«Πώς τα ξωτικά παλεύουν μέσα μας για την αγάπη και την αναπαραγωγή;».
Ο Αιμίλιος Χειλάκης παίζει με ένα από τα πιο ερωτικά ποιητικά έργα του Σαίξπηρ και αναδεικνύει την ψυχή ενός καλοκαιρινού ονείρου. Η νύχτα, ο έρωτας, η ερωτική μανία και η ποίηση συμπεριφέρονται με τον καλύτερο τρόπο. Η παράσταση που σκηνοθετεί με τον Μανώλη Δούνια το είναι sold out της θερινής θεατρικής σκηνής και ο εξαίσιος τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται το “Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας” κάνει τους θεατές να υποκύπτουν και να χαίρονται.Χαρά είναι και μία συνάντηση με έναν σπουδαίο καλλιτέχνη και έναν ξεχωριστό άνθρωπο. Για τον έρωτα, τις σχέσεις, τη βία, την πολιτική αλλά και για την φωνή και τα μαλλιά του… Ο δημοφιλής Αιμίλιος Χειλάκης μίλησε..
Γιατί είναι «άτιμο» αυτό το έργο;
«Το όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» γράφτηκε- αν πιστέψουμε τις πηγές- κατά παραγγελία. Είπαν στον Σαίξπηρ «θα κάνουμε ένα γάμο, γράψε ένα έργο». Και προφανώς είχε στο συρτάρι του τον «Οθέλλο», τον «Ρωμαίο και Ιουλιέτα», τη «Δωδεκάτη νύχτα» και άρχισε να παίρνει σκηνές και να κάνει μία συρραφή. Η σκηνή, για παράδειγμα, που είναι η Ερμία με τον πατέρα της τον Αιγέα, τον βασιλιά Θησέα, τον Λύσανδρο και το Δημήτριο είναι, απευθείας σκηνή Οθέλλος- Δυσδαιμόνα-Ιάγος- Βραβάντιος και Δόγης από τον «Οθέλλο».
Είναι ένα έργο τεσσάρων ιστοριών που δεν έχει κοινό κώδικο και αυτόν τον κώδικα καλείσαι να ανακαλύψεις αφού αυτός κάνει- εν τέλει- τη βασική παράσταση. Το συγκεκριμένο έργο ανεβαίνει συνήθως ως παιδικό επειδή οι θίασοι στηρίζονται –περισσότερο- στην φάρσα του καρναβαλιού. Εμείς αυτό που βρήκαμε και προσπαθήσαμε να βάλουμε ως κοινό άξονα και κώδικα είναι το πώς ο έρωτας γίνεται ερωτική μανία.
Πώς μία νύχτα καλοκαιριού μπορεί να χιονίζει στις ψυχές μας. Πώς τα ξωτικά παλεύουν μέσα μας για την αγάπη και την αναπαραγωγή. Και στος τέλος πώς όλα αυτά συνυπάρχουν μέσα στο καλό και το κακό. Μέχρι να τα καταφέρουμε παιδευτήκαμε πολύ… επικράτησε μία σύγχυση. Βεβαίως προετοιμαστήκαμε για τη μάχη – εξ αρχής- έχοντας μεγάλα όπλα. Ο ρόλος του Πάτου- του μάστορα που γίνεται γαϊδούρι- ερμηνεύεται από έναν από τους πιο σημαντικούς λαϊκούς κωμικούς, τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη. Όταν έχεις έναν σημαντικό λαϊκό κωμικό μπορείς -ακόμα από μία άνω τελεία- να προκαλέσεις το γέλιο. Επίσης στα ζευγάρια υπάρχουν τέσσερα νέα πρόσωπα που τους είπα να ξεχάσουν ότι παίζουν κωμωδία και να αφεθούν στην σκέψη ότι ερμηνεύουν τις τραγωδίες του Σαίξπηρ αφού εκεί βγαίνει τι είναι η ερωτική μανία. Βάλε με το μυαλό σου… καλοκαίρι σε ένα δάσος με τέσσερα νέα παιδιά… όλα επιτρέπονται!
