Σπάνια έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ταινίες ή animation μικρού μήκους.
Για κάποιον παράξενο λόγο οι οσκαρικές υποψηφιότητες για τις ταινίες μικρού μήκους περνάνε πάντα κάπως στο ντούκου. Ίσως διότι σπάνια έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ταινίες ή animation μικρού μήκους, όσο αριστουργηματικές κι αν είναι, αφού οι αυτές δεν βρίσκουν εμπορική διανομή ούτε παίζονται στα τηλεοπτικά κανάλια. Όλοι ξέρουν το «La La Land». Πόσοι ξέρουν όμως το «Τραγούδα» του Ούγγρου Kristóf Deák ή την καναδική ταινία «Τυφλή Βάϊσσα» του Theodore Ushev που φέτος επίσης διεκδικούν όσκαρ;
Ευτυχώς λοιπόν που υπάρχουν και τα φεστιβάλ και βλέπουμε μερικά τέτοια διαμαντάκια. Και ευτυχώς που υπάρχουν και programmer με τόσο καλό αισθητήριο, όπως ο Δημήτρης Σπύρου, καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, και μας φέρνουν στην Ελλάδα τέτοιες ταινίες, πριν καν αυτές πάρουν το χρίσμα των Όσκαρ.
Αυτό ακριβώς συνέβη φέτος. Πριν μερικές εβδομάδες το Φεστιβάλ Ολυμπίας πρόβαλλε στο διαγωνιστικό του πρόγραμμα τις δύο ταινίες που τώρα διεκδικούν Όσκαρ στην κατηγορία Live Action Short Film η μία («Τραγούδα») και Animated Short Film η άλλη («Η τυφλή Βάϊσσα»). Που σημαίνει πως το νεανικό κοινό που πλημμυρίζει κάθε χρόνο το Φεστιβάλ, είχε την ευκαιρία να δει στον Πύργο τις ταινίες αυτές –ενώ εμείς οι υπόλοιποι όχι…
Μάλιστα, η εκπληκτική μικρού μήκους ταινία «Τραγούδα» βραβεύτηκε στο φεστιβάλ με το βραβείο καλύτερης ταινίας μικρού μήκους. Ηρωίδα είναι μια μαθήτρια που αλλάζει σχολείο και όλο λαχτάρα, μπαίνει στην χορωδία του. Όμως η διευθύντρια της χορωδίας κρίνει πως η φωνή της δεν είναι τόσο καλή και την υποχρεώνει να προσποιείται πως τραγουδά, ενώ στην πραγματικότητα δεν βγάζει κιχ. Η υποκρισία όμως δεν είναι το φόρτε των συγκεκριμένων παιδιών και η δασκάλα παίρνει ένα καλό μάθημα εκεί που δεν το περιμένει…
Η «Tυφλή Βάϊσσα», βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Georgi Gospodinov, είναι ένα εκπληκτικό animation, που θυμίζει πίνακα, στο οποίο πρωταγωνιστεί ένα κορίτσι που περνάει μια δύσκολη ζωή γιατί με το αριστερό του μάτι βλέπει το παρελθόν, ενώ με το δεξί το μέλλον. Ας πούμε, όταν έρχεται κάποιος να τη ζητήσει σε γάμο, η κοπέλα με το αριστερό μάτι βλέπει ένα αστείο αγοράκι, και με το άλλο, έναν τρεμάμενο γέρο. Τι καλά που θα ήταν, λέει η ταινία, εάν η κοπέλα, αλλά και όλοι εμείς, βλέπαμε -και ζούσαμε- στο παρόν, και όχι πότε στο παρελθόν και πότε στο μέλλον…
Αν οι δυο αυτές ταινίες θα κερδίσουν τελικά κι ένα Όσκαρ θα το μάθουμε στις 26 Φεβρουαρίου.
Πηγή : Tospirto