Ρηξικέλευθη Ευρωπαία δημιουργός, παλιά συνεργάτης των Complicité, αλλά και του Πήτερ Μπρουκ, η Λίλο Μπάουρ εμπνέεται από τον αστείο και ποιητικό κόσμο του σπουδαίου Ιταλού συγγραφέα Ντίνο Μπουτζάτι, συνεργάζεται με μια λαμπρή ομάδα Ελλήνων ηθοποιών και δημιουργεί την παράσταση «Το κορίτσι που πέφτει, πέφτει, πέφτει» που παρουσιάζεται από το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, στις 4, 5 & 6 Ιουλίου 2017 στο Εθνικό Θέατρο – Rex – Σκηνή Κοτοπούλη.
Η Αναστασία-Ραφαέλα Κονίδη υποδύεται την κεντρική ηρωίδα, την Μάρτα, μια νεαρή κοπέλα που στέκεται στην κορυφή ενός ουρανοξύστη και ατενίζει την απίστευτη κοσμοσυρροή στην πόλη, που φαντάζει πανέμορφη στο νυχτερινό φως. Στους δρόμους συναντήσεις, φώτα, γλέντια, πόθοι. Τα πνευμόνια της Μάρτας φουσκώνουν από έναν αέρα γεμάτο υποσχέσεις. Γέρνει πάνω στο κιγκλίδωμα και αφήνεται στο κενό…
Εμείς μιλήσαμε με την ταλαντούχα πρωταγωνίστρια στην προσπάθειά μας να μάθουμε όσο το δυνατόν περισσότερα για την παράσταση αυτή…
Πες μας λίγα λόγια για την παράσταση και τι θα δούμε.
Η παράσταση έχει ως αφετηρία την ιστορία μιας δεκαεννιάχρονης κοπέλας της Μάρτα, η οποία λαχταρώντας να ζήσει αυτό που ονειρεύεται αποφασίζει να κάνει ένα «άλμα» στο κενό πηδώντας από την ταράτσα ενός τεράστιου ουρανοξύστη. Μέσα από τα μάτια της Μάρτα ξεδιπλώνονται σιγά σιγά και οι υπόλοιπες ιστορίες της παράστασης. Η Μάρτα φωτίζει και φωτίζεται απ’ τις ιστορίες των ανθρώπων που «συναντά». Στην παράσταση κυρίαρχο ρόλο έχει η σωματικότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παραγκωνίζεται το κείμενο, το αντίθετο θα έλεγα. Εγώ έχω αναλάβει τον ρόλο της Μάρτα και η υπόλοιπη ομάδα των ηθοποιών δοκιμάζεται σε πολλούς διαφορετικούς ρόλους. Για μένα είναι ένα αλληγορικό παραμύθι για μεγάλους.
Τι κείμενα ακούγονται στην παράσταση;
Η παράσταση ξεκίνησε από μια ιδέα της Lilo Baur και της Katia Flouest-Sell, τη δραματουργία υπογράφει η Lilo Baur και ο Κώστας Φιλίππογλου. Τα κείμενα που ακούγονται στην παράσταση είναι εμπνευσμένα από ιστορίες του Iταλού συγγραφέα Ντίνο Μπουτζάτι.
Τι συμβολίζει αυτή η πτώση του… κοριτσιού;
Η Μάρτα, το κορίτσι που πέφτει, ουσιαστικά έχει ως σκοπό να αφήσει πίσω το βάρος του εαυτού της με ό,τι συνεπάγεται αυτό και να ακολουθήσει το όνειρό της, έτσι όπως το έχει πλάσει εκείνη στο μυαλό της. Η πτώση είναι μια διαδρομή, μια βουτιά στην ίδια τη ζωή με όπλο το όνειρο και τον ενθουσιασμό της νεότητας. Οι δύο πραγματικότητες, η φανταστική-ονειρική και η ζωή με όλα τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα που επιφυλάσσει συνδιαλέγονται στο έργο συνεχώς. Η πτώση πέρα από όσα σηματοδοτεί η ίδια η λέξη εμπεριέχει και το ρίσκο. Έχοντας κατά νου πάντα ότι η όποια πτώση προϋποθέτει και την πτήση ή εν προκειμένω ένα άλμα.
Πού αγγίζει το σήμερα;
Θεωρώ ότι η παράσταση μεταφέρει με ένα «ποιητικό» τρόπο το κλίμα της ζωής στην πόλη σήμερα. Οι ρυθμοί της ζωής, η μοναξιά των ανθρώπων, το προσωπικό όνειρο του καθενός και οι θυσίες που πρέπει να κάνει γι αυτό, οι διαψεύσεις, ο ενθουσιασμός, η βία, τα γηρατειά η χαμένη επικοινωνία όλα αυτά για μένα είναι πολύ καίρια. Ο Μπουτζάτι στις ιστορίες του (όσες είχα την ευκαιρία να διαβάσω μέχρι τώρα) καταφέρνει να ισορροπήσει το χιούμορ με μια γλυκόπικρη νοσταλγία για όσα δεν ζήσαμε ή για όσα δεν θα ζήσουμε. Για μένα ο κόσμος του είναι μαγικός τόσο ώστε να προβάλλεται η πραγματικότητα πιο καθαρά. Νομίζω ότι το ίδιο φιλοδοξεί να κάνει και η παράστασή μας.