Τι διαμορφώνει έναν άνθρωπο και τι τον νοιάζει περισσότερο ο έρωτας ή η ερωτική μανία;
Ο έρωτας προϋποθέτει κάποια στάδια. Κάτι μου συμβαίνει… κινούμαι προς το αντικείμενο του πόθου μου, το διεκδικώ, το κατακτώ ή τρώω τα μούτρα μου, μένω με την ανάμνηση του ανεκπλήρωτου ή το έχω στα χέρια μου. Η ερωτική μανία είναι ο σεξουαλισμός, κάτι που σε ξεπερνάει και κάνει το αίμα σου να βράζει. Δεν έχει λογική, είναι ένα χαρακτηριστικό των ξωτικών και των νεράϊδων. Είναι αυτό που σε μαγεύει περισσότερο από τον ίδιο σου τον εαυτό, τη λογική σου, και ξεπερνάει και το ίδιο σου το σώμα. Είναι εκεί όπου δε βλέπεις μπροστά σου από το μάγεμα που το ίδιο σου το σώμα σου κάνει
Η ερωτική μανία είναι κάτι ωραίο;
Μπορεί να είναι και κάτι πολύ χυδαίο .. σκληρό
Από τα δύο λοιπόν ποιο έχει μεγαλύτερη βαρύτητα;
Και τα δύο. Αρκεί να κατανοήσουμε ότι αυτό που ζούμε τα τελευταία 20 χρόνια είναι χυδαίο. Η ερωτική μανία δεν είναι αυτό που συμβαίνει στο internet. Αναφέρομαι στα sites πορνογραφικού περιεχομένου. Εκεί φαίνεται ότι η ερωτική μανία δεν έχει κανόνες ή οι κανόνες της περιορίζονται στην κινηματογράφιση και την προώθησή στο internet. Στην αληθινή ζωή υπάρχει ένα μάγεμα, αυτό που σου το προκαλεί το ίδιο σου το σώμα. Και η δική μας η παράσταση αυτό θέλει να δείξει. Προσπαθεί, με έναν τρόπο, να νικήσει το χυδαίο. Παράλληλα ανακαλύπτουμε ότι όταν ένας νέος, στην περίπτωσή μας ο Λύσανδρος, παρατήσει και αρχίζει να βρίζει την αγαπημένη του για να πάει σε μια άλλη αγαπημένη -που την έχει ερωτευθεί επειδή έχει μαγευτεί από λάθος- μπορεί να γινει πολύ σκληρός. Εν τέλει ο έρωτας, που όλοι μιλάμε για το ιδανικό και το μεγαλείο του, θέλει και τη λογική εκτός από το πάθος. Αυτή τη λογική που η ερωτική μανία τη σβήνει και δεν της επιτρέπει να υπάρξει
Τι γίνεται στην εποχή μας και με ποιο τρόπο ερωτευόμαστε;
Είμαστε περισσότερο συντηρητικοί από όσο ήμασταν κάποτε. Οι νεότερες γενιές το κάνουν –πάντα- αυτό επειδή προσπαθούν να ορίσουν κάτι μόνο με τη λογική τους. Εμείς όσο μεγαλώνουμε αφηνόμαστε περισσότερο στους έρωτες. Τώρα που είμαι στα 50, αν διαβάσω Καβάφη ή αν ακούσω Χατζιδάκι θα είναι όλα διαφορετικά. Έχουν άλλο μέλι και ένα άλλο άφημα. Όταν ήμουν μικρός έψαχνα να βρω και να εξηγήσω «τι είναι αυτός ο στίχος του Καβάφη», «αυτές οι νότες του Χατζιδάκι» και τι τα κάνει όλα αυτά τόσο ερωτικά. Και κάπως έτσι με έπιανε τρέλα και γινόμουν ερωτικός και μετά ξεκινούσα καβγάδες με τους άλλους για το αν είναι καλύτερος ο Σεφέρης από τον Καβάφη και ο Θεοδωράκης από τον Χατζιδάκι. Ναι! Η νέα γενιά είναι συντηρητική και φαίνεται και από τα τραγούδια που της αρέσει να ακούει και από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τον έρωτα και το sex. Ερχόμαστε λοιπόν με ένα έργο και προσπαθούμε να θυμίσουμε -σε αυτά τα παιδιά- ότι εκτός από την ερωτική μανία υπάρχει και κάτι βασικό που λέγεται έρωτας. Ο έρωτας, ο τρελός και ο ποιητής, είναι τα πιο υπέροχα πλάσματα του κόσμου. Γιατί ο τρελός βλέπει κάτι και το θεωρεί ερωτικό, ο ερωτευμένος βλέπει το αντικείμενο του πόθου του και το θεωρεί ύψιστο και ο ποιητής όλα αυτά τα κάνει ιστορίες.
