«Ήθελα εμβληματικές θεατρικές φιγούρες για τους Βατράχους. Με άριστη γνώση της κωμωδίας. Ο Λάκης Λαζόπουλος είναι μία απ’ αυτές».
Σε καμία περίπτωση πάντως δεν σκηνοθετεί ρεαλιστικά. Τον ενδιαφέρει περισσότερο ο συμβολισμός. Θυμάται με αγάπη τα χρόνια που πέρασε δουλεύοντας με την Complicite. Η Complicite και ο Σάιμον Μακ Μπέρνυ είναι η θεατρική του οικογένεια και σύντομα θα ξαναβρεθούν και θα δουλέψουν μαζί.
Θα ήθελε να ανεβάσει στην ελληνική σκηνή βιβλία των Ζυράννα Ζατέλη, Bryan Sykes και Robert A. Baker. Στις παραστάσεις αρχαίου δράματος που σκηνοθετεί επιλέγει πάντα τις μεταφράσεις του Γιώργου Μπλάνα. Θα ήθελε μάλιστα να ανεβάσει και την «Ηλέκτρα» σε μετάφρασή του. Πάντως το καλοκαίρι του 2018 θα ανεβάσει «Βατράχους» με τον Λάκη Λαζόπουλο, τον Δημήτρη Πιατά, την Σοφία Φιλιππίδου και τον Αντώνη Καφετζόπουλου. Ο λόγος για τον Κώστα Φιλίππογλου που στις 19 – 20 – 21 και 22 Οκτωβρίου επιστρέφει με το «Μαύρο Χιόνι – Το ημερολόγιο ενός μακαρίτη» του Μπουλγκάκωφ στο Θέατρο Άλφα-Ιδέα.
Πού πιστεύετε πως οφείλει την επιτυχία του το Μαύρο Χιόνι;
Το «Μαύρο χιόνι» ή «το ημερολόγιο ενός μακαρίτη» άρεσε πολύ στο κοινό που το είδε και στους κριτικούς. Νομίζω πως η καλλιτεχνική του επιτυχία οφείλεται στο πολύ καλό πρωτογενές υλικό από το «Θεατρικό μυθιστόρημα» του Μπουλγκάκωφ, στην καλή δραματουργία, που κάνει την ιστορία σαφή και ξεκάθαρη, στην επιλογή της σκηνοθετικής γραμμής, που βασίστηκε στην αισθητική του σωματικού λαϊκού θεάτρου και κάνει την παράσταση βαθιά και διασκεδαστική, στις καθαρές και απενοχοποιημένες ερμηνείες καθώς και στις σκηνογραφικές, φωτιστικές και μουσικές επιλογές, που δημιούργησαν ένα όμορφο θεατρικό σύμπαν.
Τι σας γοήτευσε στο έργο του Μπουλγκάκωφ;
Κατ’ αρχήν με γοήτευσε η ίδια η ιστορία και τα γεγονότα που διαδραματίζονται. Έπειτα το ότι η ιστορία αυτή είναι σχεδόν αυτοβιογραφική. Και τέλος, το υπέροχο ύφος του Μπουλγκάκωφ, ο σαρκασμός απέναντι στην όποιας μορφής εξουσία, αλλά και το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός του.
Ποια η θέση του Καλλιτέχνη σήμερα και ποια στο Μαύρο Χιόνι;
Ο καλλιτέχνης στο «Μαύρο χιόνι» βάλλεται από την εξουσία, από τον λαϊκισμό και από τους μεγαλύτερους σε ηλικία καλλιτέχνες που έχουν συμβιβαστεί, δεν τον αποδέχονται και δεν θέλουν επ’ ουδενί να αφήσουν τα πόστα τους. Όπως καταλαβαίνεται δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα σήμερα για τους καλλιτέχνες και τους νέους ανθρώπους.
Το σωματικό θέατρο στα έργα σας…. ο ρόλος του στις δημιουργίες σας
Σωματικό ονομάζεται το θέατρο, όπου ο ηθοποιός δείχνει με το σώμα του κάτι περισσότερο από την απλή καθημερινότητα. Όπου το χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει τοπία, συναισθήματα και καταστάσεις, μη ρεαλιστικές. Έτσι με την σωματική του κίνηση, παράγει στο κοινό συγκίνηση.
Οι δικές μου παραστάσεις είναι άλλοτε πολύ σωματικές, όπως το μαύρο χιόνι, και άλλοτε λιγότερο. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν σκηνοθετώ ρεαλιστικά. Με ενδιαφέρει περισσότερο ο συμβολισμός.
