Η παράδοση των θεατρικών μονολόγων καλά κρατεί, παρουσιάζοντας και φέτος ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Εμείς ρίξαμε μια πρώτη ματιά στα δρώμενα της νέας σεζόν και ξεχωρίσαμε δέκα από αυτούς. ‘Εξι τούς έχουμε ήδη απολαύσει και η θύμησή τους μας ωθεί να σας προτρέψουμε να τους εντάξετε στη θεατρική σας ατζέντα. Τους άλλους τέσσερις τούς προτείνουμε γιατί οι συντελεστές ή η θεματική τους μας κέντρισαν τόσο την προσοχή ώστε τους αναμένουμε με ανυπομονησία!
Ο Βασίλης Παπαβασιλείου επιστρέφει στη διάσταση της «Ελένης»
Ο γνωστός θεατράνθρωπος ετοιμάζεται να επιστρέψει στο μονόλογο του Γιάννη Ρίτσου από την «Τέταρτη Διάσταση». Πρόκειται για μια έρευνα πάνω στο έργο του σπουδαίου ποιητή, που για τον Παπαβασιλείου έχει ξεκινήσει από το 1999, όταν το πρωτοπαρουσίασε σε μια πειραματική εκδοχή. Ο ίδιος αυτοσκηνοθετείται και ερμηνεύει μια ηλικιωμένη γυναίκα, κατάκοιτη στο κρεβάτι της. Η Ελένη του Ρίτσου δεν είναι η ωραία Ελένη της Τροίας, αλλά η Ελένη του γήρατος και της παραίτησης, χωρίς ηλικία. Αυτό ακριβώς είναι και το στοίχημα της παράστασης του Βασίλη Παπαβασιλείου: να μην σε απασχολεί καθόλου το φύλο του ρόλου, αλλά η ολότητα του κόσμου του και των θεμάτων που αγγίζουν όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους. Ο πρωταγωνιστής τιμήθηκε με το Βραβείο Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας «Κάρολος Κουν» από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών (2001). Ανυπομονούμε να την ξαναδούμε! Στο ίδιο θέατρο θα τον απολαύσουμε και στην περσινή του επιτυχία Relax..MyNotis μαζί με τον Γιάννο Περλέγκα.
Πρεμιέρα 8/11 Θέατρο Τέχνης, Φρυνίχου
Ο Αντώνης Αντωνίου συναντά έναν παλιό του γνώριμο, τον Αντρέα Κορδοπάτη
Ο Αντώνης Αντωνίου αυτοσκηνοθετείται στην παράσταση «Το συναξάρι του Αντρέα Κορδοπάτη» ερμηνεύοντας την αληθινή ιστορία του ομώνυμου ήρωα. Πρόκειται για τη ζωή ενός μετανάστη από το χωριό Δάρα Μαντινείας που έφτασε λαθρομετανάστης με ένα σαπιοκάραβο στη Νέα Ορλεάνη και τον… Νέο Κόσμο. Έπειτα από ανθρωποκυνηγητό σε πολλές αμερικανικές πολιτείες, απελάθηκε, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Τη συναρπαστική περιπέτειά του κατέγραψε σε λαϊκό προφορικό λόγο, σε πρώτο πρόσωπο, ο Θανάσης Βαλτινός στο «Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη ‒ Βιβλίο πρώτο: Αμερική». Τη θεατρική διασκευή υπογράφει ο ίδιος ο πρωταγωνιστής, που σε κερδίζει με την αμεσότητα και την αλήθεια της ερμηνείας του. Ένας εξαιρετικός Αντώνης Αντωνίου που δεν πρέπει να χάσετε!
Πρεμιέρα τέλη Οκτωβρίου,Θεατρική Σκηνή Αντώνη Αντωνίου
Η Ελένη Κοκκίδου μας φύλαξε θέση!
