Home cinema news Χάσαμε το Δρόμο…Στοπ!

Χάσαμε το Δρόμο…Στοπ!

0

Σκηνοθεσία
Αντόνιο Αλμπανέζε
Σενάριο
Αντόνιο Αλμπανέζε, Αντρέα Σαλέρνο, Στέφανο Μπίζες, Μάρκο Ντ’ Αμπρόζιο
Πρωταγωνιστούν
Αντόνιο Αλμπανέζε, Αλέξ Φοντζά, Όντε Λεγκαστελουά, Ντανιέλα Πιπέρνο, Ντάβιντ Αντζαλόνε
Διάρκεια
102
Χώρα
Ιταλία
Είδος
Κομεντί
Πρεμιέρα
20 Σεπτεμβρίου 2018

 

Τυπολατρικός 50άρης Μιλανέζος αποφασίζει να… επιστρέψει στη Σενεγάλη τον οικονομικό πρόσφυγα που πουλάει κάλτσες έξω απ’ το μαγαζί του, σε αυτή την αφελέστατη και δήθεν μαύρη κωμωδία περί μεταναστευτικού.

Ο Αλμπανέζε, που είδαμε πρόσφατα στο «Δεν θα συμπεθεριάσουμε ποτέ!», σκηνοθετεί την τέταρτη ταινία του, όντας ταυτόχρονα συν-σεναριογράφος και πρωταγωνιστής. Και δυστυχώς για όλους μας, ο συμπαθής ιταλός κωμικός προσεγγίζει με εντελώς παιδαριώδη τρόπο το φλέγον ζήτημα του μεταναστευτικού. Ο Μάριο (Αλμπανέζε), ένας 50άρης ανύπαντρος Μιλανέζος που λατρεύει την ευταξία και το πρόγραμμα, μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ του μαγαζιού με κάλτσες που κληρονόμησε από τον πατέρα του, και του θαλερού μποστανιού που διατηρεί σπίτι του. Η παρουσία αναρίθμητων μεταναστών-μικροπωλητών στο δρόμο με τα «Πάρε, φίλε, πάρε!» («Δεν είμαι φίλος σου», τους αντιγυρίζει ο Μάριο) του σπάει τα νεύρα, αλλά το ποτήρι ξεχειλίζει όταν το μπιστρό-φετίχ, στο οποίο συχνάζει, πουλιέται σε αιγύπτιο κεμπαμπτζή. Κι ακόμη περισσότερο, όταν ο επιτήδειος αψηλός μαύρος, που πουλάει (φτηνιάρικες) κάλτσες έξω απ’ το μαγαζί του, τού «κλέβει» την πελατεία. Αποφασίζει, λοιπόν, ο Μάριο να πιάσει φιλία με τον καλτσοπωλητή-μετανάστη Όμπα (Φοντζά), να τον ναρκώσει και κατόπιν να τον πάει με το αυτοκίνητό του πίσω στην… πατρίδα του, την Σενεγάλη. «Αν ο καθένας μας επέστρεφε έναν μετανάστη στη χώρα του, το πρόβλημα θα λυνόταν», ξεστομίζει ευθαρσώς ο Μάριο. Το κακό είναι πως και η ίδια η ταινία φαίνεται να το πιστεύει… Λες και αυτό που έδιωξε τον μετανάστη από την χώρα του θα εκλείψει ως δια μαγείας.

Τέλος πάντων, αρχίζει το ταξίδι επαναπατρισμού, μόνο που ο Όμπα ζητάει από τον… μεταφορέα του να πάρουν μαζί και την Νταλιντά (Λεγκαστελουά, μια κούκλα), την θεά αδελφή του. Εννοείται πως ο Μάριο θα τσιμπηθεί μαζί της, καίτοι η κοπελιά δεν είναι καθόλου αδελφή του Σενεγαλέζου. Προοδευτικά, αυτό που ξεκίνησε ως πολιτικά μη ορθή μαύρη κωμωδία, που προγκάει την ξενοφοβία αλλά και τους μετανάστες, εξελίσσεται σε μια αφελή ταινία δρόμου, όπου οι τρεις εμπλεκόμενοι αρχίζουν και βλέπουν τον συνάνθρωπο πίσω από το κοινωνικό φαινόμενο. Και όλα θα λυθούν με τον πιο ευοίωνο τρόπο στο τέλος, και για τους δυο Σενεγαλέζους και για τον Μιλανέζο –που θα βρει το raison d’être φυτεύοντας στην Αφρική! Αχ, και να’ ταν τόσο απλοϊκά τα πράματα. Όμως, δεν είναι. Εξού και η ταινία αστοχεί απόλυτα.

Πηγή : Tospirto