Υπάρχει κάποιο άλλο βιβλίο που θα θέλατε να ανεβάσετε στο σανίδι;
Ναι. Υπάρχουν τρία σίγουρα και πολύ αγαπημένα. Οι συγγραφείς τους είναι: η Ζυράννα Ζατέλη, ο Bryan Sykes και ο Robert A. Baker
Σας έχει επηρεάσει η κρίση στη δουλειά σας; Νοσταλγείτε καθόλου τις μέρες που δουλεύατε με το Τheatre de Complicite;
Η κρίση έχει επηρεάσει τις δουλειές όλων μας. Επειδή δεν έχει τύχει να δουλέψω ποτέ σε προστατευμένο περιβάλλον (κρατικά θέατρα ή ιδρύματα), επειδή οι ιδιώτες παραγωγοί που είχα μέχρι τώρα είχαν σφιχτούς προϋπολογισμούς, αναγκάζομαι να γίνω επινοητικός και εφευρετικός για να είναι το θέαμα που προσφέρω όμορφο και πλούσιο, αλλά όχι σπάταλο. Πρέπει να σας πω όμως ότι αυτό με κουράζει, θα ήθελα να είχα την πολυτέλεια, να μην σκέφτομαι συνέχεια το κόστος.
Τα χρόνια που πέρασα δουλεύοντας με την Complicite τα θυμάμαι με αγάπη. Η Complicite και ο Σάιμον Μακ Μπέρνυ είναι η θεατρική μου οικογένεια. Δεν έκοψα ποτέ τις σχέσεις μου μαζί τους. Σύντομα θα ξαναβρεθούμε και θα δουλέψουμε μαζί. Έχω αποφασίσει όμως να έχω σαν βάση πια την Ελλάδα, γιατί θέλω να δουλέψω και να εκφραστώ στη μητρική μου γλώσσα.
Η πιο πολύτιμη μέχρι τώρα στιγμή της καριέρας σας;
Ξέρετε, είμαι από τους τυχερούς. Έχω πολλές πολύτιμες και ευτυχισμένες στιγμές στην καριέρα μου. Ο Τεχνοχώρος, το Αμόρε, οι παραστάσεις στην Αγγλία, οι παγκόσμιες περιοδείες, η Επίδαυρος, η αποδοχή πολλών παραστάσεων που σκηνοθέτησα, που μία από αυτές είναι το Μαύρο Χιόνι. Αν όμως έπρεπε να διαλέξω μόνο μία, θα διάλεγα την πρώτη μέρα πρόβας με την Complicite, όταν βρέθηκα για πρώτη φορά μαζί τους για το έργο «Mnemonic»
Τι είναι αυτό που σας γεμίζει αισιοδοξία και τι σας απογοητεύει σήμερα;
Με γεμίζουν αισιοδοξία τα μικρά παιδιά και τα ζώα. Με απογοητεύει το 80% των ενηλίκων.
Του χρόνου Επίδαυρο. Μιλήστε μας λίγο για την παράσταση αυτή και τους ανθρώπους που επιλέξατε.
Θα είναι η τρίτη φορά που σκηνοθετώ στην Επίδαυρο, αλλά για πρώτη φορά καταπιάνομαι με την αττική κωμωδία. Την θεωρώ κατ’ εξοχήν λαϊκό θέατρο. Θα την προσεγγίσω με την αισθητική του λαϊκού σωματικού θεάτρου, τον τρόπο δηλαδή που δούλεψα και το Μαύρο Χιόνι. Ήθελα εμβληματικές θεατρικές φιγούρες. Με άριστη γνώση της κωμωδίας. Ο Λάκης Λαζόπουλος είναι μία απ’ αυτές. Αποτελεί από μόνος του ένα κεφάλαιο για την ιστορία του Ελληνικού θεάτρου. Ο Δημήτρης Πιατάς είναι ένας λαϊκός κωμικός και έξυπνος ηθοποιός που θα φέρει ωραία ποιότητα στο αστείο σύμπαν, που θέλω να δημιουργήσω. Η Σοφία Φιλιππίδου με την σουρεαλιστική της ερμηνεία, θα φέρει το δικό της στίγμα στην παράσταση και τέλος ο Αντώνης Καφετζόπουλος είναι ο ηθοποιός που πάντα ήθελα να δουλέψω μαζί του. Τον λάτρεψα από την πρώτη φορά που τον είδα.
Γιατί επιλέξατε τους Βατράχους;
Στις παραστάσεις αρχαίου δράματος που σκηνοθετώ επιλέγω πάντα τις μεταφράσεις του Γιώργου Μπλάνα. Συζητώντας λοιπόν μαζί, καταλήξαμε στους Βατράχους του Αριστοφάνη. Είναι ένα από τα αρτιότερα έργα του και το θέμα που διαπραγματεύεται ταιριάζει απόλυτα στην εποχή μας και αυτά που βιώνουμε.
Απωθημένο καλλιτεχνικό;
Δεν έχω καλλιτεχνικό απωθημένο, θα ήμουν αχάριστος. Επιθυμίες έχω. Ας πούμε πως μία απ’ αυτές είναι να ανεβάσω την Ηλέκτρα του Σοφοκλή σε μετάφραση Μπλάνα και την Τρικυμία του Σαίξπηρ σε μετάφραση και πάλι του Μπλάνα.
Πηγή : Tospirto