Στο άκουσμα ότι Ελένη Κοκκίδου επιστρέφει στη σκηνή με ένα μονόλογο οι προσδοκίες σου γιγαντώνονται. Άλλωστε η τελευταία της ερμηνεία, ως Πανωραία, μια πόρνη που έζησε τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 στην Πάτρα, στο μονόλογο από το βιβλίο του Γιώργου Χρονά «Η γυναίκα από την Πάτρα» που διασκεύασε και σκηνοθέτησε η Λένα Κιτσοπούλου, ήταν μια αξέχαστη θεατρική εμπειρία. Η ηθοποιός μάς μετέφερε στον κόσμο της ηρωίδας με μια ζηλευτή αμεσότητα και ειλικρίνεια. Γι’ αυτή της την ερμηνεία είχε κερδίσει το Βραβείο Κοινού Αθηνοράματος αλλά και το Βραβείο Ερμηνείας Κάρολος Κουν. Αυτή τη φορά το μονόλογο γράφει η ίδια η ηθοποιός μαζί με τη Μάρθα Φριντζήλα και η δεύτερη αναλαμβάνει και να τον σκηνοθετήσει, ενώ, όπως έχουμε πληροφορηθεί, είναι μια περφόρμανς με πολύ τραγούδι! Φέρει τον τίτλο «Σου φυλάξαμε μια θέση» και τις ευχαριστούμε πολύ για το reserve στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου! Θα είμαστε σίγουρα εκεί!
Πρεμιέρα 29/1/18, Θέατρο του Νέου Κόσμου
Η «Δεσποινίς Μαργαρίτα» διδάσκει και συγκινεί
Η ηθοποιός επιστρέφει για τρίτη χρονιά στα σχολικά έδρανα, για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Ζίνα, και γίνεται η εμβληματική φιγούρα στο μονόλογο του Ρομπέρτο Ατάιντε. Υποδύεται μια δασκάλα που από την πρώτη της κιόλας παράδοση προσπαθεί να εξουσιάσει και να τρομοκρατήσει το ανήλικο ακροατήριό της. Ο Ατάιντε έγραψε το έργο σε ηλικία μόλις 21 ετών. Ο ίδιος αποδίδει την επιτυχία του στην έντονα πολιτική διάσταση του κειμένου, σε μια περίοδο που στη Βραζιλία είχε επιβληθεί δικτατορία. Η Έφη Μουρίκη ντύνεται μοναδικά το ρούχο της ψυχωσικής δασκάλας. Αξιοσημείωτης δυναμικής η σκηνή στην οποία εμφανίζει απώλεια της επαφής με την πραγματικότητα και μεταβαίνει σε ένα δικό της σύμπαν, ουσιαστικά παιδικό, που σαν κέλυφος την προστατεύει. Την παράσταση σκηνοθέτησε ο Πέτρος Ζούλιας.
Πρεμιέρα 4/11 Θέατρο Ζίνα
Ο Σωτήρης Χατζάκης γράφει «Το ημερολόγιο ενός τρελού»
Ο Σωτήρης Χατζάκης έπειτα από 17 χρόνια επιστρέφει ως ηθοποιός στη σκηνή, και μάλιστα με μονόλογο! Από τον Οκτώβριο λοιπόν θα τον απολαύσουμε να αυτοσκηνοθετείται στο «Ημερολόγιο ενός τρελού» του Νικολάι Γκόγκολ. Ο ρόλος του Ποπρίστσιν έχει γράψει τη δική του ιστορία στη θεατρική Αθήνα, ερμηνευμένος από σημαντικούς ηθοποιούς ‒ Δημήτρη Χορν, Θύμιο Καρακατσάνη, Κώστα Καρρά, Λάκη Λαζόπουλο και το 1992 από τον πρόσφατα χαμένο Στάθη Ψάλτη που τον ερμήνευσε σε σκηνοθεσία του Γιώργου Κιμούλη (ο ρόλος ήταν μια σπουδαία θεατρική στιγμή γι’ αυτόν).
Πρεμιέρα 30/10, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Ο Φώτης Μακρής θα παραδώσει και φέτος το «Κιβώτιο»
Tο «Κιβώτιο» είναι το μοναδικό μυθιστόρημα του Άρη Αλεξάνδρου και έχει χαρακτηριστεί ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το έργο θεωρήθηκε από αλληγορία για τον Εμφύλιο έως καταγγελία ενάντια σε κάθε είδους εξουσία αλλά και ως ένα σχόλιο στον δυτικό πολιτισμό. Ο Φώτης Μαρκήςερμηνεύει για τρίτη χρονιά τον αντάρτη που προσπαθεί με κάθε τρόπο, να αποδείξει την αθωότητά του. Η σκηνική του παρουσία κρατά το κοινό σε εργήγορση. Η ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία του θεάτρου που ξεκίνησε από την πρώτη σεζόν θα συνεχιστεί και φέτος. Ο λόγος για μια σειρά συζητήσεων με το κοινό, μετά το τέλος κάθε παράστασης. Στις συζητήσεις αυτές προσκλήθηκαν σημαντικά πρόσωπα από διαφορετικούς χώρους της δημόσιας ζωής, που προσέγγισαν με τον δικό τους τρόπο το έργο.