Οι ιστορίες της δικής σας παράστασης τι σκέψεις θα γεννήσουν στους νέους ανθρώπους;
Θέλω να πιστεύω ότι αν έρθουν ζευγάρια στην παράσταση θα κοιταχτούν στα μάτια, θα κοιταχτούν αλλιώς. Από την άλλη πλευρά όλοι θα μπουν στη διαδικασία να σκεφτούν «τι είναι ο έρωτας και τι είναι το sex»
Στον έρωτα ποιος είναι πιο χυδαίος και ποιος πιο ρομαντικός; Ο άντρας η η γυναίκα;
Δεν ξέρω. Η τέχνη ορίζει και θέλει τις γυναίκες να είναι πιο ευαίσθητες από τους άντρες. Αλλά αυτη είναι η τέχνη της δεκαετίας του ’50 και του ’60. Δεν υπάρχει πια. Ο έρωτας σταμάτησε να ορίζεται στον κινηματογράφο μετά τον Κακογιάννη. Ήταν τότε που μιλήσαμε για πολιτική και σταματήσαμε να μιλάμε για έρωτα. Και στη σημερινή εποχή προσπαθούμε να ορίσουμε τι είναι ο έρωτας…οι μορφωμένοι με μια ερώτηση. Διότι όσο αναρωτιέμαι τόσο πιο ανοιχτός είμαι στο να ερωτευθώ. Κάθομαι, σκέφτομαι και έρχεται κάποιος δίπλα μου και με γιατρεύει. Ο έρωτας είναι συντροφικότητα, είναι το να μπορείς να αναρωτιέσαι μαζί με τον άνθρωπό σου, να μένετε και οι δύο ενεοί μπροστά σε αυτά που συμβαίνουν και κανείς από τους δύο να μην έχει απάντηση.. απλώς να αναρωτιέται.
Υπάρχουν και αυτοί που λένε ότι «έρωτας είναι κάτι που δε σε θέλει και εσύ παλεύεις διαρκώς για να το έχεις», τι να πεις σε αυτούς τους ανθρώπους;
Στη δική σου ζωή ο έρωτας πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε;
Πολύ μεγάλο.
Ποια ήταν η πιο γλυκιά εποχή;
Αυτή που ζω τα τελευταία χρόνια. Κάποια στιγμή απλώς συνειδητοποιείς ότι χωρίς σύντροφο έρωτας δεν υπάρχει. Τα τελευταία χρόνια λοιπόν έχω δίπλα μου έναν άνθρωπο που μαζί του μπορώ να αναρωτιέμαι. Είναι τα πιο όμορφα, τα πιο γλυκά και τα πιο καθαρά χρόνια και νομίζω ότι αν εξαιρέσω τον ερωτευμένο έφηβο που υπήρξα αυτά τα τελευταία 15 χρόνια είναι τα πιο επικεντρωμένα.. επειδή ξέρω με τι θέλω ποιος είμαι και με τι θέλω να ασχολούμαι.
Υπήρξε και μία εποχή που- όπως έχεις πει- έχεις υπάρξει βίαιος. Από αυτό που ήσουν τότε πως έφτασες σε σε αυτό που είσαι σήμερα… τι μεσολάβησε;
Υπήρξα βίαιος τότε που ήθελα να ξέρω τα πάντα. Την ίδια στιγμή ήξερα ότι δεν μπορούσα και προσπαθούσα να το αποδείξω, όπως κάθε 25άρης, με λάθος τρόπο. Γινόμουν αυτό που οι άλλοι δεν μπορούν να πάρουν χαμπάρι «τι συμβαίνει μαζί σου και είσαι έτσι». Την ημιμάθεια και την ανέχειά μου προσπαθούσα να καλύψω με τη βία. Γινόμουν πολύ βίαιος λεκτικά και συναισθηματικά. Έρχεται όμως το μετά, εκεί όπου καταλαβαίνεις ότι αυτό που κάνεις είναι χαμένος χρόνος –χαμένη ενέργεια. Κάθεσαι απλώς και οργανώνεις το πώς θα επιτεθείς σε κάποιον.
Έκανες κάτι για το οποίο ντράπηκες;
Υπήρξα πολύ βίαιος.. ναι. Επειδή έκανα κάποια πράγματα που δεν έπρεπε. Τώρα που τα σκέφτομαι νιώθω βαθιά ντροπή.
