«Ναι την χρειαζόμαστε την Κωμωδία. Είναι η απάντηση στο Φόβο».
Μια από τις πιο απολαυστικές, ζωντανές, εκρηκτικές και με καλό χιούμορ κωμωδίες των τελευταίων ετών, το «Ψέμα στο Ψέμα» του Άντονυ Νίλσον, σκηνοθετεί και πάλι – 10 χρόνια- στο θέατρο Μουσούρη ο Πέτρος Φιλιππίδης με τον ίδιο και τον Παύλο Χαϊκάλη στο πιο απολαυστικό αστυνομικό δίδυμο όλων των εποχών.
Το κύριο στοιχείο του έργου είναι οι απανωτές παρεξηγήσεις που συμβαίνουν, ενώ παράλληλα συνδυάζει αριστοτεχνικά και μοναδικά την τρυφερότητα με το χαμόγελο και τη συγκίνηση με το γέλιο μέχρι δακρύων.
Η Μαρία Κατσανδρή ανήκει στους «καινούργιους» συντελεστές, δηλώνει ενθουσιασμένη από τη συνεργασία της με το πρωταγωνιστικό δίδυμο, αλλά και ένθερμη οπαδός της κωμωδίας…
Τι είναι αυτό που σας γοητεύει στην συγκεκριμένη παράσταση;
Πρώτα απ’ όλα η συνεργασία. Γιατί έχει σημασία, ίσως τη μεγαλύτερη. Ποιος σκηνοθετεί, ποιοι παίζουν, με ποιους συνευρίσκεσαι. Και είναι δώρο να συνυπάρχεις στη σκηνή με αυτού του μεγέθους ηθοποιούς. Έτσι γίνομαι κι εγώ καλύτερη. Αυτή η συναλλαγή λοιπόν είναι ό,τι πιο γοητευτικό μπορεί να συμβεί στη ζωή του ηθοποιού.
Η παράσταση είχε παιχθεί και πριν μία δεκαετία. Γιατί επανέρχεστε μ’ αυτήν; Τώρα θα δούμε μία κλασική αναπαράσταση της χριστουγεννιάτικης περιπέτειας του Νίλσον ή και κάτι καινούριο;
Για μένα είναι η πρώτη φορά. Ο Πέτρος και ο Παύλος «επανέρχονται» και πολύ σοφά κάνουν. Σίγουρα είναι μια καινούρια παράσταση . Όλοι οι συντελεστές είναι «καινούριοι». Σε καμία περίπτωση αναπαράσταση, εξ’ άλλου ποιος μπορεί να ίδιος μετά 10 χρόνια;
Πού αγγίζει το σήμερα το έργο αυτό;
Παντού. Όπως κάθε σπουδαίο έργο , όπως είναι το «Ψέμα στο Ψέμα», αφορά όλους μιας και ακουμπάει τα βασικά θέματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Τις σχέσεις, την ανάγκη της Αλήθειας ή Του Ψέματος στη ζωή μας. Με λίγα λόγια θίγει φιλοσοφικά, κοινωνικά, πολιτικά, ζητούμενα, αλλά με τον θεϊκό τρόπο της κωμωδίας.
Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει μία καλή κωμωδία;
Το Βάθος και η Αλήθεια . Μια Καλή κωμωδία μας κάνει να αγαπήσουμε τη γελοία πλευρά του εαυτού μας, να ξαναθυμηθούμε την αθωότητα μας, μας βγάζει λίγο έξω από κάποιες συμβάσεις, μας αγγίζει έτσι και τόσο ώστε να φτάσουμε σ’ αυτή τη δύναμη που λέγεται Γέλιο.
Πόσο χρειαζόμαστε σήμερα την κωμωδία; Μας λείπει το γέλιο;
Πιστεύω πως και σήμερα και πάντα υπάρχει η ανάγκη της Κωμωδίας. Αν οι άνθρωποι δεν γέλαγαν μου φαίνεται ότι θα είχε εξαφανιστεί το ανθρώπινο είδος . Και βλέπετε πόσο σε περιόδους κρίσης αναπτύσσεται η Κωμωδία; Το Γέλιο είναι το ισχυρότερο όπλο αλλά και το καλύτερο φάρμακο. Ναι την χρειαζόμαστε την Κωμωδία .Είναι η απάντηση στο Φόβο. Είναι επαναστατική «πράξη» το Γέλιο. Τώρα, αν μας λείπει…. δεν ξέρω.. Στους έξυπνους ανθρώπους δεν λείπει, τι να σας πω…..
Δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεστε με τον Πέτρο Φιλιππίδη. Τι είναι αυτό που σας δένει;
Πιστεύω η αλληλοεκτίμηση, ο σεβασμός, από τη μεριά μου ο θαυμασμός. Τον αγαπώ τον Πέτρο για πολλούς λόγους. Είναι από τους ελάχιστους ηθοποιούς που δίνει κυριολεκτικά το αίμα του στη σκηνή, την Ψυχή του, που ψάχνει συνεχώς, που εμψυχώνει τους συνεργάτες του, δεν έχει βολευτεί, με λίγα λόγια. Υποκλίνομαι.
Τι είναι αυτό που σας κάνει να χαμογελάτε;
Α! Πολλά ! Τα παιδιά, τα ζώα, τα δέντρα, η θάλασσα, η ευγένεια, η κάθε μέρα που ξημερώνει, οι νέοι άνθρωποι, η Πίστη, η ενσυναίσθηση, η αλληλεγγύη, πολλά.Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος όπως βλέπετε.
Διαβάζετε κριτικές; Πώς κρίνετε το γεγονός ότι… υπάρχουν;
Τα τελευταία 15-20 χρόνια όχι δεν διαβάζω κριτικές. Με ενδιαφέρει η κριτική . Αλλά των ανθρώπων που εκτιμώ τη γνώμη τους, αυτή θα με βοηθήσει . Είναι εύκολο να κάνεις κριτική, παρ’ ότι είναι δύσκολο πράγμα η Κριτική. Ας υπάρχουν, τόσα και τόσα υπάρχουν άλλωστε… Αλλά θα πρέπει , νομίζω, αυτός που κάνει κριτική να αναρωτηθεί :Γιατί την κάνει, για Ποιους την κάνει. Και ας μην ξεχνάμε πως και οι κριτικοί κρίνονται.
Καλλιτεχνικό ανεκπλήρωτο όνειρο;
…Να μην ξεχάσω γιατί έγινα ηθοποιός…..
Αν δεν είχατε γίνει ηθοποιός θα θέλατε να ήσαστε….
Ζωγράφος… ή μάλλον γλύπτης….
Μελλοντικά σχέδια
Ναι, η παράσταση της Μπέσυς Μάλφα στο θέατρο Αλκμήνη κάθε Παρασκευή μετά τις 12. το βράδυ. Και κάποια τελευταία γυρίσματα στο Βερολίνο της ταινίας του Κωνσταντίνου Κακογιάννη : «Μολύβι, Μαχαίρι, κυτάλη», μιας κι η μισή ταινία έγινε το καλοκαίρι στην Υπάτη. Και φυσικά τα υφαντά μου. Ναι υφαίνω στον αργαλειό…..
Πηγή: Tospirto