«Με εμπνέει το βάθος πεδίου. Εκεί που δε σταματάει το μάτι κι η καρδιά».
Είναι η Σόλβαϊγ, η ιδανική σύντροφος για τον «Πεερ Γκυντ» που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Λιγνάδης στη κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Την ίδια στιγμή σκηνοθετεί τα «Περιστατικά» που παρουσιάζονται για 2η χρονιά στο θέατρο Tempus Verum – Εν Αθήναις, ενώ βρίσκεται και σε πυρετώδεις προετοιμασίες για το νέο της project που θα ανέβει την άνοιξη στην Πειραματική σκηνή του Εθνικού και πάλι σε δική της σκηνοθεσία.
Ο λόγος για την ιδιαίτερα ταλαντούχα Νάνσυ Μπούκλη που μάς μίλησε για όλα.. και τα παρόντα και τα μελλοντικά….
Τι είναι θέατρο για σένα;
Όταν μαγειρεύεις στο σπίτι ένα ωραίο φαγητό με όλη σου την αγάπη, με άλλα υλικά κάθε φορά και καλείς σε δείπνο κόσμο να το μοιραστείτε. Όχι για να σου πουν πόσο καλά το έφτιαξες ή πόσο καλός ή κακός μάγειρας είσαι, απλώς για να φάτε μαζί και να γευτούν αυτό που προετοίμαζες τόση ώρα. Μπορεί να λείπει καμιά φορά λίγο αλάτι, μα θα ξέρεις να το προσθέσεις την επόμενη φορά, δε χάλασε κι ο κόσμος.
Σκηνοθεσία ή υποκριτική;
Σκηνοθεσία και υποκριτική, υποκριτική και σκηνοθεσία και όλα, και όσα άλλα μπορεί να προκύψουν. Έτσι κι αλλιώς, για τον ίδιο λόγο γίνονται, για το δείπνο που λέγαμε παραπάνω.
Τι σε εμπνέει;
Το βάθος πεδίου. Εκεί που δε σταματάει το μάτι κι η καρδιά.
Πού αγγίζουν τα «Περιστατικά» το σήμερα;
Με το ότι η παράσταση συμβαίνει σήμερα, αυτόν τον καιρό, τώρα.
Πού νομίζεις πως οφείλουν την επιτυχία τους;
Σε αυτό που είναι. Τρεις ηθοποιοί, ο Γρηγόρης, η Άννα κι η Μαριάννα βρίσκονται, σ’ έναν χώρο. Ξεκινούν να ετοιμάζουν αυτόν τον χώρο, για να μεταφέρουν στη σκηνή, πολύ σημαντικά περιστατικά, από ζωές ανθρώπων που βρήκαµε στο βιβλίο του Χαρµς, αλλά και δικά τους, από τις δικές τους ζωές. Ενώ αφηγούνται, υπάρχουν στιγµές που οι τρεις αυτοί άνθρωποι, «γίνονται» τα περιστατικά αυτά. Και ό, τι ήθελε προκύψει! Ο απόηχός της κάθε ιστορίας που οδηγεί αρµονικά στην επόµενη, η σιωπή και η παύση, όπου χρειάζονται, είναι ο συνδετικός κρίκος τους.
Παράλληλα, πρωταγωνιστείς και στον Πεερ Γκυντ. Τι σε γοητεύει ιδιαίτερα από αυτή σου τη συνεργασία;
Όταν διάβασα το έργο, με γοήτευσε η ιστορία αυτού του ανθρώπου και η συνεχής αναζήτηση του εαυτού του. Έπειτα, ο τρόπος με τον οποίο μου μίλησε ο Δημήτρης Λιγνάδης για αυτή την ιστορία και πόσο ήθελε να την εκθέσει. Ο χαρακτήρας που μου εμπιστεύτηκε, η Σόλβαϊγ, και η ποιητικότητα που φέρει, όσο με γοήτευσε άλλο τόσο με δυσκόλεψε. Ωραίο αυτό! Τέλος, χαίρομαι πολύ που ακούω αυτή την ιστορία κάθε μέρα. Κάτι άλλο καταλαβαίνω κάθε φορά, που μου κάνει καλό στη ζωή μου αυτή την περίοδο.
Θα σε δούμε σύντομα στην Πειραματική του Εθνικού σε μία παράσταση γύρω από τη γυναίκα. Θες να μας πεις δυο λόγια παραπάνω για αυτήν;
Ο τιτλος της παράστασης θα είναι: Γ_ ν _ _΄_ _ (διαβάζεται γυνή). Θα εστιάσουμε στη σχέση του γυναικείου φύλου με τα παιδιά, την αδερφή, τον σύζυγο, τον εραστή, τη φίλη, τη μητέρα. Τα κείμενα της παράστασης προέρχονται από το θέατρο, τη λογοτεχνία και το σινεμά. Στη σκηνή θα παρακολουθήσουμε στιγμές από την ‘Περσόνα’ , το ‘Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα’, τον ‘Θείο Βάνια’, από το ‘Κουκλόσπιτο’, τον ‘Άμλετ’, τη ‘Λυσιστράτη’, τη ‘Σονάτα του Σεληνόφωτος’ και άλλα πολλά μπλεγμένα με προσωπικές ιστορίες των ηθοποιών επί σκηνής. Χωρίς να επικεντρωθούμε στους χαρακτήρες, θα είναι μια σκηνική σύνθεση στην οποία θα ερευνηθεί η σχέση της γυναίκας και οι ρόλοι που καλείται να παίξει στη ζωή της, ανά τα χρόνια. Με χιούμορ και πάθος!
Το θέατρο πρέπει να αφουγκράζεται την εποχή του ή πρέπει να λειτουργεί ανεξάρτητα;
Την εποχή την φτιάχνουµε εµείς και αυτή µπορεί να αλλάξει κάθε λεπτό, όπως αλλάζουµε κι εµείς. Άρα και το θέατρο δεν μπορεί να λειτουργεί ανεξάρτητα, μαζί πάει. Όλους τους τρόπους επικοινωνίας, εµείς τους φτιάχνουµε. Όταν είσαι παρόν σ’ αυτό που συµβαίνει, ο τρόπος επικοινωνίας που επιλέγεις, πάντα είναι ο σωστός. Και σε µια παράσταση και στη ζωή.
Σαν νέα καλλιτέχνιδα πώς αισθάνεσαι αυτήν την περίοδο της κρίσης;
Νομίζω πως είναι καιρός να σταματήσει αυτή η περίοδος της κρίσης. Έχει γίνει κάπως γραφικό. Όλοι όλο κρίνουμε. Αρχικά τον εαυτό μας και ύστερα τους άλλους. Ας μας αγαπήσουμε περισσότερο και με τα καλά και με τα κακά μας. Ας ακούμε περισσότερο. Το ακούειν εστί φιλοσοφείν.
Σε δέκα χρόνια φαντάζεσαι τον εαυτό να…
Να… (τον φαντάζομαι)
Καλλιτεχνική συνεργασία που θα ήθελες να κάνεις.
Θα ήθελα, αν είναι δυνατό, να συναντηθώ, να συνεργαστώ και να μαγειρέψω μαζί με όλους και να δοκιμάσω όλα τα υλικά του κόσμου!
Μελλοντικά σχέδια.
Να πάω ένα ταξίδι. Και να μάθω να φτιάχνω γλυκά, ακόμα δεν τα καταφέρνω.
Πηγή: tospirto-net