Από την πλατεία Αττικής όπου μεγάλωσες μέχρι σήμερα τι κρατάς, τι σε πονάει και τι σε χαροποιεί;
Αν δεν είχα γεννηθεί σε μια εργατική γειτονιά και δεν είχα παίξει μπάλα στη Λιοσίων την ώρα που δεν περνούσε το λεωφορείο-δεκαετία του ’70. Αν δεν είχα κοινωνικοποιηθεί με το να πηγαίνω τις βόλτες μου, με το να περπατάω μέχρι τη Λεωφόρο για να βλέπω τους αγώνες. Αν δεν είχα περπατήσει σε όλα αυτά τα μέρη δεν θα ήμουν αυτό που είμαι σήμερα… δεν θα ήμουν ο κοινωνιστής που πιστεύω ότι είμαι. Με νοιάζουν πολύ οι άνθρωποι, με νοιάζουν οι άλλοι για αυτό και κάνω θέατρο.
Την ίδια στιγμή είσαι ένα πολύ επιτυχημένο καλλιτεχνικό προϊόν που ενδιαφέρει τους άλλους…
Αναγκαστικά και ορίζομαι ως τέτοιο. Αλλά είμαι κάτι που έχει φτιαχτεί, έχει χτιστεί μέσα από μόρφωση, παίδεμα και παιδεία. Μέσα από συνεργασίες και πολλή δουλειά. Ναι είμαι προϊόν των συναντήσεων μου. Βγαίνω προς πώληση και το σημαντικό είναι να ενδιαφέρω επειδή έχω κάτι να πω. Διότι ως προϊόν ξέρω ότι από τη στιγμή που θα με αγοράσεις πρέπει να σου γεννήσω την επιθυμία να με αγοράσεις ξανά και ξάνα. Από αυτό ζω.
Αυτοί που σε αγοράζουν ψάχνουν άρθρα για την αλλαγή που έκανες στα μαλλιά σου ή για την φωνή σου. Πώς νιώθεις λοιπόν που κάποιος μπαίνει στη διαδικασία να αναζητήσει το ξανθό χρώμα που έβαψες τα μαλλιά σου και γιατί έχεις αυτή την χαρακτηριστική φωνή;
Θα σου πω κάτι πονηρό εκ μέρους μου. Ψάχνεις τα μαλλιά και τη φωνή μου; Έλα στο θέατρο και θα σου μιλήσω για Σαίξπηρ. Αυτό μπορώ να κάνω, αυτό είμαι και αυτό πουλάω… τη δουλειά μου.
Και μιας και είμαστε στον απόηχο των εκλογών… πιστεύεις ότι η ψήφος μπορεί να αλλάξει την ζωή ενός ανθρώπου;
Ζούμε την εποχή που ο ελληνικός λαός έχει καταλάβει ότι αυτό που έχει σημασία είναι να συσπειρωθεί το δημοκρατικό τόξο. Η κεντροδεξιά, η κεντροαριστερά, η δεξιά ή η αριστερά. Δεν υπάρχει χώρος ούτε για την ακροδεξιά ούτε για την ακροαριστερά. Οι ακραίες φωνές είναι καλό να μπουν στο περιθώριο. Δεν θα πάψουν να υπάρχουν αλλά δεν πρέπει να έχουν δύναμη. Σκέψου ότι στηρίζονται στο μίσος. Η άκρα αριστερά μισεί κάποιο σύστημα και η άκρα δεξιά μισεί τον άνθρωπο. Πάντως αυτό που έχει τη μεγαλύτερη βαρύτητα είναι το ότι είμαστε και παραμένουμε ένα κράτος που χρωστάει.
Πώς μας φαντάζεσαι σε 5 χρόνια;
Μέχρι να πεθάνω θα είμαστε χρεωμένοι και υπόχρεοι. Ας μην είμαστε- τουλάχιστον- υπόχρεοι συν το πνεύμα.
Ποια είναι τα θεατρικά σου σχέδια για τον χειμώνα;
Έχοντας την καλλιτεχνική διεύθυνση στο θέατρο Βεάκη θα ξεκινήσουμε τη σεζόν με το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» και τον Ιανουαρίου θα κάνουμε τις «Τρεις αδερφές» του Τσέχωφ σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καραντζά. Θα πρωταγωνιστήσουν η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, η Αθηνά Μαξίμου, εγώ , ο Χρήστος Λούλης, ο Δημήτρης Πιατάς ,ο Ορφέας Αυγουστίδης. Θα είναι μια ωραία θεατρική σεζόν.
Πηγή : Tospirto