Πρεμιέρα 6/10, Studio Μαυρομιχάλη
Η Φωτεινή Μπαξεβάνη γίνεται «Η Κυρά της Ρω»
Η Φωτεινή Μπαξεβάνη ζωντανεύει στη σκηνή του βιβλίο του Γιάννη Σκαραγκά «Η Κυρά της Ρω» και υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Κατερίνας Μπαρδέκα θα επιδιώξει να μας συστήσει μια γυναίκα-σύμβολο, τη Δέσποινα Αχλαδιώτη, που γεννήθηκε το 1890 στο Καστελλόριζο και στα 37 της χρόνια αποφάσισε να μετακομίσει με τον άντρα της μόνιμα στην ακριτική νησίδα Ρω, όπου παρέμεινε και μετά το θάνατό του, τυφλή και ολομόναχη, μέχρι να πεθάνει. Η γυναίκα που ύψωσε πρώτη φορά την ελληνική σημαία το 1929 και στην περίοδο της Κατοχής συνέχιζε να την υψώνει κάθε πρωί και να την κατεβάζει με τη δύση του ήλιου μέχρι τα βαθιά της γεράματα έχει πολλά να μας πει και εμείς θα είμαστε εκεί για να την ακούσουμε.
Πρεμιέρα 5/10, Θέατρο Σφενδόνη
Η Μαριάννα Δημητρίου παίρνει τη σκυτάλη στη «Λήθη»
Η «Λήθη» του Δημήτρη Δημητριάδη συμπληρώνει φέτος 20 χρόνια από τη συγγραφή της και έχει γράψει τη δική της ιστορία στο Θέατρο Πορεία. Μετά τους Δημοσθένη Παπαδόπουλο και Εκάβη Ντούμα ο Δημήτρης Τάρλοου αποφάσισε από το Δεκέμβρη να παρουσιάσει το μονόλογο με τη Μαριάννα Δημητρίου. Την ηθοποιό απολαύσαμε πέρυσι στις «Τρεις Αδερφές» του Τσέχωφ. Όπως δήλωσε ο σκηνοθέτης στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου, η ιδέα γι’ αυτή τη συνεργασία του γεννήθηκε το 2013, όταν την είχε δει στην παράσταση ««Hamletmachine», ενώ η ηθοποιός ανέφερε: «Τη “Λήθη’’ την έχω υποδεχτεί σαν δώρο, όχι μόνο στην τέχνη, αλλά και στη ζωή μου».
Πρεμιέρα 5/12, Θέατρο Πορεία
«Τα Ραδίκια Ανάποδα» βλέπει για έβδομη χρονιά ο Γιώργος Γαλίτης
Ένα one dead man show, σε ένα black total κωμικό μονόλογο, στον οποίο ο πρωταγωνιστής καλείται να ερμηνεύσει 13 ρόλους στη σκηνή, είναι τα «Ραδίκια Ανάποδα» που έγραψε ο Γιώργος Γαλίτης. Αν θέλετε να περάσετε 90 ξεκαρδιστικά λεπτά γυμνάζοντας τους κοιλιακούς σας από το γέλιο, δεν έχετε παρά να τον παρακολουθήσετε στη σκηνή! Τα δίνει όλα και υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Βλαδίμηρου Κυριακίδη είναι απολαυστικός!
Πρεμιέρα 2/10, Πολυχώρος Αθηναΐδα
Η Τζούλη Σούμα φορά και πάλι το «Πράσινο μου το φουστανάκι»
Το διήγημα της Λένας Κιτσοπούλου είναι ένας καθρέφτης για πολλές γυναίκες που μπορεί φαινομενικά να ζουν μια φυσιολογική ζωή αλλά πάντα κάτι (τους) φταίει. Μια ιστορία του διπλανού διαμερίσματος, που σε συγκινεί, σε προβληματίζει και σε κινητοποιεί, μέσα από την απλότητά της και τις ισχυρές δόσεις αδυσώπητου ρεαλισμού. Η Τζούλη Σούμα είναι το κορίτσι εκείνο που προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του πως όλα πάνε καλά… Αναζητά ένα ξέφωτο πάνω από τις ταράτσες των πολυκατοικιών. Με μια ερμηνεία λιτή, αλλά καίρια, κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μας. Τι και αν το πράσινό της φουστανάκι είναι χάρτινο; Χάρτινες είναι και οι σαΐτες, αλλά πετάνε ψηλά, όπως και τα όνειρα πάνω από τις ταράτσες των πολυκατοικιών.
Πρεμιέρα 16/10, BETON 7