Πίστεψα… ότι οι άνθρωποι αλλάζουν τα πράγματα. Έκανα λάθος, τα πράγματα αλλάζουν τους ανθρώπους. Χαίρομαι… όταν βλέπω τους ανθρώπους να ερωτεύονται!
«Ο θεατής θέλει από τον ηθοποιό να του πει ένα παραμύθι, να καταφέρει να τον ταξιδέψει και να τον παρασύρει σ’ ένα κόσμο που θα ΄χει πλάσει τέλεια και θα μοιάζει αληθινός», είχε πει ο Νικόλας Παπαγιάννης. Ο οποίος στήνει συχνά τέτοιους κόσμους, κερδίζοντας το χειροκρότημα του κοινού. Αυτό έκανε και πρόσφατα, παίζοντας με επιτυχία στον «Καλό άνθρωπο του Σε Τσου Αν» που σκηνοθέτησε η Κατερίνα Ευαγγελάτου για τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Ο νέος και ταλαντούχος ηθοποιός ετοιμάζει τώρα, και πάντα σε συνεργασία με την Ευαγγελάτου, ένα νέο παραμύθι εξαιρετικά ρεαλιστικό, κοφτερό σαν τη λάμα του μαχαιριού: Πρόκειται για τους «Θεατές» του Μάριου Ποντίκα που ανεβαίνουν στο Εθνικό για να μας μιλήσουν για όλα εκείνα που γνωρίζουμε αλλά φοβόμαστε να παραδεχτούμε και για άλλα τόσα… Ο ίδιος, πάντως, δεν φοβάται να μιλήσει να αποκαλυφθεί μέσα από τις δικές μας ερωτήσεις.
Θύμωσα… όταν κατάλαβα με τι εκπληκτική άνεση κινούμαστε στα άκρα όταν τα πράγματα δεν μας έρχονται βολικά.
Ελπίζω… να έρθουν μέρες πραγματικής δικαιοσύνης! Έστω αυτό θα ανακουφίσει!
Άκουσα… μετά από καιρό το dark side of the moon των pink floyd και τότε συνειδητοποίησα ότι δεν ακούω πια μουσική…
Είδα… τον τελευταίο καιρό φίλους και γνωστούς να χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους.
Φοβάμαι… όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα.
Ξέχασα… την τελευταία φορά που πήγα στο πατρικό μου σπίτι, να ευχαριστήσω τους γονείς μου για όλη τους την υπομονή και συμπαράσταση.
Μπορώ… να τους την σπάσω και να επιμείνω να ονειρεύομαι ή έστω να φαντάζομαι.
Χαίρομαι… όταν βλέπω τους ανθρώπους να ερωτεύονται!
Πίστεψα… ότι οι άνθρωποι αλλάζουν τα πράγματα. Έκανα λάθος, τα πράγματα αλλάζουν τους ανθρώπους.
Μου είπαν… εδώ και καιρό ένα κάρο ασυνάρτητες και επικίνδυνες μπούρδες. Βρήκα τη λύση, σταμάτησα να τους ακούω.
Πηγή: Tospirto