Την κυρία Κούλα ανέλαβε να ερμηνεύσει η Λυδία Κονιόρδου, επιστρέφοντας μετά από 23 χρόνια στα παλιά της θεατρικά «λημέρια». Όπως και η ηρωίδα μένει στην Κηφισιά αλλά στο ραντεβού μας κατέφτασε με το ποδήλατό της
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που να μην έχει πάρει τον Ηλεκτρικό και τα μάτια του να μην έχουν σταθεί πάνω σε έναν (ή μια) συνεπιβάτη. Ιδιαίτερα αν ταξιδεύεις συχνά, το μυαλό σου φτιάχνει ιστορίες για τις ανθρώπινες διαδρομές που διασταυρώνονται για κάποια λεπτά μέσα σε ένα βαγόνι. Γίνεται όμως να ερωτευτούν δύο άγνωστοι μέσα στον Ηλεκτρικό; Ιδιαίτερα αν η μία είναι μια γυναίκα ώριμη, συντηρητική με οικογένεια και παιδιά και ο άλλος ένας τρελός φοιτητής 21 ετών που πηγαίνει φροντιστήριο; Κι όμως γίνεται σύμφωνα με τον Μένη Κουμανταρέα και την εξαιρετική νουβέλα του «Η κυρία Κούλα», που έγραψε το 1978. Η ιστορία της Κούλας και του Μίμη είναι μια ιστορία καθημερινή που μπορεί να συμβαίνει τώρα και έχει όλη αυτή τη φλόγα μιας μεγάλης αγάπης που θέλει να γκρεμίσει το ζυγό της καθημερινότητας και να αγγίξει τον ουρανό. Ο Άκης Δήμου ανέλαβε να δώσει φέτος θεατρική πνοή στο συγκεκριμένο αυτό ειδύλλιο και ο Νίκος Μαστοράκης σκηνοθέτησε το έργο για το Θέατρο Τέχνης. Την κυρία Κούλα ανέλαβε να ερμηνεύσει η Λυδία Κονιόρδου, επιστρέφοντας μετά από 23 χρόνια στα παλιά της θεατρικά «λημέρια». Όπως και η ηρωίδα μένει στην Κηφισιά αλλά δεν παίρνει τελευταία τον Ηλεκτρικό λόγω των έργων που γίνονται. Στο ραντεβού μας κατέφτασε με το ποδήλατό της και αφού το άφησε λίγο παραπέρα στη σκηνή, μας μίλησε για τους μεγάλους έρωτες και αυτά που πρέπει να εγκαταλείψουμε στο κάλεσμά τους, για τα πάθη που μας απογειώνουν αλλά και τη ζωή στην Αθήνα που δυστυχώς μας γειώνει πάρα πολύ συχνά.
Μιλάει μεταξύ άλλων:
Για τον μεγάλο έρωτα που δεν σου συμβαίνει και συχνά.
Για τα σταυροδρόμια και τις αποφάσεις.
Για τις ποδηλατικές της βόλτες στην πόλη.
Για το Θέατρο Τέχνης και τα χρόνια που έζησε εκεί.
Για τα ρίσκα της τέχνης.
Πηγή ; Tospirto