Tuesday, March 19, 2024
spot_img
Homecinema newsΖούγκλα

Ζούγκλα

 

Η αληθινή περιπέτεια επιβίωσης ενός νεαρού Ισραηλινού στην βολιβιανή Αμαζονία εν έτει 1981, δοσμένη μέσα από εντυπωσιακή φωτογραφία, καλή ερμηνεία του Ράντκλιφ, αλλά εντελώς όχι και τόσο καλή σκηνοθετικά.

Στο Discovery μεταδίδονται κάτι δραματοποιημένα ντοκιμαντέρ-μαρτυρίες με ανθρώπους που επέζησαν ανέλπιστα μετά από πολυήμερη έκθεσή τους στα στοιχεία της φύσης. Μια τέτοια υπόθεση είναι η ταινία του ΜακΛίν, απλώς με εντυπωσιακότερη φωτογραφία (Στίβεν Ντάσιο), πολύ πιο τραβηγμένο σασπένς –και ασύστολα πολλή λατινίζουσα μουσική (Τζόνι Κλίμεκ). Πρόκειται, λοιπόν, για την αληθινή περιπέτεια επιβίωσης που έζησε το 1981 ο τότε 22χρονος Ισραηλινός Γιόσι Γκίνσμπεργκ, όταν βρέθηκε χαμένος κι ολομόναχος στη ζούγκλα της Βολιβίας (παρεμπιπτόντως, το Discovery έχει κάνει ήδη εκπομπή με την ιστορία του). Η ταινία βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο-μαρτυρία του Γκίνσμπεργκ, και ξεκινάει με τον νεαρό Γιόσι (Ράντκλιφ) να γνωρίζεται με τον Ελβετό δάσκαλο, Μάρκους Σταμ (Τζάκσον), και τον Αμερικανό φωτογράφο, Κέβιν Γκέιλ (Ράσελ, καλός), που επίσης ψάχνονται ταξιδεύοντας στις παρθένες εσχατιές του πλανήτη. Γίνονται φίλοι και συνοδοιπόροι –καίτοι όσα τους δένουν παρουσιάζονται εντελώς ξώφαλτσα. Στην πρωτεύουσα της Βολιβίας, Λα Παζ, ο Γιόσι βρίσκεται από μυστηριώδη έμπειρο περιηγητή, που του προτείνει ένα ταξίδι-κατάδυση στην αχαρτογράφητη βολιβιανή Αμαζονία. Στην ταινία, ο εν λόγω Αυστριακός, Καρλ Ρούπρεχτερ (Κρέτσμαν), παρουσιάζεται ως αψύς και δυσανάγνωστος Ιντιάνα Τζόουνς που δελεάζει τον Γιόσι και τους φίλους του μιλώντας τους για μια άγνωστη φυλή Ινδιάνων. Η Wikipedia, πάντως, λέει πως το δέλεαρ που τους σέρβιρε ο Καρλ σχετιζόταν μάλλον με κάποια φλέβα χρυσού…

Παρά την αρχική επιφυλακτικότητα του Μάρκους και του Κέβιν, οι τρεις φίλοι ξεκινούν με τον Καρλ για το ταξίδι-πρόκληση στη ζούγκλα. Γύρω στη μέση της ταινίας, η ομάδα χωρίζεται στα δύο, με τον Καρλ να μένει με τον Μάρκους (ο οποίος είχε αδυνατίσει αισθητά, αρνούμενος να φάει τις μαϊμούδες που έτρωγαν εξ ανάγκης οι υπόλοιποι), και τον Γιόσι με τον Κέβιν να φτιάχνουν σχεδία για να κατέβουν τον παραπόταμο Τουίτσι. Ελάχιστα μετά, η σχεδία θα ανατραπεί, οι δυο φίλοι θα χωριστούν και θα ακολουθήσουν οι τρεις κολασμένες βδομάδες μοναξιάς, ταλαιπώριας, πείνας, φόβου, βροχής, κινούμενης άμμου, σωματικής εξουθένωσης, και ψυχονοητικού αποσυντονισμού του Γκίνσμπεργκ, τα οποία ο Ράντκλιφ υπηρετεί με πειθώ και αυταπάρνηση –μέχρι που έγινε πετσί και κόκκαλο για το ρόλο. Ο ΜακΛίν, από την άλλη, που είναι γνωστότερος ως σκηνοθέτης ταινιών τρόμου, παραμένει στην επιφάνεια ασχολούμενος μόνο με το σασπένς ή διάφορες αηδιαστικές λεπτομέρειες της όλης περιπέτειας. Για το δε ξεκάρφωμα, κοτσάρει κάθε τόσο κάτι παραισθητικά ντελίρια του καταταλαιπωρημένου Γιόσι, ή, ακόμα χειρότερα, κάτι φλασμπάκ-αναμνήσεις του ήρωα από τη ζωή του στο Τελ Αβίβ, που κυριαρχούνται από μια αμήχανη «εβραϊκότητα».

RELATED ARTICLES

Most Popular

WE RECOMMENT FOR YOU