Home Συνεντεύξεις Συνέτευξη του ΧάρηΤζωρτζάκη: «Η αλληλεγγύη είναι πράξη αντίστασης»

Συνέτευξη του ΧάρηΤζωρτζάκη: «Η αλληλεγγύη είναι πράξη αντίστασης»

0

Ο ταλαντούχος ηθοποιός συμμετέχει στον «Θάνατο του εμποράκου», σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή.

«Όλες οι μεγάλες αυτοκρατορίες, δυναστείες, πολιτισμοί έπεσαν εκ των έσω. Η εξουσία είναι διεφθαρμένη εκ θέσεως. Δεν πιστεύω στη διαχείριση της εξουσίας, οποιασδήποτε εκφάνσεως. Το πέπλο της δημοκρατίας που διέπει το σύγχρονο δυτικό πολιτισμό, δεν παύει να είναι αλαζονικό και αυταρχικό. Η ασυδοσία είναι δεδομένη ανεξάρτητα από τις εκάστοτε προθέσεις των διαχειριστών της… Οι καταπιεσμένοι, οι απόκληροι, οι μπάσταρδοι της ιστορίας θα ανοίξουν, για μία ακόμη φορά, το δρόμο προς το μέλλον και την ελευθερία», μου έλεγε ο Χάρης Τζωρτζάκης σχεδόν ένα χρόνο πριν, με αφορμή τη συμμετοχή του στο «Βασιλιά Ληρ» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Τομάζ Παντούρ. Σήμερα, μου μιλάει για την αλληλεγγύη, μια έννοια που τον απασχολεί πολύ έντονα τους τελευταίους μήνες, εξαιτίας του προσφυγικού ζητήματος. «Η αλληλεγγύη δεν μπορεί να είναι πυροτέχνημα, δεν μπορεί να είναι μόδα. Άλλο πράγμα η αλληλεγγύη κι άλλο η φιλανθρωπία. Η αλληλεγγύη είναι πράξη αντίστασης. Κι ευτυχώς υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που αντιστέκονται. Όχι γιατί είναι καλύτεροι άνθρωποι από μένα, από εσένα, από τον οποιοδήποτε. Αλλά γιατί αναγνωρίζουν ότι αύριο μεθαύριο μπορεί στη θέση των προσφύγων να είμαστε εμείς…». Προτού προλάβω να του ζητήσω να μου σχολιάσει την κίνηση του καλού του φίλου και συναδέλφου, Αργύρη Πανταζάρα να προσφέρει το χρηματικό έπαθλο των 3.000 ευρώ του βραβείου Χορν στα προσφυγόπουλα και στους μαθητές, μου έχει ήδη απαντήσει: «Αξιέπαινη πράξη το δίχως άλλο. Μου είχε εκμυστηρευτεί την απόφασή του να δωρίσει τα χρήματα σε περίπτωση που κέρδιζε, επομένως δεν εξεπλάγην. Για μένα είναι πολύ σημαντικό η ζωή ενός καλλιτέχνη να συνάδει με το έργο του. Δεν αρκεί να μιλάμε μόνο πάνω στη σκηνή, αλλά κι έξω από αυτή, στην πραγματική ζωή. Και δεν εννοώ με λόγια, αλλά με έργα. Ο Αργύρης είναι ένα λαμπρό παράδειγμα». Μην σας ξεγελάει λοιπόν το όμορφο baby face πρόσωπό του και η γλυκύτητα της φωνής του, ο Χάρης Τζωρτζάκης είναι ένας νέος με σκέψη που «επαναστατεί» και λόγο που τρέχει σαν χείμαρρος.
Από τους αξιόλογους ηθοποιούς της γενιάς του, σπούδασε φυσικός στα Γιάννενα, αλλά δεν πήρε το πτυχίο του, επιλογή την οποία ποτέ δεν μετάνιωσε. Αποφάσισε να τα παρατήσει, να γυρίσει πίσω και να κυνηγήσει το όνειρό του: να γίνει ηθοποιός. Φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και το 2010 έκανε το ντεμπούτο του στη σκηνή με τον «Γλάρο» δια χειρός Θοδωρή Αμπαζή. «Αυτό που με κέρδισε στην υποκριτική είναι οι συναντήσεις με τους ανθρώπους», μου λέει και η αλήθεια είναι ότι μέσα σε έξι χρόνια έχει κατορθώσει να συναντηθεί με σπουδαίους δημιουργούς -Olivier Py, Βασίλης Παπαβασιλείου, Νίκος Μαστοράκης, Λάκης Λαζόπουλος-, και να θεωρείται σήμερα ένα από τα νέα ταλέντα του Εθνικού Θεάτρου.
Πριν από μερικές εβδομάδες, ολοκλήρωσε τη συνεργασία του με τον Σωτήρη Χατζάκη στο «Έγκλημα και Τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι, σε μετάφραση Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το ιδιαίτερο πάντρεμα που έγινε στην παράσταση. Βαθιά συγκινητικό να εκφέρεις τη γλώσσα του Παπαδιαμάντη στις μέρες μας, που η μουσικότητα και τα νοήματα των λέξεων έχουν χαθεί». Τώρα, βρίσκεται σε πρόβες για το «Θάνατο του εμποράκου» του Άρθουρ Μίλερ –θα κάνει πρεμιέρα στα τέλη Μαρτίου στην Κεντρική Σκηνή του Κτιρίου Τσίλλερ- στην πρώτη συνεργασία του με τον Σταμάτη Φασουλή και τον Πέτρο Φιλιππίδη. «Θα υποδυθώ το μικρό γιο του Ουίλι Λόμαν. Ένα νέο 30αρη Αμερικάνο, που δεν είναι κάτι σπουδαίο αλλά θέλει να γίνει σπουδαίος. Προσπαθεί να γίνει κάτι για να ξεφύγει από αυτό που είναι και πουλάει στον κόσμο κάτι το οποίο δεν είναι στην πραγματικότητα, εγκλωβισμένος μέσα στον άτυπο ανταγωνισμό με τον μεγαλύτερο αδελφό του. Ανταγωνισμός που έχει δημιουργηθεί από την οικογένειά του».
Με τη νέα σεζόν, ο Χάρης Τζωρτζάκης θα επιχειρήσει να ανοίξει τα φτερά του για να μας παρουσιάσει την πρώτη προσωπική δουλειά του. Ένα μονόλογο βασισμένο στο πεζό ποίημα του Αρθούρου Ρεμπώ, «Μια εποχή στην κόλαση», σε μετάφραση Χριστόφορου Λιοντάκη και διδασκαλία κειμένου Θέμη Πάνου. Για τη σκηνοθεσία του, θα συνεργαστεί με τον καλό του φίλο και νέο σκηνοθέτη, Γιάννη Παναγόπουλου. «Το “Μια εποχή στην κόλαση” είναι ένα έργο που αγαπώ. Το είχα διαβάσει όταν ήμουν φοιτητής και με καθήλωσε. Μες στις σελίδες του μιλάει για τα πάντα… για τη ζωή, το θάνατο, το τι κάνουμε τελικά σε αυτό τον κόσμο».

Πηγή: Tospirto