Home Αφιερώματα 8 ταινίες που δε θες να δεις δεύτερη φορά

8 ταινίες που δε θες να δεις δεύτερη φορά

0

Στα τόσα χρόνια παρακολούθησης κινηματογράφου, έχω δει ταινίες που ολοκλήρωσα με το ζόρι, ταινίες που σίγουρα δε θα ξαναέβλεπα ούτε και θα πρότεινα σε άλλους – λόγω κακής ποιότητας. Υπάρχουν όμως και ταινίες που παρά το γεγονός οτι ήταν πολύ καλές δε θα επέλεγα να ξαναδώ λόγω της βαριάς θεματικής τους, της ψυχοφθόρας προσέγγισης ή όλων των παραπάνω μαζί. Ακολουθεί μια λίστα με 10 από αυτές τις ταινίες που δε θες να δεις δεύτερη φορά…

1) Schindler’s List

Ο 2ος Παγκόσμιος πόλεμος και οι θηριωδίες του γερμανικού στρατού έχουν αποτελέσει ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για τον κινηματογράφο. Και παρότι οι περισσότερες από αυτές σε αφήνουν με μια ελαφριά κατάθλιψη, είναι κάποιες που σε πονάνε, αγγίζουν τις πιο ευαίσθητες χορδές σου. Μια από αυτές είναι και η Λίστα του Σίντλερ, βασισμένη σε αληθινή ιστορία, γυρισμένη σε ασπρόμαυρο, με εκπληκτικές ερμηνείες και άψογη σκηνοθεσία από τον Stephen Spielberg. Η αναπαράσταση των εξευτελισμών και των πραγματικών συνθηκών είναι τόσο ακριβής που ο θεατής αισθάνεται σαν να βρίσκεται πράγματι μπροστά και το συναίσθημα που προκαλείται είναι σίγουρα κάτι που δε θες να ξαναβιώσεις.

2) Gravity

Η διαστημική ταινία του Alfonso Cuaron ήταν απολαυστική στις σκοτεινές αίθουσες. Φοβερά εφέ, χρώματα, μια γη σχεδόν αληθινή, εκρήξεις, καταστροφή. Ατυχώς το σενάριο ήταν τόσο στοιχειώδες, η πλοκή γεμάτη ευκολίες και ασυνέχειες και οι διάλογοι τόσο εκτός κλίματος που τελικά το Gravity καταλήγει μια ταινία που είδες μια φορά, απόλαυσες αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος να ξαναδείς στην τηλεόραση ή το pc σου…

3) American history X

Μια κατεξοχήν αντιρατσιστική ταινία, τόσο απλή και ξεκάθαρη που ακόμα και παιδί δημοτικού μπορεί να αντιληφθεί το μήνυμά της. Ίσως η καλύτερη ερμηνεία του Edward Norton, που μετατρέπεται από ήσυχος έφηβος σε βίαιο ενήλικα κάτω από την επίδραση της νεοναζιστικής φιλοσοφίας. Σκληρές, βίαιες, σοκαριστικές σκηνές που σου γεννάνε έντονα συναισθήματα οργής, απέχθειας, απόγνωσης, πίκρας.

4) Funny Games

Remake της ταινίας του Michael Haneke, από τον ίδιο τον Haneke αλλά με αμερικάνικο καστ. Ένα home invasion film για γερά νεύρα αφού ο τρόμος είναι ψυχολογικός, από το είδος που διεισδύει αργά στο μυαλό του θεατή και μένει εκεί μέχρι το τέλος. Παρά το γεγονός οτι η ταινία δεν είναι ιδιαίτερα βίαιη – με την έννοια της απουσίας splatter και gore περιεχομένου – η ιδέα της βίας και του τι μπορεί να ακολουθήσει είναι αυτή που σε αγχώνει, σε τρομάζει, σε πιέζει. Άλλωστε, όπως λέει και ο Pitt στην ταινία «Να μην ξεχνάμε και τη σημασία της ψυχαγωγίας»…

5) Irreversible

Ακόμα θυμάμαι τον σάλο που είχε προκληθεί όταν κυκλοφόρησε το Μη αναστρέψιμος. Δε θα ξεχάσω ποτέ οτι δεν κατάφερα να την τελειώσω. Η παρακολούθηση του βίαιου και ρεαλιστικότατου βιασμού της Monica Belucci είναι αρκετή από μόνη της. Προσθέτοντας στη συνταγή και την ανεστραμμένη χρονολογικά αφήγηση, η ταινία γίνεται too much to watch. Βίαιη, σε αρπάζει από τον λαιμό και δένει κόμπο το στομάχι σου.

6) Hard Candy

Ακόμα μια ταινία της λίστας που έχει να κάνει με σεξουαλική βία. Ένα νεαρό κορίτσι παγιδεύει, αιχμαλωτίζει και βασανίζει έναν sex offender αναγκάζοντας τον να παραδεχθεί την ενοχή του για συγκεκριμένα σεξουαλικά εγκλήματα. Η ταινία είναι ιδιαίτερα ρεαλιστική, ωμή και ψυχρή και βάζει τον θεατή στη θέση του θύματος, που γίνεται θύτης και ακολούθως στου θύτη που γίνεται θύμα. Κι ενώ ίσως υπάρξουν στιγμές που θα σκεφτείς «Του αξίζει», θα πιάσεις τον εαυτό σου την ακριβώς επόμενη στιγμή να σκέφτεται «Καλά, σε κανέναν δεν αξίζει αυτό». Συναισθηματικό τραινάκι λοιπόν για γερά νεύρα κι αν το έχεις δει μια φορά δύσκολα το ξανακάνεις.

7) Κουρδιστό Πορτοκάλι

Αρρωστημένες εικόνες βίας, σεξουαλικής βίας και σαδισμού σε αυτό το φιλμ του Kubrick που μάλιστα ήταν απαγορευμένο. Μια φορά είναι αρκετή για να αντιληφθείς το μήνυμα της ταινίας και υπεραρκετή για να σε σοκάρει τόσο, να σε κάνει να νιώσεις τόσο άβολα που να μη θέλεις να την ξαναδείς. Παρόλα αυτά η ταινία έχει πολύ βάθος, η σκηνοθετική ματιά του Kubrick είναι πολυεπίπεδη και όποιος έχει το κουράγιο να επαναλάβει τη θέαση της σίγουρα θα ανακαλύψει πολλά και διαφορετικά μηνύματα και ερμηνείες.

8) We need to talk about Kevin

Ένα δράμα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ψυχολογικό θρίλερ, με έναν από τους καλύτερους villain χαρακτήρες που έχουμε δει. Ο Ezra Miller είναι ο έφηβος που με ένα του βλέμμα τρομοκρατεί ακόμα και την ίδια του την μητέρα (Tilda Swinton) και δικαίως αφού ο Kevin βρίσκεται έγκλειστος σε φυλακή μετά τη μαζική δολοφονία συμμαθητών του… Η ταινία αγγίζει μια πολύ λεπτή πτυχή της αμερικάνικης κυρίως πραγματικότητας, με τη σχολική βία και τις εκρήξεις μίσους να είναι συχνό φαινόμενο. Παρόλο λοιπόν που η ταινία δεν αφορά άμεσα το ευρωπαϊκό και περισσότερο το ελληνικό κοινό, οι εκπληκτικές ερμηνείες, οι εντάσεις, ο φόβος που υποβόσκει δημιουργούν ένα δυσάρεστο κλίμα για τον θεατή. Τόσο δυσάρεστο που να του αρκεί η μια προβολή.