιουρί: μία γυναίκα πρότυπο, μια σπουδαία προσωπικότητα με μία μυθιστορηματική ζωή. Για μένα είναι πάντα ευχάριστο να παίζω ρόλους τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους.
Τι σας γοητεύει στην προσωπικότητα της Μαρί Κιουρί; Τι είναι αυτό που σας εξέπληξε σ΄ αυτή;
Με γοητεύει αρχικά το αυτονόητο: ότι είναι μία γυναίκα που γεννήθηκε το 1867 σε μία Βαρσοβία υπό την κατοχή των Ρώσων που της απαγόρευαν οποιαδήποτε ελευθερία και βρέθηκε να σπουδάζει στο Παρίσι, στη Σορβόννη, πάμφτωχη, με τρομερές στερήσεις, και παρ’όλα αυτά κατάφερε να πάρει δυο Νόμπελ, έκανε δύο παιδιά, πέρασε μεγάλους έρωτες, έζησε μεγάλες απώλειες και κάθε φορά μετά από αυτές σηκωνόταν πιο δυνατή. Ναι, αυτό είναι κάτι που με γοητεύει.
Πού και αν συναντηθήκατε μ΄αυτή… Υπάρχουν σημεία που την αισθάνθηκα οικεία μου και κοντινή μου ψυχικά. Ένα από αυτά ήταν η εμμονή της με την εργασία της και την επιστήμη της, αλλά και οι ενοχές της, που για να μπορέσει να είναι σωστή επιστήμων, δεν έδωσε το 100% στη φροντίδα των δικών της ανθρώπων.
Πού αγγίζει το σήμερα η παράσταση αυτή; Το γεγονός ότι μαθαίνουμε πώς ο άνθρωπος εφηύρε τη ραδιενέργεια και πόσο πολύ από τότε μέχρι και σήμερα οι γυναίκες οφείλουν να δουλεύουν διπλά και τριπλά σε σχέση με τους άντρες για να μπορέσουν να έχουν μια κοινή θέση και μοίρα στον κόσμο.
Η Μαρί Κουρί στο εδώλιο: Τι είναι αυτό που σας θυμώνει περισσότερο στην παράσταση, αλλά και σήμερα γενικότερα; Με θυμώνει ότι, ακόμα και σήμερα, ένα ατόπημα μιας γυναίκας τιμωρείται πιο αυστηρά από την κοινωνία από ότι το ίδιο ακριβώς από έναν άντρα και ότι η ιστορία δείχνει ότι πολύ συχνά οι άνθρωποι ξεχνάμε τους ευεργέτες μας και γυρνάμε την πλάτη στους ανθρώπους που έχουν δώσει όλη τους τη ζωή για την ζωή μας.
Θεωρείτε πως οι γυναίκες – και δη οι επιστήμονες- είναι οι μεγάλες αδικημένες; Δεν ξέρω αν οι επιστήμονες συγκεκριμένα είναι πιο αδικημένες σε σχέση με άλλες γυναίκες που μπορεί να είναι σε υψηλές θέσεις κοινωνικά, αλλά δυστυχώς οι γυναίκες που είναι αφιερωμένες στη δουλειά τους πρέπει συγχρόνως να απολογούνται απέναντι στην κοινωνία, γιατί θεωρούνται όχι το ίδιο καλές μητέρες, όχι το ίδιο καλές σύντροφοι και όχι το ίδιο καλές «γυναίκες» κοινωνικά.
Γιατί στην ιστορία αφήνουν το αποτύπωμά τους τόσο ισχυρό οι άνδρες επιστήμονες, καλλιτέχνες κλπ…; Γιατί είναι άντρες…
Πόσο η προσωπική ζωή κάποιου μπορεί να επηρεάσει την επαγγελματική του; Κανονικά δε θα έπρεπε να έχει καμία σχέση η ιδιωτική ζωή ενός ανθρώπου με την επαγγελματική του, αλλά βλέπουμε πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια πιο έντονα αυτό να συμβαίνει. Αν η προσωπική σου ζωή δε δημιουργεί κανένα πρόβλημα στον οποιονδήποτε, τότε δεν αφορά κανέναν απολύτως.
Ποιος είναι ο ρόλος της μουσικής και του χορού στην παράσταση; Το έργο το έχει γράψει η Ευσταθία και, εκτός από ένα κομμάτι που είναι το γνωστό παριζιάνικο καν-καν, όλες οι άλλες μουσικές που ντύνουν τη παράσταση είναι από την ίδια. Η Ευσταθία εκτός από θεατρική συγγραφέας, γράφει μουσική και στίχους, οπότε η παράσταση δε θα μπορούσε να μην έχει έντονο το μουσικό στοιχείο. Είναι αυτό που δένει τις σκηνές μεταξύ τους. Όσο για το σωματικό κομμάτι ήταν μια υπέροχη ιδέα που είχε η Κίρκη Καραλή και την εκτέλεσε ο χορογράφος μας Κωνσταντίνος Παπανικολάου, ο οποίος είναι πάνω στη σκηνή, χορεύουμε μαζί, ώστε να μπορέσει όλη η αφήγηση να έχει συγχρόνως ευαισθησία και λυρισμό.
Και πάλι συνεργάζεστε με την Κίρκη Καραλή. Τι έχετε αποκομίσει από τη συνεργασία αυτή; Η Κίρκη δεν είναι απλά μια σκηνοθέτις. Για μένα είναι ένας άνθρωπος που με καταλαβαίνει, με νιώθει και με ξέρει πολύ καλά και ως άνθρωπο και τις δυνατότητές μου ως ηθοποιός. Όποτε λοιπόν βρίσκομαι μαζί της, νιώθω απόλυτη ασφάλεια. Αυτό για μένα – και νομίζω για οποιοδήποτε καλλιτέχνη- δίνει απόλυτη ελευθερία. Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στη ματιά της και στην αισθητική της. Η συνεργασία με την Κίρκη είναι κάτι που θα κυνηγάω πάντα.
Καλλιτεχνικό όνειρο/ απωθημένο; Δεν μπορώ να ξέρω τι ακριβώς ήταν το θέατρο για μένα. Αυτό που ξέρω είναι ότι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, από μωρό, ήθελα να γίνω ηθοποιός. Αυτό νομίζω ότι δεν είναι ούτε καλλιτεχνικό όνειρο ούτε απωθημένο.
Μελλοντικά σχέδια… Μόλις ολοκληρωθούν οι παραστάσεις της Μαρί Κιουρί, έχω αποφασίσει να μη δουλέψω το καλοκαίρι. Κάνοντας μέσα σε 6 μήνες 3 πρεμιέρες, οφείλω να πω ότι έχω εξουθενωθεί κι έχω ανάγκη να ξαναβρώ τον εαυτό μου, να γεμίσουν οι μπαταρίες μου και να περάσω όλο το καλοκαίρι με το παιδί μου που του έχω λείψει και μου έχει λείψει πολύ. Τον χειμώνα έρχονται καινούργιες κι όχι μόνο… δουλειές.
Πηγή : Tospirto