Συναντήθηκες κάπου ψυχικά / συναισθηματικά με την ηρωίδα;
Ενώ ηλικιακά απέχω από την ηρωίδα εννοώντας ότι από τα δεκαεννιά στα εικοσιέξι αλλάζουν πολλά, υπάρχουν σημεία που ταυτίζομαι. Θέλω να κρατάω ζωντανό τον ενθουσιασμό στη ζωή μου. Επιδιώκω το άλμα γιατί αυτά που ονειρεύομαι συνήθως το απαιτούν. Έχω ανάγκη τα όνειρα για να πορεύομαι και να είμαι δημιουργική, όμως δε θα ‘θελα ποτέ τα όνειρά μου να με καταδυναστεύσουν. Όσον αφορά στις «πτώσεις» υπάρχουν ειδών και ειδών. Ο καθένας ανάλογα με την ωριμότητα-σοφία του το διαχειρίζεται όπως μπορεί. Δεν είναι απλό να ξανασηκωθείς. Όμως γίνεται. Νομίζω ότι η πτώση μας βοηθάει να ενηλικιωθούμε πολλές φορές κι αυτό ευτυχώς ή δυστυχώς δεν έχει καμία σχέση με την βιολογική μας ηλικία.
Πώς ήταν η συνεργασία με τη Λίλο Μπάουρ;
Δημιουργήθηκε μια πολύ όμορφη ομάδα ανθρώπων κι αυτό πάντα συμβάλλει θετικά στην δημιουργικότητα . Είμαι ευτυχής που συνάντησα την Λίλο Μπάουρ. Οι πρόβες μαζί της πάντα γίνονταν σε μια ατμόσφαιρα παιχνιδιού χωρίς να λείπει η απαιτούμενη σοβαρότητα. Δεδομένου ότι αυτή η παράσταση έχει εντελώς διαφορετικό κώδικα σε σχέση με όσα έχω κάνει μέχρι στιγμής η εμπιστοσύνη της και φυσικά η καθοδήγησή της με βοήθησαν πολύ.
Η πόλη της Αθήνας και οι ρυθμοί της σε εμπνέουν; Σου δίνουν δύναμη/αισιοδοξία;
Έχω μείνει σε πολύ διαφορετικές περιοχές και περπατάω τακτικά. Είμαι παιδί της πόλης, αλλά δεν αισθάνομαι προϊόν της. Πάντα μου λείπει η φύση από εκεί παίρνω δύναμη, απ’ τη δουλειά μου και απ’ τους ανθρώπους που αγαπώ για να ξαναγυρίσω στην πόλη. Επειδή ο προσωπικός μου ρυθμός στην ζωή ήταν από πάντα γρήγορος δε με ενοχλεί ο ρυθμός της πόλης. Λυπάμαι όμως για τη βρώμα, την πείνα, την εξαθλίωση. Δεν είμαι ούτε αισιόδοξη ούτε απαισιόδοξη. Προσπαθώ να δέχομαι τα όσα νιώθω σαν κομμάτι μιας πορείας και να ωθώ τον εαυτό μου προς το καλύτερο. Όσον αφορά στην έμπνευση δεν κάνω διακρίσεις. Νομίζω σε όλους τους ανθρώπους έρχεται αλλά την προσπερνούν. Μπορείς να εμπνευστείς από τα πάντα σχεδόν. Για να γίνει μια ιδέα πράξη όμως υπάρχουν και άλλες προϋποθέσεις που στην χώρα μας δεν πληρούνται πάντα.
Ο άνθρωπος μπορεί να βγάζει selfie και να οδηγεί, μπορεί να πατάει κόρνα ακριβώς την στιγμή που ανάβει το πράσινο, έχει πάει μέχρι το φεγγάρι και σκέφτεται δέκα λεπτά για να σου πεi μια καλημέρα. Στην εποχή μας θα σου γράψει με φατσούλες και θαυμαστικά και μπορεί το επόμενο λεπτό να κλαίει και να μην το μάθεις ποτέ. Αυτό είναι μοναξιά κι αυτές είναι οι σοβαρές επι-πτώσεις.
Συντελεστές: Βασισμένο σε μια ιδέα της Lilo Baur και της Katia Flouest-Sell. Σκηνοθεσία: Λίλο Μπάουρ. Δραματουργία: Λίλο Μπάουρ, Κώστας Φιλίππογλου. Σκηνικά-κοστούμια: Όλγα Μπρούμα. Μουσική: Daniel Freitag. Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα. Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώτα Σερεμέτη. Βοηθοί σκηνογράφου : Σίλια Κόη – Μελίνα Λασιθιωτάκη. Παίζουν: Μαρία Καλλιμάνη, Κώστας Φιλίππογλου, Γιώργος Συμεωνίδης, Εριφύλη Στεφανίδου, Καλλιρρόη Μυριαγκού, Τάσος Δημητρόπουλος, Εύα Οικονόμου-Βαμβακά, Θάνος Λέκκας, Αναστασία-Ραφαέλα Κονίδη, Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη.
ΠΗΓΗ:TOSPIRTO-NET