Τέσσερις παραστάσεις από το… παρελθόν.
Το νεοελληνικό έργο είχε φέτος την τιμητική του. Ανάμεσα στα έργα που ανέβηκαν μπορούμε να διακρίνουμε την ενδιαφέρουσα επιλογή αρκετών σκηνοθετών, αλλά και νέων θεατρικών ομάδων να στραφούν προς το νεοελληνικό κείμενο, θεατρικό και λογοτεχνικό, του 19ου αιώνα. Έτσι, το κοινό είχε την δυνατότητα να ακούσει την τόσο μελωδική, αλλά και εντελώς ξεχασμένη καθαρεύουσα, που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής μας ταυτότητας. Μαζί με τον λόγο, οι παραστάσεις αυτές ταξίδεψαν τους θεατές τους στο παρελθόν, φωτίζοντας προβλήματα κοινωνικά, αλλά και προσωπικά που απασχολούσαν τους προγόνους μας κάνοντας πιο κατανοητή τη σημερινή κατάσταση. Σε μια εποχή, όπως η σημερινή, όπου οι άνθρωποι δοκιμάζονται, υποφέρουν και νιώθουν συχνά ότι έχει χαθεί η εθνική ταυτότητα, οι παραστάσεις αυτές έρχονται για να μας συστήσουν περασμένα χρόνια και να μας κάνουν να αγαπήσουμε και πάλι τον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας. Αλλά επίσης να μας δείξουν, ότι πολλά από αυτά που μας ταλανίζουν, ως ανθρώπους και ως κράτος, παραμένουν τα ίδια με αυτά πριν από 1½ αιώνα.
Προσωπικά ελπίζω, το νεοελληνικό έργο να έχει σημαντική παρουσία και του χρόνου και εύχομαι να διπλασιαστούν τα κείμενα που θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στις θεατρικές σκηνές τη χειμερινή περίοδο 2019-2020. Άλλωστε, στο θέατρο του 19ου αιώνα μπορεί να βρει κάποιος υπέροχα δραματικά έργα, αλλά και καταπληκτικές (και τόσο επίκαιρες) κωμωδίες…
- Από τις πλέον ενδιαφέρουσες παραστάσεις, που όποιος την έχασε…πραγματικά έχασε, ήταν το «Δαχτυλίδι της μάνας» του Γιάννη Καμπύση. Σε μια σύγχρονη, απόλυτα συντονισμένη και εναρμονισμένη σκηνοθεσία από την νέα ομάδα των C for Circus απολαύσαμε μια από τις ωραιότερες παραστάσεις της σεζόν. Ο λόγος του Γ. Καμπύση ακούστηκε στο Tempus Verum-Εν Αθήναις καθαρά, πλαισιωμένος από φρέσκιες ερμηνείες, ενδιαφέρουσα κινησιολογία και μοντέρνα, ροκ μουσική. Η ομάδα των νέων και τόσο ταλαντούχων μελών του C for Circus συμπεριλαμβάνεται μάλιστα στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών 2019, όπου θα παρουσιάσουν τις «Μεταμορφώσεις» του Οβίδιου.
- Ο «Οδοιπόρος» του Παναγιώτη Σούτσου αναβίωσε σκηνικά στο Θέατρον Θησείον μέσα από τη σκηνοθετική ματιά της Ηλέκτρας Ελληνικιώτη. Η σκηνοθέτις, διάβασε με σύγχρονο και αρκετά ενδιαφέροντα τρόπο το ρομαντικό αυτό κείμενο, δίνοντας στην παράστασή της τον τίτλο, «Θα ονειρεύεσαι πάλι μια καινούρια φορεσιά». Το κείμενο όμως του Σούτσου είναι από μόνο του δύσκολο, με εγγενή σκηνικά και δραματουργικά προβλήματα, τα οποία δεν βοήθησαν την Η. Ελληνικιώτη. Έτσι, παρά τις σκηνοθετικές προτάσεις της και την ομολογουμένως καλή υποκριτική ερμηνεία της Μαρίας Κίτσου, η παράσταση δεν κατάφερε να επικοινωνήσει με το κοινό. Από τα θετικά ωστόσο αυτής της προσπάθειας της σκηνοθέτιδας, θεωρώ το ότι ακούστηκε ο τόσο ωραίος λόγος του Σούτσου και πάλι στο θέατρο, από ηθοποιούς που τον εξέφεραν εξαιρετικά.
- Σε ένα άκρως ενδιαφέρον σκηνικό ανέβασμα του «Βαφτιστικού» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη πέρασε, για λίγες ομολογουμένως, παραστάσεις το Μέγαρο Μουσικής σε σκηνοθεσία Γιώργου Πέτρου. Μια εξαιρετικά φρέσκια παράσταση, η οποία όμως κατάφερε να αποδώσει με νοσταλγία την εποχή κατά την οποία διαδραματίζεται η οπερέτα. Από τις συμμετοχές που ξεχώρισαν ήταν αυτές του Αργύρη Πανταζάρα στο ρόλο του ομώνυμου ήρωα, αλλά και η Άννα Κουτσαφτίκη τόσο με τις υποκριτικές, όσο και με τις οπερετικές ικανότητές της. Ελπίζω πραγματικά ότι η παράσταση θα επαναληφθεί, προκειμένου να έχει τη δυνατότητα περισσότερος κόσμος να την παρακολουθήσει. Είναι κρίμα τόσο καλές παραγωγές να ανεβαίνουν για ελάχιστες παραστάσεις.
- Ο Πέτρος Ζούλιας για τις «Γυναίκες του Παπαδιαμάντη» που ανέβηκαν στο Θέατρο Χώρα συνέρραψε 14 διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη κρατώντας στο επίκεντρο της ιστορίας του την Γιαννούλα, την ηρωίδα του Σκιαθίτη λογοτέχνη από την «Φόνισσα». Μια παράσταση, η οποία μέσα από τα κείμενα του Παπαδιαμάντη και την καταπληκτική επεξεργασία του Π. Ζούλια, πρόβαλε, ανέδειξε και φώτισε τόσο τον λόγο του Αλ. Παπαδιαμάντη, όσο και το παρελθόν της πατρίδας μας. Η παράσταση αποτύπωσε με ιστορική και λογοτεχνική ευλάβεια μια ολόκληρη εποχή και τους ανθρώπους της.
- Πηγή : Tospirto